بانوی قصه‌گوی چند نسل در «دست در دست» :
اولین کسی بودم که از بچه‌ها در اجرای رادیویی استفاده کردم
عذرا وکیلی که صدای او در برنامه رادیویی «سلام کوچولو» برای بسیاری از کودکان دیروز خاطره‌ساز است، در ابتدای برنامه «دست در دست» اظهار کرد: از سال ۱۳۵۲ برای مخاطب کودک برنامه‌سازی و اجرای رادیویی کرده‌ام، صدایم بسیار شنیده شده اما چهره‌ام تاکنون سه چهار بار بیشتر در تلویزیون دیده نشده است.
به گزارش جام‌جم، وکیلی با بیان این‌که بچه سه ساله‌ای که شنونده داستان‌هایم بوده اکنون ۴۸ ساله است، ادامه داد: اولین کسی بودم که کودکان را وارد استودیو قصه‌گویی کردم و تا قبل از آن «بچه‌گوها» نقش کودکان را ایفا می‌کردند.
وی در ادامه توضیح داد: پس از این‌که از بچه‌ها در اجرای برنامه‌ها استفاده کردم، حتی نظارت به من ایراد گرفت که چقدر ادیت و تپق از دست‌تان در رفته، من می‌گفتم مگر بچه‌ها در حالت عادی اشتباه نمی‌کنند و بعد توسط بزرگ‌ترها اشتباه‌شان اصلاح می‌شود، این طبیعی‌ترین نوع اجراست و خود زندگی است.
این صدای آشنا با اشاره به این‌که در سال ۱۳۵۰ اولین فرزندم را در چنین شبی به دنیا آوردم، بیان کرد: از ۱۸ سالگی به رادیو آمدم. آن زمان رسم بود وقتی به‌عنوان تهیه‌کننده در رادیو مشغول می‌شدیم باید در تولید همه نوع برنامه‌ای آزموده می‌شدیم و پس از آن بود که مسؤولان تصمیم می‌گرفتند در چه رشته‌ای می‌توانیم موفق شویم. علاقه به کودکان همیشه در من وجود داشت و از ابتدا هم به من گفتند ما فکر می‌کنیم شما در بخش کودک موفق می‌شوید.
وکیلی با تاکید بر نادیده نگرفتن توانایی کودکان به خاطره‌ای در برنامه «دست در دست» اشاره کرد و گفت: آن سال‌ها برای حضور همه بچه‌ها در برنامه فراخوان دادم و طبیعتا بین بچه‌ها، کودک نابینا، معلول و... هم بود و من نیز همه را وارد برنامه کردم.
گوینده «سلام کوچولو» ادامه داد: در چین مسابقه و جشنواره‌ای با موضوع برنامه‌های تلویزیونی برپا بود. من نیز در این مسابقه شرکت کردم و موضوع برنامه‌ام را کودک نابینایی قرار دادم که می‌خواهد هوا را در دستانش بگیرد. سپس این برنامه را با کمک یک کودک چهار‌ساله ساختم و به جشنواره فرستادم. برنامه را پخش کردند و سپس در زمان استراحت هم دوباره برنامه من برای حضار پخش شد و باورشان نمی‌شد کودک نابینا نقشش را این‌قدر مسلط اجرا کرده باشد. برگشتم ایران و دو روز بعد خبر برنده شدن برنامه را ساعت ۷ از اخبار شنیدم. بنابراین معتقدم توانایی‌های فرزندان را باید شناخت.
وکیلی تاکید کرد: زمانی رادیو در لحظات مختلف زندگی مردم نقش پررنگی داشت و خاطرات بسیاری با برنامه‌های رادیو در اذهان مردم آن سال‌ها شکل گرفته اما این روزها بیشترین نزدیکی آدم‌ها با مظاهر تکنولوژی مثل موبایل و تبلت و... است. شاید به این دلیل است که رادیو نقش پررنگی مثل آن روزها در زندگی افراد ندارد؛ هر چند هنوز هم یکی از بهترین دوستان ما آدم‌ها رادیو است.
«دست در دست» کاری است از گروه معارف شبکه دو و مرکز رسانه سازمان تبلیغات اسلامی به تهیه‌کنندگی هادی خدادی، اجرای سیاوش عقدایی و کارگردانی بهار ارجمند که پنجشنبه و جمعه هر هفته بعد از گفت‌وگوی ویژه خبری حوالی ساعت 23 و 30 دقيقه روانه آنتن می‌شود و در ایام دهه فجر نیز طی 10 شب متوالی در جدول پخش برنامه‌های شبکه دو سیما قرار دارد.
به گزارش جام‌جم، وکیلی با بیان این‌که بچه سه ساله‌ای که شنونده داستان‌هایم بوده اکنون ۴۸ ساله است، ادامه داد: اولین کسی بودم که کودکان را وارد استودیو قصه‌گویی کردم و تا قبل از آن «بچه‌گوها» نقش کودکان را ایفا می‌کردند.
وی در ادامه توضیح داد: پس از این‌که از بچه‌ها در اجرای برنامه‌ها استفاده کردم، حتی نظارت به من ایراد گرفت که چقدر ادیت و تپق از دست‌تان در رفته، من می‌گفتم مگر بچه‌ها در حالت عادی اشتباه نمی‌کنند و بعد توسط بزرگ‌ترها اشتباه‌شان اصلاح می‌شود، این طبیعی‌ترین نوع اجراست و خود زندگی است.
این صدای آشنا با اشاره به این‌که در سال ۱۳۵۰ اولین فرزندم را در چنین شبی به دنیا آوردم، بیان کرد: از ۱۸ سالگی به رادیو آمدم. آن زمان رسم بود وقتی به‌عنوان تهیه‌کننده در رادیو مشغول می‌شدیم باید در تولید همه نوع برنامه‌ای آزموده می‌شدیم و پس از آن بود که مسؤولان تصمیم می‌گرفتند در چه رشته‌ای می‌توانیم موفق شویم. علاقه به کودکان همیشه در من وجود داشت و از ابتدا هم به من گفتند ما فکر می‌کنیم شما در بخش کودک موفق می‌شوید.
وکیلی با تاکید بر نادیده نگرفتن توانایی کودکان به خاطره‌ای در برنامه «دست در دست» اشاره کرد و گفت: آن سال‌ها برای حضور همه بچه‌ها در برنامه فراخوان دادم و طبیعتا بین بچه‌ها، کودک نابینا، معلول و... هم بود و من نیز همه را وارد برنامه کردم.
گوینده «سلام کوچولو» ادامه داد: در چین مسابقه و جشنواره‌ای با موضوع برنامه‌های تلویزیونی برپا بود. من نیز در این مسابقه شرکت کردم و موضوع برنامه‌ام را کودک نابینایی قرار دادم که می‌خواهد هوا را در دستانش بگیرد. سپس این برنامه را با کمک یک کودک چهار‌ساله ساختم و به جشنواره فرستادم. برنامه را پخش کردند و سپس در زمان استراحت هم دوباره برنامه من برای حضار پخش شد و باورشان نمی‌شد کودک نابینا نقشش را این‌قدر مسلط اجرا کرده باشد. برگشتم ایران و دو روز بعد خبر برنده شدن برنامه را ساعت ۷ از اخبار شنیدم. بنابراین معتقدم توانایی‌های فرزندان را باید شناخت.
وکیلی تاکید کرد: زمانی رادیو در لحظات مختلف زندگی مردم نقش پررنگی داشت و خاطرات بسیاری با برنامه‌های رادیو در اذهان مردم آن سال‌ها شکل گرفته اما این روزها بیشترین نزدیکی آدم‌ها با مظاهر تکنولوژی مثل موبایل و تبلت و... است. شاید به این دلیل است که رادیو نقش پررنگی مثل آن روزها در زندگی افراد ندارد؛ هر چند هنوز هم یکی از بهترین دوستان ما آدم‌ها رادیو است.
«دست در دست» کاری است از گروه معارف شبکه دو و مرکز رسانه سازمان تبلیغات اسلامی به تهیه‌کنندگی هادی خدادی، اجرای سیاوش عقدایی و کارگردانی بهار ارجمند که پنجشنبه و جمعه هر هفته بعد از گفت‌وگوی ویژه خبری حوالی ساعت 23 و 30 دقيقه روانه آنتن می‌شود و در ایام دهه فجر نیز طی 10 شب متوالی در جدول پخش برنامه‌های شبکه دو سیما قرار دارد.
