مرگ شیرین!

مرگ شیرین!

سی‌ان‌ان براساس یک مطالعه جدید اعلام کرده است یک جایگزین قند به نام اریتریتول که برای افزودن به محصولات کم‌قند و کم‌کالری استفاده می‌شود با لخته‌شدن خون، سکته‌مغزی، حمله‌قلبی و مرگ مرتبط است.

براساس این پژوهش که روز دوشنبه گذشته در ژورنال Nature Medicine منتشر شد، افرادی که دارای فاکتورهای خطرزای موجود برای بیماری قلبی مانند دیابت هستند، در صورت داشتن بالاترین سطح اریتریتول در خون، دوبرابر بیشتر در معرض حمله‌قلبی یا سکته‌مغزی هستند. تحقیقات آزمایشگاهی و حیوانی اضافی ارائه‌شده در این مقاله نشان داد که به نظر می‌رسد اریتریتول باعث لخته‌شدن آسان‌تر پلاکت‌های خون می‌شود. لخته‌ها می‌توانند شکسته شوند و به قلب بروند و باعث حمله قلبی شوند یا به مغز که باعث سکته مغزی شوند. 

اریتریتول چیست:
 اریتریتول یک نوع الکل قندی است؛ کربوهیدراتی که به‌طورطبیعی در بسیاری از میوه‌ها و سبزیجات یافت می‌شود. حدود 70درصد شیرینی شکر را دارد و به گفته متخصصان، کالری‌صفر در نظر گرفته می‌شود. اریتریتول شبیه شکر و طعم آن نیز شبیه شکر است و به‌طورمصنوعی در مقادیر زیاد تولید می‌شود، قندخون را افزایش نمی‌دهد و اثر ملین کمتری نسبت به سایر الکل‌های قندی دارد.این محصول که به یار صنعت غذایی تبدیل شده، یک افزودنی بسیار محبوب برای محصولات و غذاهای کمکربوهیدرات است که برای افراد مبتلا به دیابت به بازار عرضه می‌شوند. برخی از غذاهای دارای برچسب دیابت بیش از هر ماده دیگری از نظر وزنی، اریتریتول دارند.

یک کشف غیرمنتظره:
دکتر استنلی هازن، نویسنده اصلی مقاله و مدیر مرکز تشخیص و پیشگیری قلبی ــ عروقی در موسسه تحقیقاتی کلیولند گفت: «کشف ارتباط بین اریتریتول و مشکلات قلبی ــ عروقی کاملا تصادفی بود. ما حتی به دنبال آن نبودیم.» تحقیقات هازن یک هدف ساده داشت؛ یافتن مواد شیمیایی یا ترکیبات ناشناخته در خون افراد که ممکن است خطر حمله قلبی، سکته‌مغزی یا مرگ را در سه سال آینده پیش‌بینی کند. برای انجام این کار، تیمش شروع به تجزیه‌وتحلیل نمونه خون افراد در معرض خطر بیماری قلبی کرد که بین سال‌های 2004 تا 2018 جمع‌آوری شده بود.
هازن گفت که بدن انسان به‌طورطبیعی اریتریتول تولید می‌کند، که در مقادیر بسیار کم مشکل‌ساز نیست. لخته‌شدن در بدن انسان ضروری است اگر نه در اثر بریدگی و جراحت دچار خونریزی می‌شویم. همین روند به‌طور مداوم در داخل نیز اتفاق می‌افتد اما او معتقد است که علم باید عمیق‌تر و با عجله بیشتری به بررسی اریتریتول بپردازد، زیرا این ماده درحال‌حاضر به‌طور گسترده در دسترس است و مورد مصرف قرار می‌گیرد. اگر با تحقیقات گسترده‌تر مشخص شود که اریتریتول به‌طور قطع مضر است، باید در مورد آن اطلاع‌رسانی شود.