این یك اصل اثبات‌شده در تمام صنوف و شاخه‌های كاری است كه نمی‌شود همه كارها را فقط با افرادی آغاز كرد كه تازه‌كارند و تجربه ندارند. افراد تازه‌كار هرچقدر هم كه باانگیزه باشند نیاز دارند به چراغ راه و این چراغ راه هم تجربیات بزرگان است.
باید نیروهای مجرب در كنار نیروهای جوان بااستعداد قرار بگیرند تا حاصل كار بهینه شود و برای این كنارهم‌قرارگیری است كه هزینه می‌شود نه این‌كه هزینه كنند برای سعی و خطای تازه‌كارانی كه هیچ نمی‌دانند و تازه می‌خواهند یاد بگیرند.
در صنعت تلویزیون ایران شماری از افراد باتجربه در شاخه‌های مختلف كاری داریم كه هم می‌توان از آنها برای تدریس و برگزاری کارگاه در دانشكده صداوسیما بهره گرفت و هم می‌توان از آنها در شوراهای تصویب فیلمنامه و هم در تولیدات سازمان استفاده كرد‌. هرگونه كم‌كاری در استفاده از بزرگان، دودش به چشم خودمان می‌رود.
خانواده‌ای را در نظر بگیرید كه در آن پدر خانواده به پدربزرگ احترام نمی‌گذارد.
به نظرتان در چنین خانواده‌ای فرزند خانواده به پدرش احترام خواهد گذاشت؟ معلوم است كه نه! در سایه احترام به بزرگ‌ترهاست كه خردسالان هم ادب را پیش می‌گیرند.
در بحث تولیدات تلویزیونی هم باید جای ویژه‌ای برای همه آنهایی فراهم كرد كه در طی دهه‌ها كار تولید می‌كردند و كارهایشان خوب بود. وجود همان‌ها بود كه كارها دیده می‌شد و پربیننده بود یعنی همان كارگردان‌ها و نویسنده‌ها و بازیگرها بودند كه تلویزیون پرمخاطب بود و حالا هم باید باز از آنها كنار جوان‌ترها استفاده كرد.
باید روی استعداد‌های جدید، سرمایه‌گذاری كرد. ما قطعا آدم‌های مستعد بسیاری داریم كه باید از آنها حمایت و برای آنها ریسك و سرمایه‌گذاری كرد ولی این بسیار مهم است كه استعداد و نسل جوان در كنار یك فرد مجرب و باتجربه كار كند و به مرور زمان از آن تجربیات استفاده كند.