بی‌تخصص‌های تصمیم‌گیر 

بی‌تخصص‌های تصمیم‌گیر 

آیا تخصص در تصمیم‌گیری در هر حوزه‌ای اهمیت دارد؟ پاسخ این پرسش برای هر سؤال‌شونده‌ای به ظاهر بدیهی به نظر می‌رسد. می‌توان این گزاره را کمی هم ساده کرد.

به این معنا که می‌توان با مصداقی‌کردن این پرسش آن را این‌طور مطرح کرد، آیا کسی که قرار است درباره کیفیت خودرو تصمیمی کلان در جامعه بگیرد باید تخصصی هم در این حوزه داشته باشد؟ یا اگر کسی قرار است درباره نظام آموزشی ایران تصمیم مهم و کلانی بگیرد باید در حوزه آموزش و پرورش تجربه و مهم‌تر از آن تخصص داشته باشد؟ حالا با مصداقی‌شدن این پرسش اولیه پاسخ بدیهی‌تر از قبل به نظر می‌رسد. اما عجیب این‌که همچنان تصمیم‌گیران بی‌تخصص و ناآشنا دارند برای حوزه‌های مهمی همچون سلامت تصمیم‌گیری و برنامه‌ریزی می‌کنند. حالا نزدیک به یک ماه از انتشار فصل نظام سلامت برنامه هفتم می‌گذرد. برنامه‌ای که حالا یک عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس شورای اسلامی روی آنتن زنده برنامه‌ تلویزیونی اذعان می‌دارد که نویسندگان این برنامه هیچ تخصصی در حوزه سلامت ندارند! 
شاید برای همه ما سؤال باشد چه کسانی در سازمان برنامه‌و‌بودجه فصل چهاردهم ارتقا سلامت را تدوین کردند؟ سؤالی جدی که حتی برای عضو کمیسیون بهداشت مجلس هم مشخص نیست! زهرا شیخی می‌گوید که نمی‌داند این برنامه از کجا آمده است! او می‌گوید این افراد را می‌شناسد و البته در ادامه هم اذعان می‌کند هیچ‌کدام آشنا به حوزه تخصصی درمان و سلامت نیستند، گرچه ممکن است در گذشته پست‌هایی هم در این زمینه داشته‌اند. زهرا شیخی در برنامه‌ای تلویزیونی با خنده‌ای تلخ می‌گوید: آنهایی که (این برنامه را) نوشتند از کجا آمدند؟ وزارت بهداشت هم شاکی است و می‌گویند چیزهایی که در برنامه هفتم حوزه سلامت آمده چیزی نیست که ما ارائه کردیم!»