یازدهمین جلسه نقد و بررسی کتاب «در جست‌وجوی زمان نو» تالیف ایمان افسریان با حضور باوند بهپور، منتقد کتاب به همت معاونت پژوهشی دانشگاه سوره با همکاری دانشکده هنر سوره دوشنبه 8 دی 1399 به‌صورت مجازی برگزار شد.
این کتاب دوجلدی، مجموعه‌ای منتخب از مقالات فصلنامه‌ «حرفه:هنرمند» است که مشخصا به «تاریخ هنر معاصر ایران» پرداخته‌‌ و سعی دارد بسترها‌، مسیرها، رویکردها، پرسش‌های محوری و گره‌گاه‌های اصلی این حیطه را معرفی و بررسی کند. از این‌رو در این کتاب با نوعی تاریخ‌نگاری تخت و توصیفی روبه‌رو نیستیم، بلکه آنچه می‌خوانیم تحلیل، تفسیر و نقد هنر جدید ایران است که گرچه ریشه‌های آن را باید در دوران صفوی جست، اما در 70سال اخیر با تب‌وتاب بیشتری در فضای فرهنگی ایران پدیدار شد و نام هنر نوگرا را به خود گرفت.
در ابتدای جلسه، ایمان افسریان گفت: زمانی که می‌خواستم تالیف کتاب را آغاز کنم یک موضع انتقادی نسبت به فضای قالب‌ها و آسیب‌شناسی معاصر ایران داشتم و به آسیب‌هایی مانند هنرهای مفهومی و آموزش هنر پرداختم و به مرور با برگزاری نمایشگاه مینیاتورگری در هنرهای معاصر و پرونده‌هایی که درباره نگارگری و قاجاریه کار کردیم به مساله تاریخ معاصر ایران پی بردیم.
وی افزود: بخشی از این کتاب حاصل درگیری‌های ذهنی من بوده که با نویسنده‌ها مطرح می‌کردم و این اثر با هدف فراهم‌کردن مقدماتی برای نگارش تاریخ انتقادی هنر معاصر ایران پدید آمده است.
باوند بهپور سوال، لزوم ساخت این کتاب را مطرح کرد و افسریان گفت: مقالات این کتاب در 57شماره طی 10سال گردآوری شده و بسیاری از مخاطبانی که از سال‌های ابتدایی مجله‌ها را دنبال می‌کردند ممکن بود به‌صورت پیاپی تمام مجلات را پیگیری نکنند به همین خاطر کنار هم بودن این مجلات در یک مجموعه علاوه بر پیوستگی که ایجاد می‌کرد ماهیت جملات را نیز تغییر می‌داد؛ کتاب در جست‌وجوی زمان نو در دو جلد گردآوری شده که بخش اول تاریخ قبل از انقلاب و بخش دوم سال 57 به بعد را دربرمی‌گیرد.
افسریان درباره نگاه انتقادی این اثر افزود: موضع انتقادی این کتاب حاصل تجربیات عملی در کار هنری بوده ولی انتقاد به معنای تخریب و نگاهی همه جانبه به هنرهای معاصر نبود بلکه فاصله انتقادی را حفظ کردیم و در تمام این مدت سعی کردیم از مطالب مجلات و آن دوران تحلیل درآوریم.  در ادامه، باوند بهپور درباره ویژگی این کتاب گفت: این اثر تالیف با ارزشی دارد، نکته حائزاهمیت این است که نویسندگان این مجموعه با تفکر دست به نگارش برده و ساختار اصلی را تغییر نداده و تقلید نمی‌کنند و هر نویسنده نظر خود را به درستی بیان کرده است.