گروهی از دانشمندان مواد، مهندسی پزشکی، گفتاردرمانی و خوانندگان اپرا  زیر نظر محققان دانشگاه نورث‌وسترن آمریکا، این ابزار هشدار را که متشکل از دو دستگاه حسگر و واحد بازخورد لمسی است، ساخته‌اند. حسگر این دستگاه به پوست روی جناغ سینه فرد چسبانده و بخش بازخورد لمسی، روی مچ او بسته می‌شود. هر دو دستگاه به‌صورت بی‌سیم و از طریق بلوتوث به اپلیکیشنی در تلفن هوشمند فرد متصل می‌شوند. 
حسگر به‌طور مداوم ارتعاش تارهای صوتی فرد را شناسایی می‌کند و داده‌های خود را به اپلیکیشن می‌فرستد. البته حسگر به‌گونه‌ای تنظیم شده که صداهای خارج از بدن فرد را ردیابی نکند. سپس الگوریتم‌های مبتنی بر یادگیری ماشینی، داده‌های ارسالی به اپلیکیشن همچون فرکانس، حجم، دامنه و مدت زمان تولید صدای فرد در وقت‌های مختلف روز را ارزیابی می‌کند. درضمن این الگوریتم‌ها می‌توانند تا ۹۵درصد دقت بین آوازخوانی و گفت‌وگو تمایز قائل شوند. 
اگر اپلیکیشن، آستانه تحمل تارهای صوتی فرد را در حد خطرناکی ببیند، بلافاصله با استفاده از بازخورد لمسی، ارتعاش‌هایی ایجاد می‌کند. کاربر با وجود این لرزش‌ها درمی‌یابد که باید لحظه‌ای سکوت کند یا اندکی از اوج صدایش بکاهد و به تارهای صوتی‌اش استراحت دهد. در واقع استراحت بین ۱۵ تا ۲۰ دقیقه کفایت می‌کند. 
درضمن تمام اطلاعات مربوط به فعالیت‌های صوتی کاربر و توصیه‌هایی برای مقدار زمان مناسب استراحت، با کمک نمایشگری به او نشان داده می‌شود و مهم‌تر از همه به‌دلیل حفظ حریم شخصی، دستگاه آنچه را کاربر می‌گوید، ضبط نمی‌کند. محققان این دانشگاه می‌گویند: «مردم خیلی راحت فراموش می‌کنند که بیش از حد صدای‌شان را به‌کار گرفته‌اند. البته خوانندگان باتجربه کلاسیک به‌دلیل آموزشی که دیده‌اند به سلامت تارهای صوتی و آستانه تحمل آنها واقف هستند اما برخی افراد نمی‌دانند از صدای خود چگونه مراقبت کنند و این دستگاه به کمک آنها می‌آید.»

منبع: New Atlas
نادیا زکالوند - گروه دانش‌وسلامت