این‌که بتوانیم بدون تجهیزات خاص و با گوشی‌هایی که در جیب یا کیف‌هایمان پیدا می‌شود، به ردیابی چشم و در ادامه به غربالگری اختلال طیف اوتیسم بپردازیم، از آن اتفاقات جالب روزگار ماست. این شگفتی را دکتر چانگ، محقق پسادکتری در دپارتمان مهندسی برق و کامپیوتر دانشگاه دوک مطرح می‌کند و دکتر جرالدین داوسون، مدیر بخش رشد مغز و اوتیسم دانشگاه دوک، در مطالعه ششم اردیبهشت 1400 نشریه جاما، به ایده اصلی طراحی این شگفتی پرداخته‌است.
ایده اصلی این است که ما می‌دانیم نوزادان مبتلا به اوتیسم، به طور متفاوتی نسبت به نوزادان عادی به محیط توجه می‌کنند. برای مثال در این برنامه طراحی‌شده یک فیلم کوتاه پخش می‌شود که یک زن شاد را در حال تاب‌بازی نشان می‌دهد و در گوشه تصویر یک اسباب بازی به نمایش در می‌آید. کودکان نوپای فاقد اوتیسم به کل صفحه نگاه می‌کردند و بیشتر روی زن تمرکز داشتند. درحالی که تمرکز کودکان نوپایی که بعدا مبتلا به اوتیسم تشخیص داده شدند، بیشتر اوقات روی اسباب بازی کنار صفحه بود.
این برنامه طراحی شده که مدیریت آن کمتر از 10دقیقه طول می‌کشد، از دوربین جلوی گوشی برای ضبط رفتار کودک استفاده می‌کند، به تجهیزات و تخصص ویژه‌ای برای تجزیه و تحلیل الگوهای نگاه‌کردن و همچنین به گوشی آیفون یا آیپد نیاز دارد و به آسانی در کلینیک‌های مراقبت‌های اولیه و خانه‌ها قابل دسترسی است.
منبع: Neuro Science News