نهضت اسلامی زن، سفید بود، نه سیاه و نه قرمز و نه کبود و نه بنفش؛ احترام پدران را نزد دختران و احترام شوهران را نزد زنان از میان نبرد، اساس خانواده‌ها را متزلزل نکرد، زنان را به شوهرداری و مادری و تربیت فرزندان بدبین نکرد، برای مردان مجرد و شکارچی اجتماع ــ که دنبال شکار مفت می‌گردند ــ وسیله درست نکرد، زنان را از آغوش پاک شوهران و دختران را از دامن پرمهر پدران و مادران تحویل صاحبان پست اداری و پولداران نداد....
کاری نکرد که از آن سوی اقیانوس‌ها ناله به آسمان بلند شود که‌ ای‌وای کانون مقدس خانواده متلاشی شد، اطمینان پدری از میان رفت، با این همه فساد چه کنیم؟ با این همه بچه‌کشی و سقط‌جنین چه کنیم؟ با 40درصد نوزاد زنا چه کنیم؟ نوزادانی که پدران آنها معلوم نیست و مادران آنها چون آنها را در خانه پدری مهربان به دنیا نیاورده‌اند علاقه‌ای به آنها ندارند و همین‌ که آنها را به یک مؤسسه اجتماعی تحویل می‌دهند هیچ‌وقت سراغ شان نمی‌آیند.در کشور ما نیازمندی به نهضت زن هست اما نهضت سفید اسلامی، نه نهضت سیاه و تیره اروپایی، نهضتی که دست جوانان شهوت‌پرست از شرکت و دخالت در آن کوتاه باشد، نهضتی که به‌راستی از تعلیمات عالیه اسلامی سرچشمه بگیرد، نه این‌که به نام تغییر قانون مدنی قوانین مسلم اسلامی دستخوش هوی‌وهوس قرار گیرد، نهضتی که در درجه اول به یک بررسی عمیق و منطقی بپردازد تا روشن کند در اجتماعاتی که نام اسلام بر خود نهاده‌اند چه اندازه تعلیمات اسلامی اجرا می‌گردد.

​​​​​​​استاد مطهری، نظام حقوق زن در اسلام، ص۷۶ / ۷۵