اولین دیدار این دو تیم که دوستانه هم بود در سال 1930 برگزار شد که با تساوی 3بر3 پایان یافت. از آن بازی تا فینال جام‌جهانی 1966 انگلیس در ورزشگاه ومبلی لندن، این دو تیم هفت دیدار برگزار کردند که همه‌شان دوستانه بود و انگلیس در تمام آن 7 بازی برنده شد. آن فینال 1966 اولین بازی رسمی‌شان بود که با نتیجه 4 بر 2 به نفع انگلیس تمام شد و سه‌شیرها به اولین و تنها جام تاریخ فوتبالشان رسیدند. گرچه آلمان آن بازی را حتی با وجود گل سوم مشکوک انگلیسی‌ها باخت اما تاریخ از آن زمان برای آنها شروع شد.
انگلیسی‌ها تصور می‌کردند قهرمانی در سال 1966، آغاز موفقیت‌های این تیم است؛ اما این اتفاق نیافتاد و عکس این قضیه برای آلمان‌ها به وجود آمد. از آن زمان تاکنون، ژرمن‌ها چهار قهرمانی در جام‌جهانی و سه قهرمانی در بازی‌های یورو را جشن گرفته‌اند اما انگلیس هنوز در حسرت یک قهرمانی مانده است. علت این‌که هواداران انگلیس نسبت به آلمان‌ها دست پایین‌تر را دارند، دقیقا از همین برهه شروع می‌شود. به خصوص این‌که آلمان در دوره‌های بعد با کنار زدن همین انگلیس، توانست به قهرمانی‌هایش برسد.  دیدار رسمی بعدی این دو تیم در یک چهارم نهایی جام‌جهانی 1970 مکزیک بود که خاطره‌ای تلخ برای سه شیرها رقم زد. در حالی که انگلیس تا دقیقه 22 با دو گل از حریفش پیش بود، آلمان‌ها در نهایت بازی را با نتیجه 3 بر 2 به نفع خودشان تمام کردند. 20 سال طول کشید تا این دو تیم دوباره در کنار هم قرار بگیرند، نیمه‌نهایی جام‌جهانی 1990 ایتالیا. اشک‌های پل گاسکویین و باخت به آلمان در ضربات پنالتی، خاطره تلخ آن بازی است که هنوز در ذهن هواداران انگلیس مانده است. تلخ‌ترش این بود که آلمان در همان سال برای سومین بار قهرمان جام‌جهانی شد.  شش سال بعد و در نیمه نهایی یورو 96 این دو تیم باز هم مقابل هم قرار گرفتند. انگلیسی‌ها می‌خواستند بعد از 30سال، بار دیگر خاطرات خوشی را در ورزشگاه ومبلی رقم بزنند، اما باز هم ضربات پنالتی بود که مانع از رسیدن انگلیس به فینال شد. آلمان در همان سال به آخرین قهرمانی‌اش در یورو رسید. بعد از آن، یکی از مهمترین بازی‌های دو تیم در مقدماتی جام‌جهانی2002 بود که انگلیس با نتیجه 5 بر یک آلمان را در مونیخ تحقیر کرد اما چند ماه بعد این انگلیسی‌ها بودند که از تلویزیون شاهد حضور تیم ملی آلمان در فینال جام‌جهانی 2002 بودند.  آخرین دیدار این دو تیم که به گفته خیلی‌ها، تاریخ فوتبال را عوض کرد در یک هشتم نهایی جام‌جهانی 2010 آفریقای جنوبی بود. آلمان با نتیجه 2 بر یک پیش بود که فرانک لمپارد یک ضربه چیپ به سمت دروازه ژرمن‌ها زد. در حالی که تصاویر ویدئویی نشان می‌داد توپ از خط گذشته است اما داور و کمک‌هایش چنین نظری نداشتند. در نهایت آلمان با نتیجه 4 بر یک پیروز شد تا یکی از بهترین تیم‌های تاریخ انگلیس با هدایت فابیو کاپلو از جام کنار برود. بعد از آن بازی بود که مسؤولان فیفا به فکر استفاده از تجهیزات و فناوری افتادند که نتیجه‌اش استفاده از فناوری خط دروازه در جام‌جهانی 2014 برزیل بود. این روند ادامه پیدا کرد تا به استفاده از VAR در جام‌جهانی روسیه رسید.  حالا بعد از 11 سال از آن بازی، این دو تیم بار دیگر امشب مقابل هم قرار می‌گیرند تا برنده این بازی به مصاف پیروز بازی اوکراین و سوئد برود. گرت ساوت‌گیت که امشب روی نیمکت انگلیس می‌نشیند، در یورو 96 جزو تیم انگلیس و از جمله بازیکنانی بود که ضربه پنالتی‌اش در پایان بازی به گل تبدیل نشد. انگلیسی‌ها اصلا دوست ندارند ورزشگاه ومبلی برای دومین‌بار متوالی، خاطره‌ای تلخ در ذهن‌شان باقی بگذارد.



امشب از ساعت 20و30 دقیقه آلمان و انگلیس در یورو به مصاف هم می‌روند. به بهانه این بازی هیجان‌انگیز گفت‌و‌گویی کردیم با حسین کعبی بازیکن سابق لسترسیتی انگلیس تا برایمان از جذابیت‌های تقابل آنها بگوید.
این ماجرای کری‌خوانی آلمانی‌ها و انگلیسی‌ها چیست؟
زمانی که در انگلیس بازی می‌کردم در این باره از همبازی‌هایم پرسیدم. می‌گفتند مشکل آنها از جنگ‌جهانی دوم است، زمانی که آلمان‌ها به انگلیسی‌ها حمله کردند. در دوره‌ای هم انگار اختلاف نظر به دلیل مسائل اقتصادی بوده ولی عجیب است که حالا کری‌خوانی فوتبالی بین این دو کشور بیشتر از مسائل دیگر است. تا جایی که یادم هست از زمان بره‌مه، فولر و ... این اختلاف وجود داشته و ادامه‌دار است.
در زمان بازی در لستر بازیکن آلمانی در ترکیب بود؟
نه. زمانی که من در این باشگاه بودم بازیکن آلمانی نداشتیم. البته انگلیسی‌ها بازیکن آلمانی جذب می‌کنند ولی این کری‌خوانی ملی چیز دیگری است.
فوتبال دو کشور را چطور برایمان قیاس می‌کنی؟
آلمانی‌ها فوتبالی با برنامه‌ و ماشینی‌ دارند. انگلیس گاهی روی خلاقیت بازیکنانش حساب می‌کند. فوتبال‌شان فیزیکی و فوق‌العاده خشن است. آلمان‌ها خونسرد و صبور بازی می‌کنند؛ فاکتوری که در دقایق حساس به آنها کمک زیادی می‌کند. به نظرم به لحاظ مهره دو تیم خوب هستند و نمی‌توانید بگویید کدام بهتر است ولی خودم دوست دارم انگلیس بازی را ببرد. یعنی از نظر فنی هم بخواهم تحلیل کنم، شانس بیشتر را به آنها می‌دهم.
چرا؟
خط حمله انگلیس خوب است. البته قبول دارم که میزان گلزنی آنها در مرحله گروهی خوب نبود و فقط دو گل زدند اما مقابل کرواسی قدرتمند یا چک که توانست هلند را حذف کند، خوب بود. بازیکنانی مثل کین، استرلینگ، گریلیش، راشفورد، ساکا، فودن و... واقعا تهاجمی و خوب هستند.  آنها می‌توانند برای هر خط دفاعی مشکل‌ساز شوند. در مقابل به نظرم آلمان به لحاظ دفاعی تا اینجای جام خوب نبوده. اتفاقا رسانه‌های این کشور هم از خط دفاعی تیم‌شان انتقادهایی کرده‌اند. من شانس انگلیس را به همین دلیل بیشتر می‌دانم.
خود انگلیسی‌ها تصور می‌کنند چرا جام نمی‌گیرند؟
این سوالی است که اتفاقا من از چند بازیکن انگلیسی تیم پرسیدم. خود آنها هم جوابی ندادند. انگار به لحاظ ذهنی به این باور نرسیده‌اند که می‌توانند جام بگیرند یا حداقل فینالیست باشند. از زمانی که یادم می‌آید این تیم جام نبرده است. یکی از مسائلی که آنها را آزار می‌دهد این است که می‌گویند ما بهترین لیگ دنیا را داریم ولی چرا بهترین تیم‌ملی دنیا را نداریم؟ در مقابل ببینید آلمان چقدر جام گرفته و معمولا در فینال یا نیمه‌نهایی است. به نظرم انگلیس نیاز به یک مربی بزرگتر دارد که بتواند این باور را در بین بازیکنان به وجود بیاورد که می‌توانند جام بگیرند.
توجه کرده‌ای که در یورو هم بعضی تیم‌ها به سبک تیم ملی ما و کی‌روش‌وار بازی می‌کنند؟
اتفاقا در بازی بلژیک و پرتغال شاهد این اتفاق بودیم. بلژیک کلا دفاع کرد و روی ضد حمله گل زد. خود ما در فولاد این سبک فوتبال را داریم. همیشه می‌گوییم سیستم دفاعی باید منظم باشد. اگر گل نخوریم، می‌توانیم گل بزنیم. به همین دلیل دو سال است در زمین خودمان نباخته‌ایم. برای همین معتقدم شانس انگلیس مقابل آلمان بیشتر است چون دفاع آلمان مستحکم نیست.
طرفداران هولیگان انگلیسی را از نزدیک دیده‌ای؟ گاهی تصاویر عجیبی از آنها منتشر می‌شود.
زمانی که در لستر بازی می‌کردم چند بازی به دلیل صادر نشدن آی‌تی‌سی روی سکو نشستم و بازی‌ها را دیدم. اتفاقا با بعضی هواداران برخورد داشتم. آنها می‌گویند ما حاضریم جان بدهیم تا تیم‌مان نبازد. حتی نشان باشگاه را هم روی بدن‌شان خالکوبی کرده‌ و می‌گویند باشگاه خانواده ماست، باشگاه فرزند ماست. به همین دلیل وقتی می‌بازند، همه چیز را به هم می‌ریزند. خیابان‌ها را می‌بندند و شیشه‌ها را می‌شکنند. در بازی‌های ملی هم چنین اتفاقی بارها افتاده و این به دلیل عرق و تعصب بالایی است که دارند.