بعضی کافه‌های الان میزهایی دارند که اصطلاحا به‌شان می‌گویند میز سوشال(social). از اسمش که میز اجتماعی است پیداست که اساسا برای این ساخته‌شده که مردم دور آن کنار هم بنشینند و قوه اجتماعی‌شان بجنبد و با هم گرم اختلاط شوند اما این‌طور نیست.
آدم‌هایی که با هم غریبه‌اند دور میز سوشال وقتی کنار هم می‌نشینند هم همچنان غریبه‌اند یا لپ‌تاپ‌شان جلوی‌شان باز است و مشغول کارند یا کتابی پهن کرده‌اند به خواندن یا مشغول کار با موبایل خودشان‌ هستند. نکته جالب‌تر این که پیشخدمت‌ها معمولا کسانی را به میز سوشال هدایت می‌کنند که تنها آمده‌اند کافه! آدم‌های تنها دور میز اجتماعی کنار هم می‌نشینند و سرگرم تنهایی خودشان می‌شوند. راستش آدم‌ها برای این که با هم بجوشند علاوه بر فضای مشترک به کلام مشترک هم نیاز دارند. میز اجتماعی فقط یک فضای مشترک است.
حالا کافی است یک‌بار موقع پخش فوتبال به کافه‌ای بروید که تلویزیون دارد. آن وقت است که می‌بینید مردمی که همدیگر را نمی‌شناسند چطور با هم می‌جوشند و گرم گرفته‌اند. در واقع تلویزیون و فوتبال همان کلام مشترکی است که انسان‌ها را به هم جوش می‌دهد.
یک‌بار قرار ملاقاتم با دوستی در یک کافه مصادف شد با پخش یک مسابقه فوتبال. ما دو تا اما آنقدر با فوتبال غریبه بودیم که حتی نمی‌دانستیم آن ساعت فوتبال دارد و نباید برویم فلان کافه! مشغول صحبت با هم بودیم که مردی مشتاقانه آمد کنارمان نشست و همین‌طور که به تلویزیون نگاه می‌کرد، گفت: «عه! سوشا برگشته که!» بعد زد به من: «می‌بینی داداش؟ سوشا برگشته!» و رفت. من که چیزی از حرفش نفهمیدم برگشتم به صحبت با دوستم که چند دقیقه بعد نفر بعدی آمد سر میزمان و گفت: «ای وای فوتبال شروع شد؟ چی شده تا این‌جاش؟» من فقط با خنده گفتم: «سوشا برگشته!» چشمان مرد گرد شد و با هیجان پرسید: «جدی؟ برگشته؟» و نشست کنارمان. یک ساعت چنان با من گرم گرفت که نهایتا به‌زور توانستم نگذارم پول میزمان را حساب کند!آدم‌ها برای یکی‌شدن به دو عامل نیاز دارند؛ تلویزیون و کافه! چند روز پیش روز جهانی قهوه بود و امروز سالروز شروع به کار اولین تلویزیون ایران. همین بهانه بس نیست که بزنید روی شانه کسی که نمی‌شناسیدش و یک ساعت با هم گرم بگیرید؟!