مسأله نفوذ در فرهنگ و رسانه، با نفوذ در دیگر حوزه‌ها متفاوت است. نفوذ در عرصه‌های امنیتی، سیاسی و نظامی و... بیشتر جنبه فیزیكی دارد و افراد خاصی، به عنوان نفوذی عمل می‌كنند. اما در حوزه فرهنگ، نفوذ یك امر پیچیده، فكری و نرم است و گاهی حتی یك مدیر با ظاهر ارزشی، ممكن است عامل و باعث نفوذ شود. برخی افراد در ظاهر خودی و در خدمت نظام و دستگاه فرهنگی كشور باشند، اما به دلیل وابستگی فكری یا تمایل عاطفی به برخی جریان‌ها، عامل نفوذ می‌شوند. نیروهای نفوذی در فرهنگ و رسانه، لزوما وابستگی سیستماتیك و تشكیلاتی به محافل خاص ندارند، بلكه گرایش فكری یا دلباخته بودن به آن محافل یا جریان‌های فكری - مثلا جریان فكری لیبرالیسم كه متأسفانه در عرصه فرهنگی ما به‌شدت شیوع یافته است - موجبات نفوذ را فراهم می‌كند. نكته دیگر این است كه ضعف جریان‌شناسی نزد مدیران فرهنگی  وادادگی درمقابل نفوذ را در پی دارد.  برخی مدیران كه شناختی از جریان‌های فكری و فرهنگی و ارتباط نیروها و عناصر با این جریان‌ها ندارند، زودتر و بیشتر مغلوب نفوذی‌ها می‌شوند. متأسفانه گاهی نیز عده‌ای از فعالان و مدیران فرهنگی با ظاهر متعهد و ارزشی، به خاطر مسائلی چون قدرت‌طلبی، باندبازی و ...خودشان آلوده به نفوذ می‌شوند. به همین دلیل هم مدیریت فرهنگی و رسانه‌ای، برای ممانعت از نفوذ، به تقویت تقوا و وارستگی نیز نیاز دارد.