طراحان گرافیک، شاعران و اهالی موسیقی به جنبش «نمی‌توانم نفس بکشم» پیوسته و مقابل خشونت نژادی صف کشیده‌اند

از نفس افتاده

آقای فایزی‌یر هیچ‌وقت فکرش را هم نمی‌کرد وقتی برای پیاده‌روی عصرگاهی از خانه‌اش در مینیاپولیس بیرون می‌آید تا خود را به هنپین برساند، شاهد آن هفت دقیقه نفسگیر باشد و مجبور شود در حالی که عادت کرده در این اوضاع ویروس‌زده گوشی تلفن همراهش را از جیب بیرون نیاورد، دست به کار شده و موبایلش را بگیرد دقیقا روبه‌روی صورت آقای درک چاوین که با زانو روی حلق آن مرد تنومند نشسته است. ناباوری و حتی ترس باعث نمی‌شود دقیقه‌ها را از دست بدهد و همه آن هفت دقیقه را ضبط می‌کند؛ 420 ثانیه زجر، 420 ثانیه رنج، 420 ثانیه تا پایان نمایش سیاهِ برادرکشی. حالا لابد می‌دانید از چه سخن می‌گوییم؛ چند روزی است نه فقط در همان ایالت مینه‌سوتا و شهر مینیاپولیس بلکه اغلب ایالات متحده صحنه خروش اعتراض مقابل خشونت علیه اقلیت‌های نژادی است. طوری خیابان را قرق کرده‌اند که این بار ظاهرا می‌خواهند کار را یکسره کنند و بگویند با توجه به تکرار چندباره صحنه‌هایی مشابه، دیگر تاب تحمل این صحنه‌ها را ندارند. حکم تیر دونالد ترامپ را به هیچ گرفته‌اند. آنها دیگر رئیس‌جمهور کله‌شق‌شان را خوب می‌شناسند اما شناخت، گاهی هم هراس را به تعویق می‌اندازد. جالب اینجاست که مورد جدید خشونت مرگبار علیه جورج فلوید سیاهپوست، بسیاربسیار شبیه مورد پیشینی است که آن هم بسیار سر و صدا به پا کرد. ۱۷ جولای ۲۰۱۴، اریک گارنر در تامپکینسویل کنتاکی، محله‌ای از استیتن آیلند نیویورک به علت فشردن گردن و قفسه سینه به دست یک افسر پلیس به قتل رسید. این تنها شباهتِ جورج با اریک نیست؛ آنها هر دو در حالی که به‌سختی زیر زانو و بازوی پلیس نفس می‌کشیده‌اند، گفته‌اند: «من نمی‌توانم نفس بکشم». همین گزاره مکرر، حالا همان جنبش سابق با همین عنوان را فعال کرده است. یک شباهت دیگر هم هست. اریک محافظ پارک و فضاهای تفریحی شهر نیویورک بود و ۴۳ ساله، جورج هم همین سن و سال را داشت و او هم محافظ یک باشگاه شبانه بود. این تصاویر مشابه، حالا امید آمریکایی‌ها برای ریشه‌کن‌کردن خشونت علیه اقلیت‌های نژادی را کم‌رنگ کرده‌است، با این حال آنها هنوز در خیابان‌ها هستند و با همین امید کمرنگ، فریاد خشمشان را بر سر نژادپرستان و مسؤولانشان می‌کشند. اما ما در این صفحه هنر و ادبیات با ماجرای خشم آمریکا چه کار داشته‌ایم؟ رفته‌ایم سراغ چند کارتون، چند طرح گرافیکی، یک موزیک‌ویدئو و یک شعر. اینها را از بین واکنش‌های متعدد هنرمندان به این فاجعه جدید برگزیده‌ایم.