جنس روایت «زندگی پای تخته سیاه» مثل روایت آدم های خیرخواه بی‌ادعای گشوده‌دل است. پابست عقده‌ها و گره‌ها و بن‌بست‌ها نیست.  روایت معلمی است که می‌گوید: «اگر زمان برگردد عقب و دوباره به دنیا بیایم باز هم معلم خواهم شد. معلمی کار ارزشمندی است، اگرچه سختی‌هایش بسیار است. مگر کار ارزشمندی که آسان باشد هم وجود دارد؟»«زندگی پای تخته سیاه» کاری است سخت و جانکاه و همزمان جانفزا و روحبخش؛ و این دو متناقض‌نما به خوبی در این کتاب کنار هم نشسته‌اند.  معلم و معلمی روایت شده در این کتاب را دوست داشتم؛ لذت بردم و به شما هم پیشنهاد می‌کنم.
«زندگی پای تخته سیاه» مجموعه‌ای شامل یکصد و اندی روایت یا داستان کوتاه است که به لحاظ تاریخی به ترتیب و از نظر موضوعی متفاوتند و همگی حول محور آموزش و پرورش هستند.
این کتاب از دل یک معلم برخاسته و به امید بهبود سیستم آموزشی نوشته شده است. «زندگی پای تخته‌‌سیاه» شرح حال معلمی است که گاهی به نقش موثر و موفقیت‌هایش بالید و گاهی هم عزادار ضعف‌ها و ناتوانی‌هایش در رفع در رفع اشکال‌های سیستم آموزشی شد.عنوان‌های کتاب نیز با کلاس و درس تناسب دارد و نویسنده به آنها نام‌های «زنگ اول: جست‌وجو»، «زنگ دوم: فراز و فرود»، «زنگ سوم: پایش و پویش» و «زنگ آخر: گذاشتن و گذشتن» داده که هریک شامل دوره‌ای خاص است. دوره اول کودکی و نوجوانی تا شروع معلمی، دوره دوم تدریس در مدارس دولتی جنوب تهران و مدارس غیرانتفاعی تا سفر به انگلستان در مهر 76، دوره سوم خانه‌نشینی و مشاهده چگونگی آموزش در مدرسه ایرانی لندن و مدارس دولتی انگلستان تا تیر 78 و دوره چهارم بازگشت و شروع دوباره معلمی در سه دبیرستان دخترانه غیردولتی تا روزی که نویسنده تدریس را برای همیشه کنار گذاشت را شامل می‌شود.

علی جعفرآبادی - نویسنده