قدمت تکیه بزرگ تجریش بر اساس وقف‌نامه به دوران فتحعلی‌شاه قاجار می‌رسد. علیرضا زمانی، تهران‌پژوه که کتاب «محله ما» را نگاشته و درباره تکایای تهران هم مشغول پژوهش است، می‌گوید: این تکیه روزگاری دارای غرفه‌ها و تاق‌نماهایی بوده که هر طایفه در ایام محرم در یکی از این تاق‌نماها فرش پهن می‌کرده و پشتی می‌گذاشته و بساط چای و قهوه و قلیانش برپا بوده و اگر زمستان بوده با میوه‌های خشک و اگر تابستان بوده با میوه باغات از اهالی طایفه خود و دیگر عزاداران پذیرایی می‌کرده‌است. گاهی هم اعضای هر طایفه در خانه غذا می‌پختند سپس غذاها را به تکیه می‌آوردند.
او توضیح می‌دهد طبق وقف‌نامه، تره‌بار وسط تکیه یک‌ماه محرم تعطیل است و اجاره این یک‌ماه هم از فروشندگان اخد نمی‌شود. در عین حال از یک هفته جلوتر از محرم نخل مشهور تکیه که در بالای سقف هست پایین آورده و تزئین می‌شود و طی مراسمی به نام سیاه‌پوشان، بازار تجریش و تکیه سیاه‌پوش می‌شوند.
تکیه تجریش در سیل سال 66 از بین می‌رود و دوباره به همت اهالی و با نظارت میراث فرهنگی شبیه گذشته بازسازی می‌شود.