زمزمه‌هایی است از این‌که مدارس قرار است باز شود یا نشود. یک روز مسؤولی می‌گوید مدارس باید با فروکش کردن کرونا بازگشایی شوند و به‌صورت حضوری به فعالیت آموزشی‌شان ادامه دهند و روز بعد، مسؤولی دیگر می‌گوید ابدا نباید مدارس دوباره بازگشایی شوند و تحصیل حضوری برابر است با شروع پیک جدید کرونا.
حالا چند روزی است والدینی که فرزندان محصل دارند وقتی به هم می‌رسند صحبت‌شان از مدرسه بچه‌هاست و دلهره این‌که اگر باز شود، چه قرار است برایشان پیش بیاید و اگر باز نشود، وضعیت درس و تحصیل‌شان قرار است به کجا برسد؟ بچه‌ها اما دیگر کم‌کم دارند به این شکل جدید مدرسه رفتن عادت می‌کنند. اوایل شیوع کرونا و تعطیلی مدارس حضوری، ذوقی زیرپوست دانش‌آموزان دوید و چشم‌هایشان برق زد از این‌که قرار است چندهفته‌ای تعطیل باشند و در خانه و پای تلفن‌‌همراه و رایانه به درس‌شان برسند.
اما وقتی معلوم شد این تعطیلی و ندیدن دوستان و بازی نکردن و ندویدن در حیاط مدرسه قرار است خیلی بیشتر از چند هفته ادامه پیدا کند، کم‌کم بچه‌ها توی خودشان رفتند و سودای بازی و دویدن و جروبحث کردن با دوستان را به نگاه کردن آسمان از پشت پنجره بدل کردند.
اما حالا دیگر کم‌کم همه دارند به این سبک زندگی جدید عادت می‌کنند. سبک‌زندگی‌ به سمتی می‌رود که اگر همین الان هم همه واکسن کرونا را بزنند و زندگی‌ها به روال عادی برگردد، بازهم ردی از سبک زندگی کرونایی با مردم باقی خواهد ماند. کسی چه می‌داند؟ شاید دوران پساکرونا نیز مثل دوران پساطاعون در اروپا، شاهد انقلاب‌های فکری و سبک‌های زندگی‌ متفاوت و دستاوردهای جدیدی باشد. شاید بسیاری از مدارس و مراکز آموزشی که در این دوره از سر اجبار، آموزش مجازی و گردهمایی‌های مجازی را تجربه کرده‌اند، بعد از کرونا بازهم به این تجربه موفق برگردند و تصمیم بگیرند همین رویه آموزش مجازی را
پیش ببرند.
یکی از دستاوردهای دوران کرونا، انس بیشتر با اینترنت و آموزش مجازی در مناطق دورافتاده بود. مناطقی که تا پیش‌ازاین به دلیل دورافتاده و صعب‌العبور بودن یا مدرسه نداشتند یا اگر هم داشتند معلم دائمی نبود و حالا به‌راحتی با آموزش برخط، تحصیل و آموزش را پی می‌گیرند.
البته از این هم نباید گذشت که در بسیاری از مناطق دورافتاده هنوز هم همان مشکلات هست و فقط ظاهرش عوض‌شده. مثلا در روستایی که تا پیش‌ازاین کودکانش مجبور بودند برای تحصیل کیلومترها پیاده‌روی کنند تا به مدرسه‌ای در چند روستا آن‌طرف‌تر برسند، حالا هم باید کیلومترها پیاده‌روی کنند تا به نقطه‌ای برسند که آنتن و اینترنت برای وصل شدن به آموزش برخط مهیا باشد.
اما به‌هرحال، جریان آموزش مجازی می‌تواند نویدی باشد برای مناطق دورافتاده‌ای که شاید آینده تحصیلی
کودکان‌شان با آموزش مجازی با راحتی بیشتری
رقم بخورد.