اصلاندوز مغان، قلب تولید کره طبیعی است که میتواند قطب گردشگری هم باشد
دشت مغان در استان اردبیل با بیشترین جمعیت دام و همچنین بهروزترین امکانات درزمینه تولید محصولات لبنی و دامی، یکی از قطبهای اقتصادی شمال غرب کشورمان محسوب میشود. تولیدکنندگان زیادی در بخش اصلاندوز مغان درزمینه تولید لبنیات فعالیت میکنند. بهغیراز تولیدکنندگان در این شهرستان، عشایر بخش مهم تولید لبنی و دامی را بهعهده گرفتهاند، طوری که امروزه اکثر مردمان ساکنان شهرها برای خرید محصولات لبنی و بهخصوص کره و پنیر محلی عازم کوهها و دشتها و ییلاقات منطقه میشوند، زیرا معتقدند محصولات و فرآوردههای لبنی عشایر میتواند ارگانیک باشد و برای سلامت مهم است.
ناصر گل مرادی، یکی از تولیدکنندگان محصولات لبنی و دامی است. وی فعالیت خود را از سال 89 شروع کرده و همراه همسرش و هفت نفر دیگر گروهی تشکیل دادهاند که توانسته ماهانه 45 تن پنیر و پنجتن کره طبیعی به شهرهای مشهد، تهران، یزد، تبریز و دیگر شهرهای کشور ارسال کند. کرههایی که ناصر گل مرادی تولید و پخش میکند به شکل توپی است که به گفته وی بیشتر به شیرینی فروشیها و تولیدکنندههای سوهان در مشهد و قم عرضه میشود. این تولیدکننده میگوید: ما در بخش دامپروری 300 رأس گوسفند نگهداری میکنیم که روزانه 100کیلو کره طبیعی و 156کیلو شیر تولید میکند که معمولا به کارخانههای لبنیات تبریز و دیگر شهرها عرضه میشود. وی به مشکلات تولید اشارهکرده و میافزاید: ما مدتهاست درخواست وامکردهایم اما از هیچ تسهیلاتی نتوانستهایم استفاده کنیم. مسؤولان باید از ما حمایت کنند تا بتوانیم به کارهایمان رونق بدهیم. فروش محصولات لبنی ما بهصورت عمده است که معمولا به کارخانه تبریز میفرستیم و به نام تولیدکنندگان تبریز ثبت میشود. ولی ما در تلاشیم که بتوانیم از وام بلندمدت بهره ببریم تا مجوز نمایندگی تولید محصولات لبنی دشت مغان را به ثبت برسانیم، زیرا اگر مجوز داشته باشیم، میتوانیم فروش کنیم و دامنه تولیداتمان را نیز گستردهتر کنیم. همچنین در بحث اشتغالزایی میتوانیم افراد زیادی را در کارخانه جذب کارکنیم.
تولید بدون آب
این تولیدکننده به کمبود آب برای دامهایشان هم اشارهکرده و میگوید: اساسیترین مشکل ما تولیدکنندگان مشکل کمبود آب است. روستای ما 15سال است لولهکشی آب در آن انجامشده اما آبی در جریان نیست. ما از مسؤولان تقاضا داریم حداقل هفتهای دو بار تانکرهای آب ما را پر کنند. عشایر انسانهای کوچنشین، مهماننواز، معصوم و سختکوشی هستند که در دامنه کوهها و پهنه دشتها سالهاست اصالت خود را حفظ و تلاش کردهاند در مقابل مشکلات عقبنشینی نکنند.
علاقه مردم به مصرف لبنیات ارگانیک
حسن منصوری از عشایر سختکوش دشت مغان و تولیدکنندگان محصولات لبنی و دامی است که 10رأس گاو و 100رأس گوسفند دارد. میگوید درگذشته مردم ساکنان شهرها معمولا اتفاقی از محصولات لبنی عشایر خرید میکردند اما باوجود جاده کشی در کنار چادرهای عشایر، خریدوفروش زیاد شده و مردم سعی میکنند به محل زندگی ما بیایند و لبنیات طبیعی و ارگانیک مصرف کنند. او از مسؤولان گلایه میکند و میگوید: مغان سرزمینی است که 4 فصل دارد. ما در مغان از یک هکتار زمین دو بار محصول برداشت میکنیم. خاک مغان مانند طلاست اما با کودهایی که استفادهشده، خاک کیفیتش را ازدستداده است. وی بهضرورت وجود صنایع تبدیلی هم اشارهکرده و میگوید: مغان نیازمند صنایع تبدیلی است، زیرا باید حمایتمان کنند تا از پشم گوسفندان در ریسندگی و بافندگی و صنایعدستی استفاده شود. در صنایع تبدیلی لبنیات از کارخانه هاهیچ حمایتی نمیشود و بهطور بهداشتی اداره نمیشوند. از سوی دیگر کشتارگاهی در نزدیکی اصلاندوز نداریم و باید دامها به کشتارگاه تبریز برود و برای یک عشایر یا دامدار هزینهبر و مشکل است. دامداران دیگر مانند گذشته برای ادامه کار انگیزه ندارند، زیرا محصولاتشان خریدار ندارد و هزینهها را نمیتوانند پرداخت کنند و مجبور میشوند شغلشان را تغییر دهند.
گردشگران، اصلاندوز را دوست دارند
محمد روحی، رئیس مرکز جهاد کشاورزی شهرستان اصلاندوز از این شهرستان بهعنوان منطقهای سرسبز، تاریخی و با ظرفیتهای گردشگری بینظیر در شمال اردبیل یادکرده و میگوید: اصلاندوز بهدلیل سکونت بیش از ۴۱درصد عشایر استان و ۶۰درصد عشایر مغان، شهرستان عشایری استان اردبیل محسوب میشود و با نزدیک به یکمیلیون رأس واحد دامی علاوه بر اینکه نقش مهمی در اقتصاد مقاومتی ایفا میکند، انواع محصولات لبنی ازجمله کره طبیعی تولید میکند که در نوع خود بینظیر بوده و در جذب توریست و گردشگر میتواند مؤثر واقع شود. روحی به صادرات محصولات لبنی اصلاندوز به سایر شهرهای کشور هم اشارهکرده و میگوید: شیرهای تولیدشده عشایر زحمتکش اصلاندوز بیشتر توسط شیرپزی های مستقر در منطقه خریداری و بعد از فرآوری به پنیر تبدیل و ضمن تأمین نیاز منطقه به اقصا نقاط کشورمان صادر میشود. رئیس مرکز جهاد کشاورزی شهرستان اصلاندوز از تولیدات دامی و لبنی بهعنوان ظرفیتی برای جذب گردشگر یادکرده و میافزاید: عشایر شاهسون مغان ساکن در قشلاقات اصلاندوز در کنار طبخ انواع غذاهای محلی با استفاده از گوشت طیور و دام، با تبدیل کره طبیعی به ساری یاغ غذای خوشمزهای درست میکنند که نگین سفره مردمان این مرزوبوم است و هر گردشگر خوشخوراکی را میتواند بهسوی خود
جذب کند.
ناصر گل مرادی، یکی از تولیدکنندگان محصولات لبنی و دامی است. وی فعالیت خود را از سال 89 شروع کرده و همراه همسرش و هفت نفر دیگر گروهی تشکیل دادهاند که توانسته ماهانه 45 تن پنیر و پنجتن کره طبیعی به شهرهای مشهد، تهران، یزد، تبریز و دیگر شهرهای کشور ارسال کند. کرههایی که ناصر گل مرادی تولید و پخش میکند به شکل توپی است که به گفته وی بیشتر به شیرینی فروشیها و تولیدکنندههای سوهان در مشهد و قم عرضه میشود. این تولیدکننده میگوید: ما در بخش دامپروری 300 رأس گوسفند نگهداری میکنیم که روزانه 100کیلو کره طبیعی و 156کیلو شیر تولید میکند که معمولا به کارخانههای لبنیات تبریز و دیگر شهرها عرضه میشود. وی به مشکلات تولید اشارهکرده و میافزاید: ما مدتهاست درخواست وامکردهایم اما از هیچ تسهیلاتی نتوانستهایم استفاده کنیم. مسؤولان باید از ما حمایت کنند تا بتوانیم به کارهایمان رونق بدهیم. فروش محصولات لبنی ما بهصورت عمده است که معمولا به کارخانه تبریز میفرستیم و به نام تولیدکنندگان تبریز ثبت میشود. ولی ما در تلاشیم که بتوانیم از وام بلندمدت بهره ببریم تا مجوز نمایندگی تولید محصولات لبنی دشت مغان را به ثبت برسانیم، زیرا اگر مجوز داشته باشیم، میتوانیم فروش کنیم و دامنه تولیداتمان را نیز گستردهتر کنیم. همچنین در بحث اشتغالزایی میتوانیم افراد زیادی را در کارخانه جذب کارکنیم.
تولید بدون آب
این تولیدکننده به کمبود آب برای دامهایشان هم اشارهکرده و میگوید: اساسیترین مشکل ما تولیدکنندگان مشکل کمبود آب است. روستای ما 15سال است لولهکشی آب در آن انجامشده اما آبی در جریان نیست. ما از مسؤولان تقاضا داریم حداقل هفتهای دو بار تانکرهای آب ما را پر کنند. عشایر انسانهای کوچنشین، مهماننواز، معصوم و سختکوشی هستند که در دامنه کوهها و پهنه دشتها سالهاست اصالت خود را حفظ و تلاش کردهاند در مقابل مشکلات عقبنشینی نکنند.
علاقه مردم به مصرف لبنیات ارگانیک
حسن منصوری از عشایر سختکوش دشت مغان و تولیدکنندگان محصولات لبنی و دامی است که 10رأس گاو و 100رأس گوسفند دارد. میگوید درگذشته مردم ساکنان شهرها معمولا اتفاقی از محصولات لبنی عشایر خرید میکردند اما باوجود جاده کشی در کنار چادرهای عشایر، خریدوفروش زیاد شده و مردم سعی میکنند به محل زندگی ما بیایند و لبنیات طبیعی و ارگانیک مصرف کنند. او از مسؤولان گلایه میکند و میگوید: مغان سرزمینی است که 4 فصل دارد. ما در مغان از یک هکتار زمین دو بار محصول برداشت میکنیم. خاک مغان مانند طلاست اما با کودهایی که استفادهشده، خاک کیفیتش را ازدستداده است. وی بهضرورت وجود صنایع تبدیلی هم اشارهکرده و میگوید: مغان نیازمند صنایع تبدیلی است، زیرا باید حمایتمان کنند تا از پشم گوسفندان در ریسندگی و بافندگی و صنایعدستی استفاده شود. در صنایع تبدیلی لبنیات از کارخانه هاهیچ حمایتی نمیشود و بهطور بهداشتی اداره نمیشوند. از سوی دیگر کشتارگاهی در نزدیکی اصلاندوز نداریم و باید دامها به کشتارگاه تبریز برود و برای یک عشایر یا دامدار هزینهبر و مشکل است. دامداران دیگر مانند گذشته برای ادامه کار انگیزه ندارند، زیرا محصولاتشان خریدار ندارد و هزینهها را نمیتوانند پرداخت کنند و مجبور میشوند شغلشان را تغییر دهند.
گردشگران، اصلاندوز را دوست دارند
محمد روحی، رئیس مرکز جهاد کشاورزی شهرستان اصلاندوز از این شهرستان بهعنوان منطقهای سرسبز، تاریخی و با ظرفیتهای گردشگری بینظیر در شمال اردبیل یادکرده و میگوید: اصلاندوز بهدلیل سکونت بیش از ۴۱درصد عشایر استان و ۶۰درصد عشایر مغان، شهرستان عشایری استان اردبیل محسوب میشود و با نزدیک به یکمیلیون رأس واحد دامی علاوه بر اینکه نقش مهمی در اقتصاد مقاومتی ایفا میکند، انواع محصولات لبنی ازجمله کره طبیعی تولید میکند که در نوع خود بینظیر بوده و در جذب توریست و گردشگر میتواند مؤثر واقع شود. روحی به صادرات محصولات لبنی اصلاندوز به سایر شهرهای کشور هم اشارهکرده و میگوید: شیرهای تولیدشده عشایر زحمتکش اصلاندوز بیشتر توسط شیرپزی های مستقر در منطقه خریداری و بعد از فرآوری به پنیر تبدیل و ضمن تأمین نیاز منطقه به اقصا نقاط کشورمان صادر میشود. رئیس مرکز جهاد کشاورزی شهرستان اصلاندوز از تولیدات دامی و لبنی بهعنوان ظرفیتی برای جذب گردشگر یادکرده و میافزاید: عشایر شاهسون مغان ساکن در قشلاقات اصلاندوز در کنار طبخ انواع غذاهای محلی با استفاده از گوشت طیور و دام، با تبدیل کره طبیعی به ساری یاغ غذای خوشمزهای درست میکنند که نگین سفره مردمان این مرزوبوم است و هر گردشگر خوشخوراکی را میتواند بهسوی خود
جذب کند.