صابر محمدی:  یکی از موزه‌هایی که در این دو صفحه به آثار ایرانی آنها پرداخته‌ایم، موزه لوور فرانسه است. چنانچه خواهید خواند بیش از 2500 اثر از ما در این موزه بزرگ نگهداری می‌شود. اگر می‌خواهید درباره چند و چون این آثار بدانید، مسیر ساده‌ای می‌خواهیم به شما پیشنهاد کنیم که از مسیر تهران-پاریس سرراست‌تر است. «آندره مالرو و تمدن ایران در موزه لوور» که فیلم مستندی است ساخته زنده‌یاد هوشنگ آزادی‌ور، شاعر و سینماگری که فیلم‌های مستند متعددی درباره میراث فرهنگی ایران ساخت، اما در میان آثار مستند او«آندره مالرو و تمدن ایران در موزه لوور» از دو منظر ویژه است. نخست این‌که این فیلم سال 1355 تولید شده اما 40 سال در محاق بوده تا همین چهار سال پیش که برای نخستین‌بار از شبکه مستند سیما پخش شده است. با این حال فیلم، تصویر زنده‌ای از میراث ما در موزه مهم پاریسی‌ها ارائه کرده که هنوز تماشایی است. اما اهمیت دوم این فیلم در این است که حاوی واپسین تصاویری است که از آندره مالرو، قصه‌نویس و سیاستمدار پرآوازه فرانسوی ضبط شده است. همان روزها که این فیلم پس از 40 سال به نمایش در آمد با آزادی‌ور گفت‌وگویی به همین بهانه ترتیب دادم و او به همین اهمیت آرشیوی فیلم اشاره کرد. مالرو 23 نوامبر 1976 درگذشته است و آن‌طور که آقای کارگردان می‌گفت، تنها یک هفته پیش از مرگِ آقای نویسنده و سیاستمدار، او را روبه‌روی دوربینش نشانده است.  آندره مالرو در آخرین هفته زندگی‌اش روبه‌روی هوشنگ آزادی‌ور نشسته و در ارتباط با فرهنگ و تمدن ایران حرف می‌زند.حرف‌های او به عنوان گفتار متن همراه است با تصاویری از آثار ایرانی در موزه‌های متعدد. آزادی‌ور می‌گفت: «وقتی به مالرو رسیدیم، دکوپاژ ما را نپذیرفت و گفت: «من همین گوشه می‏ایستم و حرف‏هایم را می‏زنم، این ور و آن ور نمی‏توانم بیایم.» خودش فیلمسازی هم کرده بود و بلد بود. می‏گفت: «من این کار را می‏کنم، شما اگر بلدید از توی همین، چیزی دربیاورید.» اما خب آقای مالرو نماند تا ببیند کارگردان ایرانی کارش را بلد است؛ خیلی هم خوب بلد است.