فیزیوتراپی زودهنگام بیماران مبتلا به کووید-19 از همان زمانی که بیمار در بخش آی‌سی‌یو بیمارستان بستری است تا بعد از مرخص‌شدن از بیمارستان باعث برگشت بهتر و سریع‌تر عملکرد بیمار، کاهش زمان تنفس بیمار با کمک دستگاه، کاهش بروز اختلال در هوشیاری، ضعف عضلانی و تعداد روزهای بستری، بهبود کیفیت زندگی بیمار و محدودشدن ناتوانی و عوارض بیماری خواهد شد.
حتی در شرایط وخیم بیماری که سطح اکسیژن خون بیمار پایین است استفاده از ونتیلاتور مکانیکی، اکسیژن‌تراپی، فیزیوتراپی در آی‌سی‌یو و تجویز تمرین‌های اختصاصی از اقدامات مهم برای کمک به بهبود حال بیمار و ثبات حال او به‌شمار می‌رود. به‌این‌ترتیب جابه‌جاکردن بیمار از خوابیده به نشسته و ایستاده در حد تحمل، کشش عضلات و وضعیت دادن به بیمار به صورت خوابیده به پهلو یا روی شکم می‌تواند به حفظ سلامت عضلات و مفاصل کمک کند. توجه به وضعیت ریه‌ها که آیا ترشحات در آنها وجود دارد یا این‌که پاک هستند و التهاب کیسه‌های هوایی باعث اختلال در تنفس است، روش درمان فیزیوتراپی تنفسی را مشخص می‌کند. در صورت مشاهده تجمع ترشحات چسبنده و غلیظ در عکس قفسه‌سینه باید از تکنیک‌های مختلفی که شامل ضربه‌زدن بر روی نواحی خاصی از ریه و اعمال ویبریشن و وضعیت‌دادن به بیمار برای تخلیه این ترشحات است، استفاده کنیم. اگر در عکس، ریه‌ها پاک بودند و التهاب کیسه‌های هوایی باعث سختی در تنفس شده بود، تمرینات آرام‌کننده تنفس و اکسیژن‌رسانی بیشتر به ریه‌ها با تکیه بر بهبود عملکرد دیافراگم در فیزیوتراپی پررنگ‌تر خواهند بود. برخی تکنیک‌های فیزیوتراپی مانند تمرین‌های ذهنی، انجام حرکاتی در الگوهای عملکردی، تحریک الکتریکی عصبی عضلانی، اعمال مقاومت با نوارهای لاستیکی، دمبل یا وزنه و تمرین در وضعیت‌های به پهلو خوابیده و پل‌زدن هم برای بهبود وضعیت جسمانی این بیماران بسیار مفید است. برگشت به فعالیت‌ها در این بیماران ممکن است اختلال در تنفس، ضعف و ناتوانی انجام آنها را در پی داشته باشد که درمان‌های فیزیوتراپی قلبی-ریوی همچون دوچرخه‌زدن با دست که ارگومترنام دارد با زمان و سرعت و مقاومت متناسب با حال بیمار برای ارتقای وضعیت جسمانی او بسیار مفید و مؤثر است. بیمار مبتلا به کرونا به علت هفته‌ها دوری از محیط بیرون، خانواده و شغل، شرایط خاص خود را دارد که این وضعیت می‌تواند بر همکاری با کادردرمان و نتیجه‌بخش‌بودن درمان‌های فیزیوتراپی تأثیر منفی بگذارد. به همین دلیل صحبت‌کردن تلفنی بیمار با خانواده و حتی ارتباط تصویری او با دوستان و همکاران هم باید به عنوان یک اقدام درمانی در برنامه روزانه بیمار گنجانده شود.