آش رشته زرد مازندرانی در مراسم خاصی طبخ می‌شود. در پشت این آش داستان‌های بامزه‌ای وجود دارد و نكات ریزی هم درباره آن وجود دارد كه آن را مردمی‌تر می‌كند.
   هم به خاطر زردچوبه و هم به خاطر كدوحلوایی رنگ این آش زردرنگ است. 
   آش زردرنگ مازندرانی‌ها در مراسم خاصی پخته می‌شود. این آش اغلب در روزهای سرد زمستانی، در زمانی كه برف باریده است، طبخ می‌شود. طبع این آش گرم است. زیره، زردچوبه و فلفل در آش وجود دارد. این آش بسیار انرژی‌زاست. همین باعث شده تا شمالی‌ها برای فرار از زمستان آش رشته زردرنگ را بپزند و زیر كرسی از خوردن آن لذت ببرند در عین حال از پنجره خانه باریدن برف را تماشا كنند.
   یكی دیگر از مراسمی كه آش رشته زرد مازندرانی‌ها در آن طبخ می‌شود، در مراسم روز بعد از عروسی یعنی در مراسم پا‌تختی است. نكته مهم اما این است كه در مراسم پا‌تختی عروس‌خانم باید آش را درست كند. نكته این است كه آش رشته زرد مازندرانی قلق‌های خاصی دارد و یك آشپز ماهر می‌تواند این آش را بپزد. عروس خانم با این كار به خانواده شوهر نشان می‌دهد كه چند‌مرده‌حلاج است و مهارت آشپزی‌اش را به آنها نشان می‌دهد.
   در زمان‌های گذشته، به جای گوشت قورمه از شكمبه گوسفند هم استفاده می‌كردند. این آش برای همه خانواده‌ها و با هر میزان درآمدی بود. اگر خانواده‌ای هم توان مالی كمی داشت، آش را بدون گوشت طبخ می‌كرد. مواد اولیه آش توسط اعضای خانواده كاشته و برداشت می‌شد و از ابتدا تا انتها، همه مواد اولیه تا طبخ را خانواده آماده می‌كرد.
   این آش سرشار از پروتئین است. منبع كاملی از پروتئین گیاهی و پروتئین حیوانی در این آش وجود دارد؛ بنابراین منبع كاملی از مواد پروتئینی است.