شهرتش «حبیب سپاه» است. از پایه‌گذاران سپاه کردستان و همدان است. اگر امروز زنده بود هرچند که هست زیرا قول خداوند در قرآن است که شهدا زنده‌اند و نزد او روزی می‌خورند. 70 ساله می‌شد، ولی حالا پنج سال از شهادتش در سوریه می‌گذرد.
حبیب سپاه 24 آذر 1329 در خانواده‌ای همدانی در آبادان متولد شد و زندگی پر فراز و فرودش را آغاز کرد. جنگ تحمیلی برای او نقطه رهایی بود و مسیرش برای رسیدن به اوجی که پنج سال پیش به آن رسید را باز کرد. حاج حسین همدانی، همرزم شهید محمود شهبازی در دوران دفاع مقدس بود و با همراهی او و حاج احمد متوسلیان و شهید همت سازمان رزم تیپ تازه تاسیس 27 محمد رسول‌ا... را پایه گذاشت و تا آخرین روزهای حیاتش دست از جهاد نکشید.
کتاب‌های بسیاری پیش و بعد از شهادتش درباره او منتشر شده است. «پیغام ماهی‌‌ها» که مصاحبه‌ای طولانی با گلعلی بابایی است و از کودکی تا سال 1364 که در آن جزئیاتی از زندگی و فعالیت  در مبارزات انقلاب تا حضورش در دفاع مقدس را بازگو کرده است یکی از کتاب‌هایی است که طی سال‌های اخیر منتشر شده بود و روایتی متفاوت از این فرمانده دفاع مقدس را در خود داشت. «خداحافظ رفیق» دیگر کتابی است که پس از شهادت شهید همدانی به نقل از همسرش منتشر شده است. این کتاب را نیز حمید حسام تدوین کرده و در نوع خود روایتی متفاوت محسوب می‌شود.
انتشارات سوره مهر نیز کتابی با عنوان «حدیث حاضر غایب» منتشر کرده که در آن حاج حسین همدانی از زبان جعفر مظاهری یکی از همراهان این شهید برای مخاطب روایت شده است. کتابی که مملو از سند و مدرک است و تصویری جزئی‌تر از حبیب سپاه را به خواننده نشان می‌دهد. این کتاب که محسن صیفی‌کار آن را تدوین کرده از روزهای جنگ تا حضور شهید همدانی در سوریه در نقش یک مستشار نظامی را بازگو و تجربیاتی را نقل کرده که تا پیش از این بیشتر نقل غیررسمی و غیرمستند بود، ولی این کتاب به آن جامه سند پوشانده است: «سال 1390 که حاج حسین به سوریه رفت، آنجا وضعیت خاصی وجود داشت؛ تکفیری‌ها از همه امکانات برخوردار بودند. اما در مقابل، ارتش خسته سوریه بود که توان مقابله نداشت و شهرها همه در حال سقوط بود. در همین حین ماجرای عراق پیش آمد و تروریست‌ها «موصل» را تصرف کردند و عتبات عالیات نیز در خطر قرار گرفت. سردار همدانی فهمید با این ارتش سوریه نمی‌شود جلو رفت. او با درس گرفتن از امام؛ بسیج و «دفاع الوطنی» را در سوریه را انداخت تا کنار ارتش بجنگد. اگر این کار نبود، قطعا سوریه از دست می‌رفت.»