اولین برنامه رادیو برای ناشنوایان
فرهاد دهنوی، تهیه‌کننده برنامه «گفت‌وگوی اجتماعی» در رادیو گفتوگو از ترجمه همزمان برای ناشنوایان در فرمت‌های تصویری آن سخن گفت.
فرهاد دهنوی درباره این برنامه به مهر گفت: این برنامه هشت سال است که روی آنتن است و یک‌سال‌و‌نیم است که آن را تصویری کرده‌ایم و از ایرانصدا و شبکه سپهر و ستاپ‌باکس با تصویر پخش می‌شود.
وی با اشاره به یک وجه تمایز این برنامه تصریح کرد: برای اولین بار است که یک برنامه رادیویی را برای ناشنوایان هم ترجمه کرده‌ایم و چون تصویری است امکان ترجمه به زبان اشاره هم به‌وجود آمده‌است.
دهنوی با اشاره به استقبال ناشنوایان از برنامه افزود: در کنار نظرها و پیام‌هایی که از مخاطبان داریم بسیاری در پایان نظر خود را اعلام می‌کنند که ناشنوا هستند و فلان مشکل را دارند و می‌خواهند ما آن را پیگیری کنیم یا مثلا می‌گویند کم‌شنوا هستند اما کسی به آنها کار نمی‌دهد.
وی با اشاره به طرح مطالبات اجتماعی در این برنامه تصریح کرد: ما در این برنامه با هیچ‌کس تعارف نداریم، مسؤولان را دعوت کرده و از آنها پرسش می‌کنیم.
دهنوی اضافه کرد: مصطفی امامی مجری ثابت برنامه است و اگر برنامه ما را ببینید متوجه می‌شوید تعارف نداریم، مطالبات مردم را با مسؤولان مطرح می‌کنیم و پرسش‌های صریح باعث می‌شود خیلی از مسؤولان با برنامه قهر کنند و حتی گاهی بعد از گفتوگو دیگر به برنامه نمی‌آیند.
این تهیه‌کننده با اشاره به موضوعات اخیر یادآور شد: کلاهبرداری‌های نوظهور مجازی و اینترنتی، دلایل افزایش سرقت، مهریه و و مسائل مرتبط با کرونا همه از‌جمله این دغدغه‌ها بوده‌است. گاهی نامه‌هایی از طرف خود اقشار مثل پرستاران می‌رسد که معضلاتی را بیان می‌کنند و آنها را پیگیری می‌کنیم.
وی اضافه کرد: برخی سوژه‌هایی که پیگیری کرده‌ایم باعث دلخوری مسؤولان شده‌است. خیلی سخت است که یک مسؤول را به این برنامه بیاوریم گاهی هم بعد از این مطالبه‌گری‌ها فشارهای بعدی را وارد می‌کنند و شاید اگر حمایت رضا کوچک‌زاده مدیر شبکه و مدیر گروه نبود این برنامه ادامه پیدا نمی‌کرد.
دهنوی درباره آیتم‌های برنامه نیز عنوان کرد: آیتم‌های ما زنده است همان‌طور که برنامه زنده است. این آیتم‌ها لحظه‌ای است و از پیش‌تولید شده نیست. البته سوژه‌ها را از قبل پیدا می‌کنیم و در لحظه گفتوگو با مسؤول مورد نظر و به‌عنوان شاهد مثال برای معضل مطرح شده تلفنی با او ارتباط برقرار کرده و روی خط می‌آوریمش. در واقع آیتم‌ها برای رو‌به‌رو‌کردن مردم با
مسؤولان است.
فرهاد دهنوی درباره این برنامه به مهر گفت: این برنامه هشت سال است که روی آنتن است و یک‌سال‌و‌نیم است که آن را تصویری کرده‌ایم و از ایرانصدا و شبکه سپهر و ستاپ‌باکس با تصویر پخش می‌شود.
وی با اشاره به یک وجه تمایز این برنامه تصریح کرد: برای اولین بار است که یک برنامه رادیویی را برای ناشنوایان هم ترجمه کرده‌ایم و چون تصویری است امکان ترجمه به زبان اشاره هم به‌وجود آمده‌است.
دهنوی با اشاره به استقبال ناشنوایان از برنامه افزود: در کنار نظرها و پیام‌هایی که از مخاطبان داریم بسیاری در پایان نظر خود را اعلام می‌کنند که ناشنوا هستند و فلان مشکل را دارند و می‌خواهند ما آن را پیگیری کنیم یا مثلا می‌گویند کم‌شنوا هستند اما کسی به آنها کار نمی‌دهد.
وی با اشاره به طرح مطالبات اجتماعی در این برنامه تصریح کرد: ما در این برنامه با هیچ‌کس تعارف نداریم، مسؤولان را دعوت کرده و از آنها پرسش می‌کنیم.
دهنوی اضافه کرد: مصطفی امامی مجری ثابت برنامه است و اگر برنامه ما را ببینید متوجه می‌شوید تعارف نداریم، مطالبات مردم را با مسؤولان مطرح می‌کنیم و پرسش‌های صریح باعث می‌شود خیلی از مسؤولان با برنامه قهر کنند و حتی گاهی بعد از گفتوگو دیگر به برنامه نمی‌آیند.
این تهیه‌کننده با اشاره به موضوعات اخیر یادآور شد: کلاهبرداری‌های نوظهور مجازی و اینترنتی، دلایل افزایش سرقت، مهریه و و مسائل مرتبط با کرونا همه از‌جمله این دغدغه‌ها بوده‌است. گاهی نامه‌هایی از طرف خود اقشار مثل پرستاران می‌رسد که معضلاتی را بیان می‌کنند و آنها را پیگیری می‌کنیم.
وی اضافه کرد: برخی سوژه‌هایی که پیگیری کرده‌ایم باعث دلخوری مسؤولان شده‌است. خیلی سخت است که یک مسؤول را به این برنامه بیاوریم گاهی هم بعد از این مطالبه‌گری‌ها فشارهای بعدی را وارد می‌کنند و شاید اگر حمایت رضا کوچک‌زاده مدیر شبکه و مدیر گروه نبود این برنامه ادامه پیدا نمی‌کرد.
دهنوی درباره آیتم‌های برنامه نیز عنوان کرد: آیتم‌های ما زنده است همان‌طور که برنامه زنده است. این آیتم‌ها لحظه‌ای است و از پیش‌تولید شده نیست. البته سوژه‌ها را از قبل پیدا می‌کنیم و در لحظه گفتوگو با مسؤول مورد نظر و به‌عنوان شاهد مثال برای معضل مطرح شده تلفنی با او ارتباط برقرار کرده و روی خط می‌آوریمش. در واقع آیتم‌ها برای رو‌به‌رو‌کردن مردم با
مسؤولان است.
