بعضی باغداران هنگام كوددهی، كود را می‌پاشند دور تنه درخت. به خیال خودشان كود راهش را بلد است و جذب درخت می‌شود. نمی‌دانند كوددهی هم قانون خودش را دارد. برای این كار باید كود را در نزدیك‌ترین محل دسترسی ریشه قرار داد. اگر مستأجر باشید این جمله را از خیلی از بنگاهی‌ها شنیده‌اید. «دسترسی‌‌اش خوب است». برای كود هم باید آن را طوری به درخت داد كه دسترسی‌اش برای ریشه خوب باشد. ریشه‌های درختان معمولا تا جایی كشیده می‌شوند كه درخت سایه دارد. برای همین كارشناسان باغبانی به باغداران توصیه می‌كنند در یك سوم انتهایی سایه انداز درخت چاله‌هایی را بكنند به نام چالكود و كود را در آن بریزند تا ریشه بتواند بیشترین مقدارآن را جذب كند. وگرنه هر چه پول بدهند و كود بخرند و با دست بپاشند بی‌فایده است. انگار پولشان را ریخته‌اند دور. فصل برداشت هم نباید انتظار برداشت میوه زیادتری نسبت به قبل را داشته باشند. لابد برای همین است كه به ما هم توصیه شده هر روز بعد از نماز عصر این دعاها را بخوانیم: «اَللّهُمَّ إِنِّی أَعُوذُ بِك مِنْ عِلْمٍ لا ینْفَعُ، وَ مِنْ صَلاهٍ لا تُرْفَعُ، وَ مِنْ دُعَاءٍ لا یسْمَعُ. خدایا به تو پناه می‌آورم از دانشی كه سودی نمی‌بخشد، و از نمازی كه بالا نمی‌رود و از دعایی كه مستجاب نمی‌شود». ما هم باید حواسمان باشد اگر اهل علم و نماز و دعایی هستیم طوری ادایشان كنیم كه برایمان سودمند باشد. باید بدانیم در چه مسیری ازشان استفاده كنیم تا به عاقبت به خیری‌مان كمك كنند. نه همه علم‌هایی كه آدم كسب می‌كند به درد سعادتمندی‌اش می‌خورد و نه همه نمازها آن‌قدر باكیفیت هستند كه انسان را از گناه بازدارند. تعیین‌كننده خوب یا بدِ مسیر این دسترسی خودمانیم. یادمان باشد.