دانشمندان در کنفرانسی در مؤسسه‌ علمی تلسکوپ فضایی در بالتیمور این فوران را که با جیمز‌وب در نوامبر۲۰۲۲/ آذر1402مشاهده شده، بررسی کردند. این اولین‌باری نیست که ستاره‌شناس‎ها انفجار توده‌ آب انسلادوس در فضا را مشاهده می‌کنند، اما چشم‌انداز وسیع‌تر و حساسیت بالاتر تلسکوپ جیمز وب نشان داد که فواره‌های بخار بسیار دورتر از آنچه پیش از این تصور می‌شد به فضا پرتاب می‌شوند و در واقع از عرض خود انسلادوس که حدود ۵۰0 کیلومتر است، چند برابر عمیق‌تر هستند. اولین‌بار سال ۲۰۰۵ انفجارهای آبفشان انسلادوس رصد شد. یعنی زمانی که فضاپیمای کاسینی ناسا ذرات یخی را که از شکاف‌های بزرگ این قمر به سمت بالا پرتاب می‌شدند، مشاهده کرد. به‌گفته برخی از محققان‌ ناسا، این انفجارها آن‌قدر قوی هستند که مواد آنها یکی از حلقه‌های زحل را تشکیل می‌دهد. تحقیقات بیشتر نشان داده است که این آبفشان‌ها حاوی متان، دی‌اکسید‌کربن و آمونیاک هستند که به‌عنوان مولکول‌های آلی حاوی واحدهای سازنده مواد شیمیایی لازم برای توسعه حیات شناخته می‌شوند. گروهی بین‌المللی از محققان در تحقیقی که سال گذشته در مجله علوم سیاره‌ای منتشر شد، باور دارند که حتی ممکن است برخی از این گازها از حیات زنده  تولید شده باشد./ ایسنا