پهلوانی هیچ وقت تمامی ندارد. آنها‌ در طول تاریخ تکرار می‌شوند.حالا یکی پررنگ‌تر و پرسر و صداتر و دیگری کمی آهسته‌تر. پرویز هادی نیز یکی از همان ورزشکاران پهلوان‌منشی است که خیلی آرام و آهسته، بازوبند پهلوانی را بر بازویش بسته‌است و از آن روز، خودش را متعهدتر از قبل می‌داند:«من از نوجوانی وارد دنیای کشتی شدم، اما نقطه اوج فعالیت‌هایم در کشتی، سال 93 و مسابقات پهلوانی کشور بود.» مسابقات پهلوانی آن سال، بازوبند پهلوانی را برای پرویز هادی به ارمغان آورده‌است. او در این مسابقات در رشته ورزشی کشتی اول شد، اما انگار اول شدن ورزشی برای پهلوان بودن کافی نبوده‌است. « بعد از این‌که نفر اول مسابقات پهلوانی شدم، چیزی حدود دو،سه ماه طول کشید تا این بازوبند را به من بدهند. وقتی علت را جست‌وجو کردم،متوجه شدم در این روزها به شکل‌های مختلفی که خودم اصلا متوجه آن نبوده‌ام، بررسی می‌کرده‌اند که آیا لایق بستن بازوبند پهلوانی هستم یا نه؛ در واقع پهلوان باید خصوصیت‌هایی داشته باشد که لایق پهلوانی باشد.» پهلوان باید افتاده باشد، دست فقرا را بگیرد، اعمال ناشایست انجام ندهد، به دنبال ریا و ظاهرسازی نباشد و جوانمردی در ورزش برایش از برد و باخت بالاتر باشد:« بعد از آن بود که این بازوبند را از رئیس‌جمهور وقت دریافت کردم و پهلوان سال شناخته شدم، اما از آن روز به بعد احساس می‌کنم که دیگر هر حرفی که می‌زنم و هر کاری که می‌کنم باید با این عنوان همخوانی داشته باشد. حالا مسؤولیتم نسبت به همه‌چیز بیشتر شده‌است.»
احساس مسؤولیتی که او در سال‌های بعد روزهای ورزشکاری‌اش به‌خوبی از پسش برآمد و پهلوان‌منشی‌اش را دوباره به اهالی ورزش نشان داد؛ جدیدترینش برخورد با حریفش در مسابقات فینال سال گذشته کشتی بود:«در مسابقات داخلی کشتی، با کمیل قاسمی مسابقه داشتم. زمانی که مسابقه تمام شد و من پیروز شدم، فهمیدم حریفم قصد داشته در پایان آن مسابقه از دنیای کشتی خداحافظی کند.»
پرویز هادی تصمیم می‌گیرد پایان غم‌انگیز خداحافظی او در دنیای کشتی را کمی دلنشین کند. او از داور مسابقه می‌خواهد دست او را به عنوان برنده بالا نبرد:« زمانی که این درخواست را از داور کردم، او قبول نکرد. من هم سعی کردم دستم را تا نیمه بالا ببرم و خیلی ابراز شادی نکنم.» بعد از آن هم رقیبش را روی دوش می‌گیرد و دور زمین کشتی می‌چرخاند تا خداحافظی شیرینی از دنیای کشتی داشته باشد:«راستش را بخواهید من خودم را خیلی لایق این صفت نمی‌دانم، اما حداقل کاری که می‌توانم انجام بدهم این است که ذهنیت مردم را نسبت به این عنوان برهم نزنم،چون پهلوان صفت‌های ویژه‌ای دارد که او را از بقیه ورزشکاران جدا می‌کند. پهلوان باید بین همه ورزشکاران، افتاده‌ترین فرد باشد و خودش هم دست افتاده‌ها را بگیرد. باید بتواند یاور مردم باشد و هوای مظلومان را داشته باشد.‌» اصلا  انگار همین‌که نسبت به خلق خدا رئوف باشی، پهلوانی و دیگر نیازی هم به بازوبند نیست.