علی اکبرپور اسطلخی معروف به علی اکبرپور دارای مدرک درجه یک هنری بود و سال ۱۳۱۳ در روستای سیاه اسطلخ (از توابع خشکبیجار رشت) متولد شد. او که تحصیلات ابتدایی خود را در شهر رشت سپری کرد برای فراگیری ساز ویولن نزد موسیو یرواند رفت و از ۱۳ سالگی در «رادیو بی‌سیم» رشت به نواختن ویولن ‌پرداخت. از دیگر استادان او می‌توان به کیهان دیوان‌بیگی و رکن‌الدین نژند اشاره کرد. در سال‌های جوانی یک ارکستر تشکیل داد که در رادیو رشت به اجرای موسیقی می‌پرداخت و «غلامحسین بنان» سال ۱۳۳۴ با آن ارکستر برنامه داشته است.
این هنرمند فقید در آن ایام با خوانندگانی همچون ناصر مسعودی، فانی، نادر گلچین و فریدون پوررضا به‌عنوان آهنگساز، رهبر ارکستر و نوازنده همکاری می‌کرد. از اساتید این هنرمند در موسیقی می‌توان به ابراهیم روحی‌فر، والودیا تارخانیان، اقدس پورتراب، محمود کریمی، حسن رادمرد، رحمت‌ا... بدیعی، توماس کریستین داوید، مصطفی کمال پورتراب، حسین دهلوی، فرهاد فخرالدینی و احمد پژمان اشاره کرد؛ ضمن این‌که مجموعه «نغمه‌های زندگی»، «سوئیت‌ها» و «سمفونی‌ها» قطعه‌های گوناگون برای «ویولن»، «فلوت»، «نی» و «پیانو» از‌جمله آثار بی‌کلام مرحوم اسطلخی است که برای ارکسترهای بزرگ و کوچک نوشته شده‌اند.
گیشه دمرده (براساس حکایت مشهور گیلکی)، قطعه میرزا کوچک‌خان (با صدای ناصر مسعودی)، سوئیت «دوره‌گرد قصه‌گو»، ‌تصنیف‌های «شهید وطن» و «بلند آسمان» از آثار او محسوب می‌شوند. بسیاری از کودکان نیز با آثار وی در بخش موسیقی‌های کودکانه همچون «قصه خاله پیرزن» و «گربه بلا موش ناقلا» خاطره دارند. از وی در مراسم اختتامیه جشنواره موسیقی مقاومت در سال ۹۰ تجلیل شد و همچنین در پنجمین فستیوال موسیقی آینه‌دار نیز تندیس سرو به علی اکبر‌پور اهدا شد.