بدون شك بازنده اصلی تحولات اخیر در ادلب و حلب، كسی نیست جز رئیس‌جمهور تركیه! فارغ از رجزخوانی‌های اخیر رجب طیب اردوغان و حتی تهدید آنكارا در خصوص باز كردن مسیر حركت میلیون‌ها مهاجر به سوی اتحادیه اروپا، بسیاری از اعضای ناتو حاضر به پذیرش خواسته‌های اردوغان مبنی بر تقابل نظامی تمام عیار ناتو ــ مسكو نیستند. فراتر از آن، علاوه بر سران احزاب جمهوریخواهان خلق، دموكراتیك خلق و حتی ملی‌گرایان هم‌پیمان دولت تركیه، برخی اعضای حزب حاكم عدالت و توسعه نیز از ابتدا درخصوص رویكرد نادرست و خطرناك اردوغان در سوریه هشدار داده بودند. در چنین شرایطی اردوغان نه به عنوان یك قربانی، بلكه به عنوان یك متهم از سوی بسیاری از شهروندان تركیه‌ای مورد شناسایی قرار  گرفته  است.
بدون‌شک سیاست‌های اردوغان در منطقه غرب آسیا مولد بحران‌های مستمری برای شهروندان ترکیه‌ای، خصوصا طی سال‌های اخیر بوده  است.
اردوغان هم‌اكنون باید به سؤالات زیادی پاسخ دهد. سؤالاتی از قبیل این‌كه نظامیان تركیه‌ای در صف تروریست‌های جبهه‌النصره و دیگر گروه‌های تكفیری در سوریه چه می‌كردند؟ سال 2015 میلادی و زمانی كه ماجرای سرنگونی هواپیمای سوخوی روسی توسط تركیه رخ داد، اردوغان ‌باید متوجه هزینه‌های هنگفت حضور نظامی خود در سوریه و شمال عراق می‌شد، اما به نظر می‌رسد رئیس‌جمهور تركیه هنوز از حقایق پیرامونی خود درس نگرفته است.
تركیه طی سال‌های اخیر در كنار عربستان، به یكی از حامیان اصلی گروه‌های تروریستی در سوریه تبدیل شده است. در جریان نبرد كوبانی، شاهد انفعال نیروهای ارتش تركیه در قبال عملیات داعش در این شهر بودیم. عملیات كوبانی نقطه آشكارساز حمایت اردوغان از داعش محسوب می‌شد. همچنین رفت و آمد آزادانه تروریست‌ها از مرز تركیه به سوی سوریه و عراق موضوعی است كه حتی اردوغان نیز قدرت انكار آن را ندارد. علاوه بر آنچه ذكر شد، اردوغان قصد دارد از شكاف میان دولت‌های سوریه و عراق و كردها به سود اهداف توسعه‌طلبانه خود در منطقه استفاده كند. متاسفانه شواهد موجود نشان می‌دهد حضور نظامی غیرقانونی تركیه در شمال عراق با هماهنگی مسعود بارزانی صورت گرفته است. اردوغان نباید فراموش كند كه با توجه به پیوستگی مستقیم دو حوزه سیاست خارجی و داخلی در تركیه (این پیوستگی به صورت سنتی در آنكارا وجود دارد)، هر‌گونه رفتار وی در قبال منطقه بر تحولات داخلی این كشور تاثیرگذار خواهد بود. به نظر می‌رسد اردوغان هنوز متوجه پیچیدگی‌های شرایط منطقه و داخل كشور خود نیست!
تحولات سال 2015 میلادی و كشمكش پرهزینه‌ای كه میان مسكو و آنكارا بر سر سرنگونی هواپیمای سوخوی روسی از سوی تركیه رخ داد، می‌توانست درس عبرتی بزرگ برای اردوغان، جهت اصلاح رویكرد منطقه‌ای و بین‌المللی وی باشد. در جریان آن تنش شاهد بودیم كه ناتو و شورای امنیت سازمان ملل متحد هیچ یك حمایت‌های لازم و مورد انتظار اردوغان را از وی صورت ندادند. كشورهای فرانسه، آلمان، یونان و برخی دیگر از كشورهای ناتو نسبت به سیاست‌های اردوغان در منطقه و هزینه‌سازی‌های وی برای ناتو هشدار دادند. حتی رئیس‌جمهور چك صراحتا عنوان كرد كه اردوغان به جای آن‌كه شریك ناتو باشد شریك داعش محسوب می‌شود. این مواضع نشان می‌دهد بر خلاف ادعا و انتظار اردوغان، تركیه عضو موثری در ناتو - كه مورد حمایت مطلق اعضا باشد - نیست!
هم‌اكنون اردوغان مشغول تكرار همان رفتارها و سیاست‌ها در سوریه است. او بدون آن‌كه دقیقا متوجه عملكرد خود در سوریه باشد، به یك بازیگر طغیانگر در این كشور و منطقه تبدیل شده است. او حتی حاضر به محاسبه هزینه‌های هنگفت و جبران‌ناپذیر حمایت خود از تروریست‌های تكفیری در سوریه نیست! تروریست‌هایی كه در آینده می‌توانند به پاشنه آشیل امنیت تركیه
تبدیل شوند... .