عوارض روحی و روانی مرتبط با غذا
اخیرا خبری درخصوص تولید پفك با استفاده از ذرت دامی در كشور منتشر شده و ظاهرا برخورد قضایی نیز انجام گرفته است. این سوال مطرح است كه چه خطری متوجه مصرف‌كنندگان چنین پفكی بوده و اساسا مصرف ذرت دامی توسط انسان چه عوارضی دارد؟
از نظر گیاه شناسی ذرت دامی یا ذرت علوفه‌ای گونه‌ای متفاوت از ذرت معمول مورد مصرف انسان است. كربوهیدرات‌های ذرت دامی قابلیت هضم مناسبی توسط دستگاه گوارش انسان را نداشته و لذا احتمال خطر عوارض گوارشی نظیر نفخ، دل‌درد و ... را به دنبال دارد. همچنین گاهی انبارداری و فرآوری علوفه دامی در وضعیت بهداشتی مناسب برای مصارف انسانی انجام نمی‌شود و لذا خطر كپك زدگی ذرت و تولید سموم قارچی خطرناك وجود دارد. موارد یادشده در خصوص برخی از خطرات احتمالی مصرف پفك تهیه شده با ذرت دامی بر سلامت جسم است. اما فارغ از سلامت جسم، باید به مساله مهم دیگری توجه شود كه همانا عوارض روحی و روانی مرتبط با غذاست.
عوارض روحی و روانی مرتبط با غذا در شرایطی بروز می‌كند كه تولید یا فرآوری غیراصولی و غلط یك غذا، خواه سهوی یا عمدی، موجب سلب آسایش روانی، بی رغبتی به غذا، اضطراب یا بی‌اعتمادی فرد شود. مثلا وجود یك تار مو در غذا و بلع آن معمولا خطری برای سلامت جسم ندارد، اما در عین حال مشمئز‌كننده بوده و تشویش روان فرد را به دنبال دارد. سابقا در مورد استفاده متقلبانه از روغن پالم در لبنیات چنین وضعیتی را شاهد بودیم. به نظر نگارنده، قضیه روغن پالم در لبنیات بیش از آن‌كه سلامت جسم مردم را تهدید كرده باشد، موجب سلب آسایش روانی و بی اعتمادی آنان به لبنیات پاستوریزه صنعتی شد. به طوری‌كه از آن پس متاسفانه عده‌ای به كاهش مصرف لبنیات پاستوریزه صنعتی روآورده و خرید شیرهای محلی و غیرپاستوریزه را ترجیح دادند كه البته گاهی بی‌خطر نیست.
شاید خوردن یك پاكت پفك تهیه شده با ذرت دامی لزوما موجب بیماری جسمی نشود، اما موضوع پفك‌های تولید شده با ذرت دامی موجب تشویش خاطر بسیاری از مردم به ویژه والدین شده است. البته پفك مغذی نبوده و قطعا كاهش مصرف آن اتفاق مباركی است؛ اما پر واضح است كه كاهش مصرف پفك باید
به طور آگاهانه و به دلیل پرهیز از خطرات نمك و چربی زیاد آن صورت پذیرد و نه به بهای تشویش خاطر جامعه.
