تولیدکننده اسباب‌بازی‌های چوبی از فرصت‌ها و مشکلاتی که در تولید اسباب‌بازی‌های داخلی وجود دارد، برایمان می‌گوید
مصائب شیرین
حرف از تولید اسباب‌بازی که می‌شود همه در ذهنشان یاد اسباب‌بازی‌های کشور چشم‌بادامی‌ها یا کشور ترک زبان می‌افتند. در ایران اما تولیدکننده‌های زیادی هستند که برای کودکان اسباب‌بازی تولید می‌کنند؛ اسباب‌بازی‌هایی که اتفاقا بسیاری از آنها خلاقانه، شکیل و با توجه به استانداردهای جهانی است. تولیدکننده‌های داخلی اسباب‌بازی درست مانند بسیاری از تولیدکننده‌های دیگر با چالش‌هایی روبه‌رو هستند؛ چالش‌هایی که می‌تواند رابطه مستقیمی در تولید، عرضه کالا و رساندن یک اسباب‌بازی کاملا ایرانی به دست فرزندان ایرانی داشته باشد. هرچند که تولیدکننده‌های اسباب‌بازی با تامین مواد اولیه برای تولید مواجه هستند بااین‌وجود اما سعی دارند چرخ تولید اسباب‌بازی ایرانی را بچرخانند، اشتغالزایی کنند و برای فرزندان ایرانی اسباب‌بازی ایرانی باکیفیت تولید کنند.
یک روز در کارگاه
اینجا نه یک کارگاه خیاطی که یک کارگاه نجاری است؛ جایی در بخش غربی استان مرکزی در شهرستان دلیجان خیابان رازی یک در بزرگ آهنی باز می‌شود و کارگران را نشان می‌دهد که مشغول کارند. کسانی که پشت دستگاه‌ها نشسته‌اند و چوب می‌برند؛ البته نه برای ساختن میز و صندلی. قطعات ریزتر است و با دقت برش می‌خورد.
قطعات ریز برش‌خورده چوب‌ها برای مجسمه‌سازی هم نیست. اینجا اشکال ساده دایره، مربع، بیضی و اشکال متفاوت مانند سگ، ماهی و گربه کوچک و بزرگ با دستگاه‌ها برش می‌خورد و کنار هم چیده می‌شود. اینجا کارگاه نجاری ساخت اسباب‌بازی‌های چوبی است.
بوی خوش چوب می‌پیچد در فضا. بعد اما بوی دیگری می‌پیچید: بوی رنگ. بعد از این که شکل‌های مختلف برش خورد، تکه‌ها چیده می‌شود روی میزی تا رنگ بنشیند روی اشکال نامفهوم. قلم‌مو رنگ قرمز، آبی، زرد و نارنجی را می‌نشاند روی چوب تا هویت دهد به آنها. رنگ زرد یک ماهی، رنگ‌قهوه‌ای یک اسب و رنگ‌آبی یک سگ چوبی می‌سازد. بعد چوب‌های رنگ‌شده روی میز دیگری منتظر می‌مانند تا بسته‌بندی شوند. پدر و مادری آنها را بخرد و به کودکی هدیه دهد. اسباب‌بازی‌ها در آغوش کودکی جای بگیرند و شوق کودکی همراه با بازی و خلاقیت را شکوفا کنند.
تولد اسباب‌بازی چوبی کوچک
تولد هر برندی یک داستان دارد. گاهی یک فکر بکر، گاهی یک نیاز و گاهی هم یک علاقه باعث تولد برند تجاری می‌شود. برای برند «چوبک» همه چیز از یک تولد شروع شد. از زمانی که مدیرعامل یا به قول خودشان بابای اسباب‌بازی‌های چوبی گزارش ما سه‌سال پیش طعم پدرشدن را چشید و خدا به او دختر کوچکی هدیه داد. دغدغه تهیه یک اسباب‌بازی ایرانی باکیفیت، خلاقانه و استاندارد باعث شد که آقای منیری که در دانشگاه رشته معماری خوانده بود به فکر تهیه یک اسباب‌بازی خوب مناسب دخترش‌بیفتد.
او در فروشگاه‌های اسباب‌بازی هر روز می‌گشت و به‌عنوان یک پدر دغدغه‌مند دنبال تهیه یک اسباب‌بازی خوب برای فرزندش بود. بعد اما زمانی که دید بازار انتظارات او را تامین نمی‌کند رفت دنبال ساخت آن. در ابتدا ساخت اسباب‌بازی دست‌ساز با پارچه و چوب گزینه‌های او بودند اما انتخاب منیری تهیه اسباب‌بازی با چوب شد. دغدغه بعدی همین جا خودش را نشان داد. آقای منیری می‌خواست که خورده‌های اسباب‌بازی چوبی به دستان دخترش نرود و دستان کوچکش را زخمی کند. مدیرعامل این برند به‌واسطه درس‌های دانشگاه طراحی را یاد گرفته بود اما از خواهرش هم که در دانشگاه رشته گرافیک خوانده بود کمک گرفت تا بهترین اسباب‌بازی را با چوب تولید کنند.
اولین اسباب‌بازی برای دختر کوچک خانواده با کمک پدر و عمه تولید شد و نتیجه اینقدر لذتبخش بود که جرقه تولید اسباب‌بازی برای همه فرزندان ایران در ذهن خواهر و برادر به وجود آمد و کسب‌وکار خانوادگی با یک نیاز و بعد خلاقیت خواهر و برادری شکل گرفت.
خانواده‌های خوشحال از بازی‌های چوبی
درست است که ایده تولید یک اسباب‌بازی چوبی لذتبخش بود اما خواهر و برادر برای شروع کسب‌وکار با آزمون و خطا کار را شروع کردند و در ابتدا نمی‌دانستند که شروع کار قرار است به چه سمتی‌برود.
ماهی‌های کوچک رنگ‌آمیزی‌شده و سگ‌های چوبی ساخته شدند و عکس محصولات تولیدی در یک صفحه اختصاصی در فضای‌مجازی گذاشته شد. در کنارش هم آنها محصولات خود را در فروشگاه‌ها ارائه کردند و منتظر ماندند تا ببینند واکنش‌ها چطور‌است.
انگار دغدغه همه خانواده‌های دیگر هم بود و همین باعث شد بسیاری از پدر و مادرها که احساس نیاز کرده بودند به فکر خرید از محصولات آنها بیفتند. واکنش و علاقه والدین باعث شد که خواهر و برادر با انرژی بیشتری به کار ادامه دهند و اسباب‌بازی‌های خلاقانه‌ای تولید کنند. یک روز قلاب ماهیگیری ساختند، یک روز روروئک چوبی و روز دیگری هم اسب چوبی ساختند. هر روز علاقه والدین بیشتر شد و بسیاری از خریداران پیام‌های تشکر خود را به‌همراه فرزندان خردسالشان که با اسباب‌بازی‌ها بازی می‌کردند، برایشان فرستادند. این روزها نه‌تنها بچه‌ها که حتی بزرگسالان هم از اسباب‌بازی‌های این خواهر و برادر می‌خرند و گاهی به عنوان دکوری از اسباب‌بازی‌ها استفاده می‌کنند.
مشکلات تولید
درست است ساخت یک اسباب‌بازی می‌تواند خیلی جذاب باشد. کار با چوب و رنگ لذتبخش است اما تولید اسباب‌بازی با مواد اولیه چوبی مشکلات خاص خودش را دارد. مشکلات از همان ابتدا شروع می‌شود از تهیه مواد اولیه برای تولید از تهیه چوب و رنگ مخصوص.
مواد اولیه برای تهیه یک اسباب‌بازی وارداتی است و اتفاقا مشکلات هم از همین جا به وجود میآید. از جایی که آنها هر روز شاهد گران شدن مواد اولیه هستند و این موضوع بر قیمت تمام شده تاثیرگذار است. دغدغه افزایش قیمت البته باعث کاهش مشتریها نشده است چراکه اسباب‌بازی‌های چوبی آنها مدت زمان زیادی عمر میکند.
البته برای این که عمر اسباببازیهایشان را زیاد کنند خدمات پس از فروش دارند تا اگر اسباب‌بازی‌ها به هر دلیلی شکست آنها را تعمیر کنند تا نگرانی والدین از هزینهای که برای خرید اسباب‌بازی دارند کم‌شود و البته بچه‌ها بعد از بزرگ شدن هم همچنان صاحب اسباب‌بازی خود باشند و شاید روزی آن را به فرزندشان هدیه دهند.
اینجا نه یک کارگاه خیاطی که یک کارگاه نجاری است؛ جایی در بخش غربی استان مرکزی در شهرستان دلیجان خیابان رازی یک در بزرگ آهنی باز می‌شود و کارگران را نشان می‌دهد که مشغول کارند. کسانی که پشت دستگاه‌ها نشسته‌اند و چوب می‌برند؛ البته نه برای ساختن میز و صندلی. قطعات ریزتر است و با دقت برش می‌خورد.
قطعات ریز برش‌خورده چوب‌ها برای مجسمه‌سازی هم نیست. اینجا اشکال ساده دایره، مربع، بیضی و اشکال متفاوت مانند سگ، ماهی و گربه کوچک و بزرگ با دستگاه‌ها برش می‌خورد و کنار هم چیده می‌شود. اینجا کارگاه نجاری ساخت اسباب‌بازی‌های چوبی است.
بوی خوش چوب می‌پیچد در فضا. بعد اما بوی دیگری می‌پیچید: بوی رنگ. بعد از این که شکل‌های مختلف برش خورد، تکه‌ها چیده می‌شود روی میزی تا رنگ بنشیند روی اشکال نامفهوم. قلم‌مو رنگ قرمز، آبی، زرد و نارنجی را می‌نشاند روی چوب تا هویت دهد به آنها. رنگ زرد یک ماهی، رنگ‌قهوه‌ای یک اسب و رنگ‌آبی یک سگ چوبی می‌سازد. بعد چوب‌های رنگ‌شده روی میز دیگری منتظر می‌مانند تا بسته‌بندی شوند. پدر و مادری آنها را بخرد و به کودکی هدیه دهد. اسباب‌بازی‌ها در آغوش کودکی جای بگیرند و شوق کودکی همراه با بازی و خلاقیت را شکوفا کنند.
تولد اسباب‌بازی چوبی کوچک
تولد هر برندی یک داستان دارد. گاهی یک فکر بکر، گاهی یک نیاز و گاهی هم یک علاقه باعث تولد برند تجاری می‌شود. برای برند «چوبک» همه چیز از یک تولد شروع شد. از زمانی که مدیرعامل یا به قول خودشان بابای اسباب‌بازی‌های چوبی گزارش ما سه‌سال پیش طعم پدرشدن را چشید و خدا به او دختر کوچکی هدیه داد. دغدغه تهیه یک اسباب‌بازی ایرانی باکیفیت، خلاقانه و استاندارد باعث شد که آقای منیری که در دانشگاه رشته معماری خوانده بود به فکر تهیه یک اسباب‌بازی خوب مناسب دخترش‌بیفتد.
او در فروشگاه‌های اسباب‌بازی هر روز می‌گشت و به‌عنوان یک پدر دغدغه‌مند دنبال تهیه یک اسباب‌بازی خوب برای فرزندش بود. بعد اما زمانی که دید بازار انتظارات او را تامین نمی‌کند رفت دنبال ساخت آن. در ابتدا ساخت اسباب‌بازی دست‌ساز با پارچه و چوب گزینه‌های او بودند اما انتخاب منیری تهیه اسباب‌بازی با چوب شد. دغدغه بعدی همین جا خودش را نشان داد. آقای منیری می‌خواست که خورده‌های اسباب‌بازی چوبی به دستان دخترش نرود و دستان کوچکش را زخمی کند. مدیرعامل این برند به‌واسطه درس‌های دانشگاه طراحی را یاد گرفته بود اما از خواهرش هم که در دانشگاه رشته گرافیک خوانده بود کمک گرفت تا بهترین اسباب‌بازی را با چوب تولید کنند.
اولین اسباب‌بازی برای دختر کوچک خانواده با کمک پدر و عمه تولید شد و نتیجه اینقدر لذتبخش بود که جرقه تولید اسباب‌بازی برای همه فرزندان ایران در ذهن خواهر و برادر به وجود آمد و کسب‌وکار خانوادگی با یک نیاز و بعد خلاقیت خواهر و برادری شکل گرفت.
خانواده‌های خوشحال از بازی‌های چوبی
درست است که ایده تولید یک اسباب‌بازی چوبی لذتبخش بود اما خواهر و برادر برای شروع کسب‌وکار با آزمون و خطا کار را شروع کردند و در ابتدا نمی‌دانستند که شروع کار قرار است به چه سمتی‌برود.
ماهی‌های کوچک رنگ‌آمیزی‌شده و سگ‌های چوبی ساخته شدند و عکس محصولات تولیدی در یک صفحه اختصاصی در فضای‌مجازی گذاشته شد. در کنارش هم آنها محصولات خود را در فروشگاه‌ها ارائه کردند و منتظر ماندند تا ببینند واکنش‌ها چطور‌است.
انگار دغدغه همه خانواده‌های دیگر هم بود و همین باعث شد بسیاری از پدر و مادرها که احساس نیاز کرده بودند به فکر خرید از محصولات آنها بیفتند. واکنش و علاقه والدین باعث شد که خواهر و برادر با انرژی بیشتری به کار ادامه دهند و اسباب‌بازی‌های خلاقانه‌ای تولید کنند. یک روز قلاب ماهیگیری ساختند، یک روز روروئک چوبی و روز دیگری هم اسب چوبی ساختند. هر روز علاقه والدین بیشتر شد و بسیاری از خریداران پیام‌های تشکر خود را به‌همراه فرزندان خردسالشان که با اسباب‌بازی‌ها بازی می‌کردند، برایشان فرستادند. این روزها نه‌تنها بچه‌ها که حتی بزرگسالان هم از اسباب‌بازی‌های این خواهر و برادر می‌خرند و گاهی به عنوان دکوری از اسباب‌بازی‌ها استفاده می‌کنند.
مشکلات تولید
درست است ساخت یک اسباب‌بازی می‌تواند خیلی جذاب باشد. کار با چوب و رنگ لذتبخش است اما تولید اسباب‌بازی با مواد اولیه چوبی مشکلات خاص خودش را دارد. مشکلات از همان ابتدا شروع می‌شود از تهیه مواد اولیه برای تولید از تهیه چوب و رنگ مخصوص.
مواد اولیه برای تهیه یک اسباب‌بازی وارداتی است و اتفاقا مشکلات هم از همین جا به وجود میآید. از جایی که آنها هر روز شاهد گران شدن مواد اولیه هستند و این موضوع بر قیمت تمام شده تاثیرگذار است. دغدغه افزایش قیمت البته باعث کاهش مشتریها نشده است چراکه اسباب‌بازی‌های چوبی آنها مدت زمان زیادی عمر میکند.
البته برای این که عمر اسباببازیهایشان را زیاد کنند خدمات پس از فروش دارند تا اگر اسباب‌بازی‌ها به هر دلیلی شکست آنها را تعمیر کنند تا نگرانی والدین از هزینهای که برای خرید اسباب‌بازی دارند کم‌شود و البته بچه‌ها بعد از بزرگ شدن هم همچنان صاحب اسباب‌بازی خود باشند و شاید روزی آن را به فرزندشان هدیه دهند.
