گفتوگو با امید آقایی، روحانی فیلمساز
بازیگرها خواستند با لباس روحانیت کارگردانی کنم
طبیعتا با شنیدن كلمه «روحانی» بعد از آقای رئیسجمهور، یاد امامجماعت یا یك فرد با لباس روحانیت میافتیم، تصویری كه سالهاست از این قشر داریم . سینما و روحانیت، در ابتدا شبیه به دو خط موازی بودند و رسیدنشان به هم امری بود ناممكن، چهبسا خیلیها نسبت به آن گارد هم داشتند تا اینكه امامخمینی(ره) فرمودند: «ما با سینما مخالف نیستیم» و شرایط به مرور تغییر كرد. امروز دیگر خبری از مرزهای قبلی نیست و خود ما هم سراغ یكی از روحانیونی رفتیم كه به امر فیلمسازی مشغول است. امید آقایی كسی است كه در سالهای قبل بهعنوان اولین روحانی فیلمساز معروف شدهاست. آقایی تجربه ساخت چند فیلم كوتاه و نیمهبلند را در كارنامه خودش دارد. علاوهبراین تلهفیلمی هم ساخته و منتظر است مجوزهای لازم برای فیلم جدیدش را اخذ كند تا در دوره پساكرونا سراغ تولیدش برود. این شما و این گفتوگوی ما با امید آقایی:
صادق پریدری خبرنگار
ورود من به این حوزه بهنوعی یك اتفاق بود اما ادامهدادن این مسیر در سینما و تلویزیون، خیر، بهنوعی در این قسمت من خودم انتخاب كردم كه آن را ادامه دهم.
تصویری كه ما از روحانیت داریم و تا الان در سینما و تلویزیون بهتصویركشیدهشده، میتوان گفت تصویری كلیشهای است. این موضوع در حال است كه شاید این نگاه، با چیزی كه در واقعیت وجود دارد، فاصله زیادی داشته باشد. بهعنوان یك روحانی كه وارد سینما و تلویزیون شده، به دوستان هملباس دیگرتان هم توصیه ورود به هنر را میكنید؟
به نظرم برای روحانیت كاملا ضروری است كه سینما و تلویزیون و بهطوركلی این مدل كارها را یاد بگیرند. دلیل آن هم این است یك عدهای هستند كه خب همیشه پای منبر هستند و مشكلی از این بابت ندارند، اما قشر دیگری هم طبیعتا وجود دارند كه خیلی اهل منبر نیستند و علایق دیگری دارند. بهنظرم استفاده از سینما و تلویزیون ابزار خوبی برای ارتباطگرفتن با این عزیزان است و حتما میتوان از این روش برای بهترشدن تصویر مردم از روحانیت استفاده كرد.
این نگاه شما، چقدر ضروری است؟ لزومی در اجرای آن میبینید؟
ما در قرآن آیه داریم كه هر پیامبری به زبان آن قومی كه در آن بود، صحبت میكرد. تصویر و هنر الان به نوعی یك زبان است و بخش زیادی از جامعه با آن ارتباط برقرار میكنند و نمیتوان منكر این موضوع شد. نمیشود شما كار فرهنگی انجام بدهید اما این بخش مهم فضای تبلیغی را نادیده بگیرید.
مثال خوبی از بهتصویركشیدن یك «روحانی واقعی»، در سینما و تلویزیون دارید كه نام ببرید؟
در سینما فیلم «طلاومس» و در تلویزیون هم سریال «پردهنشین» ازجمله آثاری است كه روحانیت را در آن نسبتا درست و طبیعی نشان دادند.
مهمترین نقدی كه به فعالان این عرصه وارد است، چیست؟
یك نقص خیلی جدیای كه هم به صداوسیما و هم به روحانیت وارد است، مربوط به نوع نگاههای آنهاست. به نظرم این نگاهها بهنوعی بستهاست. مردم الان خیلی به این موضوعات توجه ندارند كه پیشینه، سابقه و رزومه بازیگری كه نقش یك روحانی را بازی میكند، به چه شكل است. آنها كاملا به این درك رسیدهاند كه این تنها یك «نقش» است. الان دیگر یك بچه 10ساله متوجه این مساله میشود. فردی كه نقش یك روحانی را بازی میكند، لزوما نباید نماز شب بخواند، چون دارد نقش
بازی میكند.
پیشنهادی هم دارید؟
بهنظرم باید فضا را بازتر كنند. ما نیاز داریم كه یك مقدار خودمان را نقد كنیم تا مردم با ما ارتباط برقرار كنند. یك مقداری باید دست سازندگان را بازتر كنیم تا نقدهای جدیتری وارد شود و این موضوع برای مردم ملموستر گردد. درمجموع این شرایط شاید باعث شود این ارتباط دوطرفه، از چیزی كه الان هست، بهتر شود.
شما با لباس روحانیت پشت دوربین قرار میگیرید؟
بله.
تا حالا راجع به این حركت نقدی هم شنیدید؟ بهطوركلی بازخوردها به ورود شما در این عرصه چطور بود؟
بله، نقدهایی شنیدم اما بازخوردها خیلیخیلی خوب بود و تا حالا فیدبك بد نداشتم. فیلم آخر من طنز و خیلی هم پربازیگر است.
اتفاقا فضای خیلی صمیمی هم در پشت صحنه آن وجود دارد و از این جهت خیلی مشكل خاصی ندارم. در همین فیلم «ورود و خروج ممنوع»، به پیشنهاد تهیهكننده فیلم، در روزهای اول بدون لباس پشت دوربین رفتم. بعد از چند روز بازیگرها توصیه كردند كه با لباس كارگردانی را انجام بدهم و این موضوع برایشان جالب بود.
هدف خاصی را دنبال میكنید؟
این موضوع را خدا میداند. نمیتوان گفت قطعا من بهخاطر خدمت به دین وارد این عرصه شدم اما دوست دارم حرفهایی كه قبلا در قالب كتاب یا منبر میگفتیم را، اینبار در حوزه سینما و تصویر بیان كنیم.
درحالحاضر مشغول چه كاری هستید؟
فیلم سینمایی «ورود و خروج ممنوع» تمام شده و منتظر اكران آن هستیم. پیشنهادهایی هم از تلویزیون و شبكه نمایشخانگی دارم و مشغول خواندن فیلمنامه آن هستم.