رابطه‌های انسانی احتمالا از پیچیده‌ترین مفاهیم در دنیا هستند. در هر سطح و در هر نوعی از رابطه؛ اعم از پدر و فرزند، خواهر و برادر، زن و مرد و رابطه‌ دو دوست، هر کدام ظرافت و پیچیدگی خاص خودشان را دارند و یک حرف یا حرکت می‌تواند همه چیز را بهتر کند و در مقابل هم سطح رابطه به بدترین جای ممکن برسد.
دیوید آلموند در کتاب بابای پرنده من، همان‌طور که از اسمش پیداست به رابطه بین پدر و فرزند می‌پردازد و تحول این رابطه را از زاویه‌ای کاملا متفاوت روایت می‌کند. وجه بارز و مشخص آثار دیوید آلموند، رویا و خاطره است. او خاطره و رویا را با واقعیت و خیال درهم می‌آمیزد و دنیایی عجیب و غریب خلق می‌‌کند. آلموند تاکنون جوایز زیادی از جمله مدال کارنگی، وایت برد و هانس کریستین اندرسن را دریافت کرده‌است.
قصه این رمان درباره دختری به نام لیزی است که مادرش را از دست داده و با پدرش زندگی می‌کند. پدرش قصد دارد در مسابقه انسان‌های پرنده شرکت کند. با این‌که لیزی از این تصمیم پدر حمایت می‌کند اما عمه‌ دورین با این کار مخالف است. پدر لیزی در تلاش است با بال‌هایی که به‌وسیله پر، نخ و مقوا ساخته، پرواز کند. او هر روز تمرین می‌کند و لیزی را هم تشویق می‌کند در این مسابقه شرکت کند. این مسابقه شور و هیجانی در آنها به وجود می‌‌‌آورد و به مرور رابطه‌‌شان را عمیق‌تر می‌کند. این کتاب را می‌توانید از کتابفروشی‌ها تهیه کنید. همچنین نسخه الکترونیک کتاب را هم می‌توانید در سایت فیدیبو بخوانید.