یورو2020
مجری‌ها: اجرای ویژه‌برنامه پوشش یورو به‌عهده محمدرضا میثاقی و محمدرضا احمدی بود که در شرایط کنونی مهم‌ترین برندهای ورزشی رسانه ملی محسوب می‌شوند. میثاقی به‌خصوص پس از تغییر و تحولات سال‌های اخیر در شبکه سه، تبدیل به یکی از چهره‌های شاخص تلویزیون شده و در کارش متبحر است. درباره کیفیت اجرا و گزارش محمدرضا احمدی نیز اغلب منتقدان اتفاق نظر دارند. نتیجه این ترکیب پرانرژی، دست بالای مسابقات یورو 2020 در زمانی بود که میثاقی و احمدی در قاب تصویر دیده می‌شدند. آنها پلاتوهای جذابی داشتند و به‌خوبی بحث را با پاسکاری به پیش می‌بردند. هردو گرچه گاهی در شوخی‌ها ناموفق نشان می‌دادند اما در مجموع استاندارد کیفی خوبی داشتند و به‌اصطلاح کار را درآوردند.
گزارشگران:برنامه یورو2020 در جریان مسابقات فوتبال جام ملت‌های اروپا، از گزارشگرانی استفاده کرد که همواره در مسابقات مختلف هستند و چهره تازه‌ای را معرفی نکرد.گرچه نمی‌توان انتظار داشت تلویزیون در هر دوره از تورنمنت‌های مهم فوتبالی، گزارشگران جدیدی را به مخاطب بشناساند اما ضعف در گزارش مسابقات فوتبال و کم‌شمار بودن چهره‌های مطرح از آن نقاط منفی است که اغلب مخاطبان می‌دانند. فرشاد محمدی‌مرام، محمدرضا احمدی، محمد سیانکی، عباس قانع، جواد خیابانی و پیمان یوسفی بیشترین مسابقات را گزارش کردند که در این میان، محمدی‌مرام و احمدی با بیشترین اقبال از سوی مخاطب مواجه شدند.
آیتم‌ها و بخش‌های مختلف: یورو2020 در مجموع برنامه متنوعی بود و بخش‌های مختلف و آیتم‌های فراوانی به مخاطب تقدیم می‌کرد؛آیتم‌هایی مانند معرفی کشورها از زوایای مختلف ورزشی، اجتماعی و سیاسی و مسابقه پیش‌بینی بازی‌های جام ملت‌های اروپا. ویژه‌برنامه تلویزیونی پوشش یورو 2020 در بخش خبرخوانی که به شکل تولیدی روی آنتن می‌رفت از حضور چهره‌های جوانی برای ارائه اخبار و اطلاعات مسابقات و تیم‌ها استفاده کرد؛ چهره‌هایی که به نسبت میثاقی و احمدی، چندان واجد استانداردهای تلویزیون نبودند و نسبت به مجریان اصلی، کاراکتری تلویزیونی پیدا نکرده بودند. کنتراست کیفیت میان مجریان اصلی و این چهره‌های جوان، در زمان شیفت از استودیو به آیتم خبرخوانی، خیلی به چشم می‌آمد و تاحدودی به کیفیت ویژه‌برنامه یورو لطمه زد. در عین حال که این چهره‌ها به عنوان جوانان جویای نام روی آنتن می‌آمدند ولی به دلیلی که گفته شد با مجریان برند رسانه بسیار مقایسه شدند. در یورو 2020 بخشی به گفت‌وگوی تصویری اینترنتی با برخی فوتبالیست‌های بزرگ و شناخته‌شده اروپا مانند گایزکا مندیتا و کلارنس سیدورف اختصاص داشت که بسیار جذاب و پرمخاطب از آب درآمد. عوامل ویژه‌برنامه مشترک شبکه‌های‌سه و ورزش برای پوشش جام ملت‌های اروپا، پس از هر مسابقه به سرعت به پخش گفت‌وگوهای موسوم به «فلش اینترویو» با ترجمه همزمان اقدام می‌کردند که گرچه اتفاق جالبی بود و مورد استقبال واقع شد اما حاشیه‌هایی در ترجمه آن به وجود آمد. ویدئویی در فضای مجازی وایرال شد که نشان می‌داد برخی از این گفت‌وگوها درست و دقیق ترجمه نشده و سروصدای زیادی به راه انداخت که به عنوان یک نقطه منفی در کارنامه یورو 2020 ثبت شد.
دکور: صحنه‌آرایی ویژه‌برنامه پوشش یورو در سیما با دکوری بزرگ، خوش‌رنگ‌ولعاب و جذاب همراه بود که اتفاق خوبی را در این مسابقات رقم زد. طراحی صحنه برنامه «یورو 2020» در مجموع از لحاظ رنگ، نور و... نمره خوبی گرفت و برای مخاطبان جالب بود. نکته ویژه دکور این برنامه، فضای خالی بزرگی بود که در آن تعبیه شده بود تا طرح‌های مرتبط با هر تیمی که بازی داشت، به صورت سه‌بعدی در فضای خالی دکور نمایش داده شود؛ مواردی از قبیل عکس بازیکن‌ها، ترکیب تیم، پرچم کشور و.... این بخش از دکور و استفاده مناسب از آن، از نقاط مثبت «یورو 2020» به حساب می‌آید.
کارشناس‌ها: عوامل برنامه «یورو 2020» کمابیش سعی می‌کردند برای کارشناسی فنی و تحلیلی مسابقات، از حضور چهره‌های شناخته‌شده بهره ببرند. با این حال واقعیت این است که این چهره‌ها به سیاقی که در برنامه‌های فوتبالی خارجی برگزیده می‌شوند، در «یورو 2020» حضور پیدا نکردند. در برنامه‌های تلویزیون‌های مشهور بین‌المللی، مشخصا بزرگ‌ترین فوتبالیست‌ها و جذاب‌ترین چهره‌ها نظیر تیری آنری، گری نویل یا حتی خوزه مورینیو به عنوان کارشناس مهمان حاضر می‌شوند اما مخاطبان «یورو 2020» شاهد چنین اتفاقی نبودند. اگر بخواهیم نظایر این چهره‌ها را در فوتبال ایران پیدا کنیم، به اسامی بزرگی چون فرهاد مجیدی، جواد نکونام، علی دایی و علی کریمی می‌رسیم
اما کارشناسان حاضر در این برنامه - فارغ از
سواد و دانش فوتبالی- از لحاظ شهرت و محبوبیت، عموما چند پله پایین‌تر از ستاره‌های ذکرشده بودند. کارشناسان «یورو 2020» را می‌توان به سادگی در مسابقات عادی هفتگی لیگ برتر نیز در برنامه «فوتبال برتر» دید؛ امری که نقطه ضعف ویژه‌برنامه پروپیمان سیما برای پوشش جام ملت‌های اروپا تلقی می‌شود.
استقبال مخاطب: برنامه تلویزیونی «یورو 2020» ویژه پوشش مسابقات فوتبال جام ملت‌های اروپا، با همه نقاط و ضعف، در نهایت توانست در طول دوره پخش مسابقات، به مرجع اول و آخر مخاطبان برای تماشای بازی‌ها و همچنین پیگیری اخبار و اطلاعات مرتبط با آن تبدیل شود و موج‌سازی کند. مخاطبان عام در صورتی که مایل به تماشای یورو بودند، از این برنامه دست خالی بازنمی‌گشتند. دلایل این اتفاق مانند آیتم‌های باکیفیت و متنوع و همچنین دکور شکیل و جذاب پیشتر ذکر شد. «یورو 2020» در نهایت نمره قبولی گرفت و اتفاق خوبی را رقم زد.
نکته مثبت: «یورو 2020» از نخستین تجربه‌های رسانه ملی در پخش ویژه‌برنامه ورزشی به صورت مشترک در شبکه‌های سه و ورزش محسوب می‌شد. شیوه‌ای که نوعی یکپارچگی و یکدستی را در پوشش این مسابقات رقم زد و احتمالا با کاهش هزینه‌ها، سطح کیفی پوشش هر دو شبکه را در یک سطح قرار داد. این شیوه البته باعث شد مخاطبان اتفاقاتی جالب را نیز شاهد باشند. مثلا در بعضی مسابقات به علت شلوغی کنداکتور شبکه سه، کارشناسی پیش از مسابقه از شبکه ورزش و اصل مسابقه از شبکه سه پخش می‌شد و مجری در پایان بحث کارشناسی، مخاطبان را به تماشای مسابقه در شبکه دیگر دعوت می‌کرد!
نکته منفی: حضور نسبتا پررنگ حامیان مالی در برنامه و تبلیغات آنها از زبان مجریان و حتی گزارشگران «یورو 2020» از مواردی بود که مخالفت‌هایی را در فضای مجازی برانگیخت. به نظر می‌رسد مسائل کلان حاکم بر بودجه که گاه به حواشی دنیای سیاست تنه می‌زند به این شکل به برنامه‌های محبوب مخاطبان آسیب می‌رساند.




مجری‌ها: اجرای ویژه‌برنامه «المپیک 2020» در استودیوی تهران، به چهار مجری سپرده شده بود؛ بهزاد کاویانی و پیمان یوسفی به عنوان دو مجری باتجربه و سیدمصطفی حسینی و بهنام مهدی‌زاده به عنوان دو مجری جوان. برنامه «دهکده المپیک» شبکه ورزش نیز مجریان خود شامل محمدرضا یکتامرام، حسین رضایی، رسول مجیدی و... را در تهران پای کار آورد.
بر اساس بضاعتی که شبکه‌های سه و ورزش سیما در زمینه مجریان ورزشی دارند، این ترکیب را می‌توان ترکیب مناسبی دانست، اما اگر قضاوت بنا بر نتیجه‌ای باشد که به دست آمده، شرایط متفاوت است. در حالی که از یوسفی و کاویانی به عنوان مجریان باسابقه این برنامه، انتظار می‌رفت گفت‌وگوهایی جذاب، پرنکته و پرتیتر و به‌یادماندنی بگیرند، اما این انتظار جای خود را به گفت‌وگوهایی داد که چنگی به دل نمی‌زد و حتی گاه این شائبه را ایجاد می‌کرد که سناریوی دقیقی از سوی مجری و تیم برنامه‌ساز برای اداره گفت‌وگو وجود ندارد. در آن سوی دیگر سیما، در شبکه ورزش نیز اوضاع متفاوت نبود. فشار اجرای زنده در ساعات متوالی که به نظر نمی‌رسید با مطالعه فراوان و دقیق انجام شده باشد، ماجراهایی مانند گاف محمدرضا یکتامرام درباره قهرمان شدن فوتبال ایران در المپیک را رقم زد؛ اتفاقی که می‌شد با دقت، مطالعه و نوشتن پلاتو از آن پیشگیری کرد.
گزارشگران: بخش داخل کشور هر دو برنامه در امر گزارشگری مسابقه، به افراد ثابت سیما که در طول سال مسابقات مختلف را گزارش می‌کنند، میدان دادند و نتیجه هم جز آنچه در طول سال به دست می‌آید، نبود. مخاطبان نیز شاهد تولد ستاره‌ای در گزارشگری نبودند.
آیتم‌ها و بخش‌ها: از اقدامات شاخص دست‌اندرکاران برنامه «المپیک 2020» در داخل کشور، ارتباط زنده با پدر و مادر ورزشکاران در حین برگزاری مسابقات نیمه‌نهایی و فینال بود که اگرچه پذیرفتنی و قابل احترام است، اما تکیه بیش از حد بر آن، درد چندانی را از این برنامه دوا نمی‌کرد. پوشش مسابقات المپیک نیاز به آیتم‌های خلاقانه و جذاب داشت که با توجه به تنوع رشته‌های ورزشی، کار نسبتا ساده‌ای می‌نمود، اما این مهم چندان انجام نشده بود. در حالی که سازندگان برنامه المپیک2020، پنج ماه برای طراحی و تولید این برنامه وقت صرف کرده بودند، انتظار می‌رفت حتی تمرین‌های ورزشکاران در داخل کشور، مسابقات پیشین و حتی آشنایی با ورزشکاران در آیتم‌های تولیدی، جزوی از ویژه‌برنامه پوشش مسابقات باشد، اما اقدامی ویژه از سوی بخش تهران برنامه المپیک2020 مشاهده نشد. «دهکده المپیک» در شبکه ورزش نیز بدون کمترین آیتم‌های جذاب روی آنتن رفت و برگ برنده آن، تصاویر و اطلاعات خلاصه‌ای بود که در گوشه قاب تصویر از ورزشکاران المپیکی ایران در این دوره به نمایش می‌گذاشت.
دکور: هر دو ویژه‌برنامه پوشش تلویزیونی مسابقات المپیک توکیو در شبکه‌های سه و ورزش، صحنه‌هایی نسبتا بزرگ و دکوری شکیل داشتند؛ به طوری که بخش زیادی از فضای صحنه خالی بود. این مورد البته یک نقطه ضعف نیست، اما استفاده از ویدئووال‌های بسیار بزرگ، آن‌هم در شرایطی که جز تبلیغ حامی مالی، بهره‌وری مناسبی از آن نمی‌شود، از نقاط ضعف این برنامه‌ها محسوب می‌شد. در المپیک 2020 شبکه‌سه، میز شیبدار وسط استودیو که وسیله بازی فرزند جواد فروغی، مدال‌آور تیراندازی ایران هم شد، نقطه مثبتی در کارنامه این برنامه محسوب نشد، آن‌قدر که در شبکه‌های اجتماعی، به طنز گفته می‌شد این میز به درد همین سرسره‌بازی می‌خورد.
کارشناس‌ها: بین دو بخش داخل و خارج از کشور برنامه‌های المپیک 2020 و دهکده المپیک، طبعا تنها بخش داخلی از حضور کارشناس‌های ورزشی استفاده می‌کرد. کارشناس‌های المپیک‌2020 برای ورزش‌های مختلف، تقریبا چهره‌هایی ثابت بودند و به لحاظ رزومه ورزشی قابل قبول و باسواد به شمار می‌آمدند، اما بهره‌مندی آنها را از مولفه‌های جذابیت‌های تلویزیونی نمی‌توان حداکثری و متناسب با اهمیت ویژه‌برنامه پوشش المپیک دانست. فن بیان خوب، محبوبیت فراگیر، کاراکتر ویژه و... از آن عناصری است که می‌تواند از یک چهره ورزشی مدال‌دار و پرسابقه، یک چهره جذاب و درجه‌یک تلویزیونی بسازد؛ امری که در برنامه المپیک2020، جای خالی آن حس می‌شد. همچنین این برنامه از نظر دعوت کارشناس، نقطه ضعفی را که درباره «یورو 2020» گفته شد نیز داشت، به این معنا که تقریبا هیچ‌گاه از حضور ستاره‌های ورزشی مانند حمید سوریان یا علیرضا حیدری به عنوان کارشناس بهره نگرفت. دهکده المپیک شبکه ورزش نیز اغلب از حضور گزارشگران ورزش‌های مختلف به عنوان کارشناس بهره می‌برد که سطح جذابیت برنامه را به حداقل می‌رساند.
استقبال مخاطب: المپیک 2020 اگرچه مخاطب نسبی داشت، اما در نهایت از ظرفیت‌هایی که می‌توانست ویژه‌برنامه تلویزیونی پوشش المپیک به آن برسد، جا ماند. در عین حال که نمی‌توان این برنامه را کم‌بیننده دانست. در مجموع استقبال از این برنامه (غیر از اصل مسابقات المپیک) را می‌توان معمولی دانست. در عین حال دهکده المپیک جذابیتی برای بیننده عام ایجاد نمی‌کرد؛ گویی تنها برای طرفداران پروپاقرص رشته‌های مختلف ورزشی ساخته شده‌است.
نکته مثبت: مهم‌ترین نقطه مثبت پوشش مسابقات المپیک 2020 را می‌توان پخش تقریبا همه مسابقات نمایندگان ایران در این مسابقات دانست. رسانه ملی عملا از هیچ مسابقه‌ای، جز برخی مانند دوومیدانی زنان که قابل پخش نبود، از پوشش زنده جا نماند. دهکده المپیک شبکه ورزش نیز که تلاش می‌کرد مسابقات مهم ورزشکاران غیرایرانی را پوشش بدهد، در این امر تا حدی موفق بود و برخی مسابقات والیبال مدعیان مدال، مسابقات تنیس ستاره‌هایی چون نواک جوکوویچ و... را پوشش داد.
نکته منفی: مهاجرت یا پناهندگی برخی ورزشکاران ایرانی در سال‌های قبل همان‌طور که با واکنش‌های فراوانی در فضای مجازی روبه‌رو شد، حواشی زیادی را نیز برای پوشش تلویزیونی این مسابقات به‌وجود آورد. در نهایت برخی واکنش‌ها مثل صحبت‌های بیژن خراسانی و بهزاد کاویانی که وایرال شد، با تلقی‌هایی عموما سیاسی هجمه‌ای علیه رسانه ملی را ساخت که دامن ویژه‌برنامه المپیک 2020 شبکه سه را گرفت. ارائه پاسخ قطعی به این پرسش که آیا می‌شد از این اتفاق تلخ پیشگیری کرد یا نه، البته کار سختی است.


مجری‌ها: جواد خیابانی مجری اصلی استودیوی سازمان صداوسیما در جریان پوشش مسابقات المپیک توکیو بود و شهاب قاسمی بیشتر نقش گزارشگر میدانی را ایفا می‌کرد. از طرف شبکه ورزش نیز پژمان نجات‌پور و عبدا... روا به توکیو اعزام شده بودند که هردو بیشتر به گزارش میدانی می‌پرداختند. خیابانی مجری اصلی این برنامه، با وجود سابقه زیاد در این عرصه، گرچه هرشب با ورزشکارهای ویژه و مدال‌آور کاروان ایران گفت‌وگو می‌کرد، اما حرف‌های فوق‌العاده‌ای از آنها نمی‌گرفت. در عین حال که گاف‌هایی داد و بخش‌هایی مثل گفت‌وگوی او با حسن تفتیان دونده ایران، حاشیه‌ساز شد. در مجموع برنامه پخش‌شده از استودیوی توکیو، چندان ژورنالیستی و جذاب نبود و عملکرد جواد خیابانی نیز دستاورد خاصی نداشت. پژمان نجات‌پور نیز گرچه در سالن برگزاری بسیاری از مسابقات حاضر بود اما توقعی را که از گزارش‌های میدانی مسابقات پرافت‌وخیز المپیک می‌رفت، برآورده نکرد. تیم اعزامی رسانه ملی به توکیو البته با بدشانسی هم مواجه شد، چراکه عبدا... روا بخش اعظم مسابقات را به علت ابتلا به کرونا از دست داد و در توکیو در قرنطینه ماند.
گزارشگران: تنها گزارشگر شاخصی که برای گزارش مسابقات ورزشی به توکیو اعزام شد، هادی عامل گزارشگر و کارشناس شناخته‌شده کشتی بود که در این مسابقات نیز موفق عمل کرد و به محبوبیت خود افزود. او در این مسابقات عبارت «نان پدر و شیر مادر حلالت» را نیز ابداع کرد که حسابی به دل‌ها نشست و به‌سرعت به دایره اصطلاحات مورد استفاده عموم مردم راه یافت. عامل را می‌توان شاخص‌ترین ستاره تلویزیون در پوشش مسابقات المپیک توکیو دانست.
آیتم‌ها و بخش‌ها: در عین حال که گزارش‌های حاشیه‌ای و پشت صحنه‌ای مسابقات المپیک، می‌توانست بسیار جذاب و پرمخاطب باشد اما مخاطب از حاشیه مسابقات، تمرین تیم‌ها، جزئیات شرایط ورزشکاران و اردو در دهکده المپیک و... محتوای خاصی ندید. این در حالی است که از گزارشگران میدانی رسانه در توکیو، انتظار می‌رفت موارد مختلفی مانند اتاق محل اقامت ورزشکاران، حمل‌ونقل به سالن مسابقات، شیوه تمرین‌ها و به‌خصوص جزئیات برگزاری مسابقات با وجود کرونا مثل دسترسی‌های ورزشکاران و مربیان را در گزارش‌های میدانی برای مخاطب نمایش دهند و توصیف کنند اما چنین اتفاقی عملا نیفتاد. علاقه‌مندان به ورزش حال‌وهوای المپیک را که می‌بایست در گزارش‌های میدانی منعکس می‌شد، درمی‌یافتند اما گویی مسابقات در تهران برگزار می‌شد و از این اتفاقات جذاب خبری نبود. نکته جالب آن که در هر دوره مسابقات المپیک، جمعیت شاید چند صد هزار نفره در شهر میزبان، در حال خدمات‌دهی به ورزشکاران و تماشاگران هستند که همواره این بخش از جذاب‌ترین نکات المپیک است، ولی مخاطبان رسانه ملی از دیدن این اتفاق نیز محروم بودند.
دکور: در جریان مسابقات المپیک توکیو، برنامه‌های المپیک 2020 شبکه سه و دهکده المپیک شبکه ورزش از یک استودیوی مشترک استفاده می‌کردند که دارای دکوری جمع‌وجور و کم‌هزینه بود. گرچه می‌شد استودیوی بزرگ تری را در آنجا علم کرد اما این فرصت از دست رفت و سر و ته ماجرا با تنها یک میز دونفره جمع شد.
کارشناس‌ها: تیم‌های اعزامی کارشناسی نداشتند و همه کارشناس‌های ورزشی المپیک، در داخل کشور مسابقات را تحلیل می‌کردند.
استقبال مخاطب: استودیوهای دو برنامه المپیک 2020 شبکه سه و دهکده المپیک شبکه ورزش در شهر توکیو، از اهمیت فراوانی برای رسانه ملی و برای مخاطبان برخوردار بود. به همین دلیل در گزارش حاضر، کل بخش خارج از کشور به صورت جداگانه بررسی شد. بااین‌حال گروه اعزامی رسانه به توکیو، جز برخی جرقه‌ها موفقیت چندانی را رقم نزد و انتظارات را برآورده نکرد.




مجری‌ها: ویژه‌برنامه‌های تلویزیونی پوشش مسابقات پارالمپیک توکیو بدون حضور مجریان پرسابقه و قدیمی رسانه ملی روی آنتن رفت. سیدمصطفی حسینی، حمید آرایش و شهاب قاسمی مجریان برنامه پارالمپیک 2020 شبکه سه و مهدی توتونچی و حسین رضایی مجریان برنامه دهکده پارالمپیک شبکه ورزش بودند. عملکرد همگی تفاوت چندانی با آنچه که در المپیک شاهد بودیم، نداشت، جز آن‌که زمان کمتری روی آنتن بودند و تسلط کمتری روی وقایع ورزش جانبازان و معلولان داشتند. به علاوه آن‌که غیبت مجریان پرسابقه، وزن اجرا را کمی پایین آورده بود. رسانه ملی در مسابقات پارالمپیک اقدام به راه‌اندازی استودیوی اختصاصی در توکیو نکرد و مجری یا گزارشگر اعزامی به این مسابقات نداشت. اگرچه به عملکرد جواد خیابانی در مسابقات المپیک توکیو نقد وارد است، اما به‌هرحال خیابانی در این مسابقات حضور داشت و با مدال‌آوران و ورزشکاران شاخص ایران گفت‌وگو کرد. درحالی‌که چنین اتفاقی برای پارالمپیک توکیو نیفتاد و مدال‌آوران ایران بدون پوشش زنده و داغ صحبت‌های خود در رسانه ملی به ایران بازگشتند. این در حالی است که ایران در پارالمپیک از حضور جانبازان و چهره‌های شاخص جهانی مانند مرتضی مهرزاد برخوردار است.
گزارشگران: عملکرد گزارشگران مشابه المپیک بود.
آیتم‌ها و بخش‌ها: پارالمپیک 2020 و دهکده پارالمپیک کمترین بخش‌های تولیدی و آیتم‌های جذاب را برای مخاطب تدارک دیده بودند. این دو برنامه حتی برای پوشش واکنش خانواده‌های ورزشکارها نیز اقدام چندانی انجام ندادند؛ تا جایی که ویدئویی از والدین بعضی ورزشکارهای پارالمپیکی ایران وایرال شد که با گوشی تلفن همراه گرفته شده بود. این تصاویر می‌توانست متعلق به رسانه ملی باشد اما این اتفاق نیفتاد و رسانه این فرصت را از دست داد.
دکور: شبکه ورزش برای پوشش این مسابقات از دکور مسابقات المپیک استفاده کرد و
شبکه سه میز مجری و کارشناس در المپیک را برای پوشش پارالمپیک تعویض کرد.
کارشناس‌ها: در ویژه‌برنامه‌های پوشش پارالمپیک توکیو، بحث‌های کارشناسی با گزارشگران اختصاصی و حتی غیراختصاصی رشته‌های مختلف مانند بیژن خراسانی پیگیری می‌شد؛ اتفاقی که نشان می‌داد برنامه چندانی برای پوشش پارالمپیک وجود ندارد و هزینه چندانی برای آن نشده است.
استقبال مخاطب: نتیجه آن‌که برخلاف «یورو 2020» و تا حدی ویژه‌برنامه‌های پوشش المپیک توکیو، آنچه که برای پوشش پارالمپیک توکیو روی آنتن رفت، بین مخاطبان مرجعیت پیدا نکرد و قافیه را به رسانه‌های مجازی واگذار کرد.
 نکته مثبت: پخش اغلب رقابت‌ها
نکته منفی: شاید بتوان نقطه‌ضعف مهم ویژه‌برنامه پوشش مسابقات پارالمپیک 2020 را نوعی بی‌برنامگی دانست؛ گو این‌که شبکه ورزش تمام توان خود را برای المپیک گذاشته بود و شبکه سه نیز پارالمپیک را چندان مهم نمی‌دانست. این در حالی است که ایران در پارالمپیک توکیو صاحب 24 مدال رنگارنگ و اغلب باارزش شد و در جدول رتبه‌بندی کشورها، به رتبه سیزدهم رسید. به‌علاوه آن‌که در بسیاری کشورها، پارالمپیک اتفاق ویژه‌تری نسبت به المپیک است؛ چراکه به‌عنوان نماد برابری، تلاش و کوشش شناخته می‌شود و مبارزه علیه محرومیت را
نمایندگی می‌کند.