عدم رای‌اعتماد نمایندگان مجلس به وزیر پیشنهادی آقای رئیس‌جمهور برای تصدی وزارتخانه آموزش و پرورش بار دیگر تکرار شد. در‌خصوص این اتفاق باید چند نکته را مد‌نظر داشت؛ اول این‌که نمایندگان مجلس و حتی نمایندگان مخالف وزیر پیشنهادی همان‌طور که اعلام کردند بنای مخالفت با دولت سیزدهم و شخص رئیس‌جمهور را ندارند و حتی مخالفت آنها هم باید به‌عنوان کمک به دولت سیزدهم تلقی شود چون تلاش نمایندگان این است دولت برای پیشبرد اهداف خود به‌ویژه در حوزه آموزش و پرورش نیازمند تصدی مدیریت از سوی فردی با‌کفایت و کارایی بیشتر است.
دوم این‌که شخص آقای فیاضی وزیر پیشنهادی گرچه با رای عدم‌اعتماد نمایندگان مواجه شد اما باید به این نکته اذعان کرد که او شخصیتی متدین و فاضل است که سال‌ها در حوزه‌های علمیه و دانشگاه زحمت کشیده و فردی قابل احترام است.
این چند روز هم که اسم ایشان به‌عنوان وزیر پیشنهادی مطرح شده از هیچ حاشیه‌ای برخوردار نبود و از این جهت چهره‌ای قابل احترام محسوب می‌شود. اما با همه نکات مثبتی که به لحاظ ویژگی‌های شخصی آقای فیاضی وجود دارد برنامه‌های ارائه شده از سوی او نتوانست مورد پذیرش نمایندگان قرار گیرد و این ابهام برای مجلس ایجاد شد که ممکن است ایشان توانایی لازم را برای اداره وزارتخانه آموزش و پرورش
نداشته باشد.
 ابهامات موجود عمدتا شامل این مساله بود که جناب فیاضی با توجه به سوابق و پیشینه گذشته جزو بدنه این وزارتخانه محسوب نمی‌شد.
البته به‌گفته ایشان، به‌صورت مقطعی فعالیت‌هایی در وزارتخانه و نهاد آموزش و پرورش داشته اما این با توجه به این‌که این فعالیت‌های چندان در معرض دید نبود به همین دليل نمایندگان مجلس به این جمع‌بندی رسیدند که این سوابق و نوع فعالیت‌ها برای کسی که می‌خواهد تصدی مسؤولیت در این وزارتخانه بسیار مهم را به‌عهده بگیرد کافی نیست.
از همان ابتدا که نام ایشان مطرح شد، در فضای رسانه‌ای این موج به راه افتاد که وزیر پیشنهادی جزو بدنه آموزش و پرورش محسوب نمی‌شود. البته نمایندگان مجلس تحت‌تاثیر این موج‌های رسانه‌ای قرار نمی‌گیرند و براساس وظایف و تکالیفی که در حوزه مسؤولیت خود دارند نسبت به بررسی و ارزیابی صلاحیت‌های وزیران پیشنهادی اقدام می‌کنند.
در هر صورت، در جلسه رای اعتماد مجلس به وزیر پیشنهادی وزارتخانه آموزش و پرورش، نمایندگان همچنان نسبت به برنامه‌های ارائه شده از سوی آقای فیاضی ابهام داشتند و دفاعیات ایشان از برنامه‌های خود هم نتوانست نظرنمایندگان برای رای اعتماد به وی را جلب کند.
با توجه به این‌که تاکنون دو وزیر پیشنهادی وزارتخانه آموزش و پرورش مورد قبول نمایندگان مجلس قرار نگرفتند از این‌رو پیشنهاد می‌شود که آقای رئیسی، رئیس‌جمهور محترم و نیروهایی که مسؤولیت بررسی چهره‌ها را برای معرفی به‌عنوان وزراي پیشنهادی دارند بیش از گذشته متوجه ذوق و طبع مجلس یازدهم در مورد چهره‌های معرفی شده باشند. مجلس انتظار دارد که به‌ویژه در مورد این وزارتخانه‌، فردی که می‌خواهد معرفی شود از بدنه آموزش و پرورش باشد تا از مقبولیت بیشتری برخوردار باشد.
 نکته دوم این‌که ارائه برنامه‌ها هم باید متناسب با مشکلات و مسائل موجود در این وزارتخانه باشد تا نمایندگان احساس کنند وزیر پیشنهادی کاملا در جریان موضوعات مرتبط با این نهاد است و برای برون‌رفت از مشکلات موجود می‌تواند راهکارهای مناسب را ارائه دهد.