گلههای صریح یك بازیگر از بیكاری ناشی از كرونا
كدامیك از مدیران فرهنگی از همكاران من خبر دارند كه یكی در خانه شال میدوزد و دیگری ترشی میاندازد و میفروشد، یكی از اسنپ سردرآورده و یكی دیگر از آژانس املاك، یكی پرستار بچه شده و یكی دیگر میوه خشك میكند ... . این است عاقبت بچههایی كه درس تئاتر خواندند؟!
این جملات بخشی از درددلهای الهام شعبانی، بازیگر تئاتر و طراح لباس است.
او كه از وضعیت نابسامان هنرمندان این رشته اندوهگین و عصبی است، در گفتوگو با ایسنا گلایههای خود را از بلاتكلیفی هنرمندان تئاتر، اقتصاد لرزان این هنر و ضعف مدیریتها مطرح كرد.
شعبانی در آغاز با انتقاد از تعطیلی تئاتر و سینما گفت: ما هم میدانیم وضعیت كشورمان چقدر خطرناك است، ما هم خبر داریم هر روز آمار مبتلایان به كرونا بالاتر میرود ولی آیا این خطرات فقط در تئاتر و سینما وجود دارد؟! آیا در هیچ فضا و مراسم دیگری ویروس كرونا منتقل نمیشود؟!
او تاكید كرد: كسی با تعطیلی مشكل ندارد ولی به این شرط كه عمومی باشد نه اینكه این وسط فقط زورشان به هنرمندان برسد درحالیكه همه مشاغل به كار خود ادامه میدهند و از آن بدتر محدودیتی برای سفر هم قائل نمیشوند و دور روز تعطیلی كه باشد، همه به جاده میزنند و در این بین، فقط هنرمندان تئاتر هستند كه زندگیشان روی هواست.
این بازیگر سپس انتقادات خود را متوجه مدیران فرهنگی كرد و افزود: كسی كه بر صندلی مدیریت تكیه میزند باید مسؤولیتپذیر و متعهد باشد ولی سوال من این است، مدیر قبلی تئاتر چرا به محض بالاگرفتن مشكلات، استعفا داد؟ مگر میشود كار را نیمهكاره رها كرد؟ مگر من بازیگر میتوانم وسط اجرای نمایش، بهخاطر فروش پایین، از بازی كردن كنارهگیری كنم؟!
شعبانی با گلایه از عملكرد مدیر فعلی مركز هنرهای نمایشی افزود: مدیر تئاتر چرا با ستاد مقابله با كرونا جلسه نمیگذارد؟ چرا به آنان توضیح نمیدهد كه هنرمندان تئاتر از بیكاری و بیپولی به مرز جنون و افسردگی رسیدهاند؟ چرا آنان را قانع نمیكند كه تمام پروتكلهای بهداشتی در تئاتر بیش از هر جای دیگری رعایت میشود؟ چرا به آنان نمیگوید كه فقط با تعطیلی تئاتر كه دردی دوا نمیشود؟! وظیفه مدیر تئاتر است كه در این وضعیت اضطراری، با سازمان برنامه و بودجه یا دولت رایزنی كند و برای هنرمندان تئاتر حقوق ایام بیكاری بگیرد. مدیریت یعنی رسیدگی به این
امور. / ایسنا
ضمیمه قاب کوچک
تیتر خبرها
