یزپلاستیك‌ها تقریبا در هر چیزی كه نباید باشد یافت می‌شوند. این آلودگی فراگیر نشان می‌دهد ما نتوانسته‌ایم زباله‌های پلاستیكی‌مان را به‌درستی مدیریت كنیم و عوارض جانبی انبوه زباله‌هایی كه تا امروز روانه طبیعت كرده‌ایم، درحال بازگشت به خودمان هستند. 
پژوهشگرانی كه روی آلودگی مواد غذایی به ریزپلاستیك‌ها كار می‌كنند، سعی دارند بدانند وجود چه حجمی از ریزپلاستیك‌ها در مواد غذایی سلامت انسان‌ها را در معرض خطر قرار می‌دهد. ریزپلاستیك‌ها نیز درست مثل سایر آلاینده‌ها از حدی به بعد خطرساز می‌شوند و می‌توانند در انسان و سایر موجودات زنده ایجاد مسمومیت كنند. اما هنوز مشخص نیست این آستانه خطر دقیقا از چه میزانی شروع می‌شود. حتی اگر دانشمندان درنهایت به این نتیجه برسند كه هنوز حجم آلودگی‌های پلاستیكی در زنجیره‌های غذایی به حد خطرساز نرسیده است، باز هم مشكلی حل نمی‌شود. زیرا وقتی قرار باشد بشر با همین فرمان به تولید انبوه پلاستیك ادامه دهد، بالاخره آستانه خطر را رد خواهیم كرد و ممكن است آن روز برای جبران خیلی دیر باشد!