ریچارد نفیو به صورت خاص طی یک دهه اخیر، در تعیین سیاست‌های کلان آمریکا در رابطه با ایران، کره شمالی و هند شرکت داشته است. سوابق کاری ریچارد نفیو نشان می‌دهد که وی تمرکز ویژه‌ای بر حوزه ایران و مسائل مربوط به کشورمان داشته است. نفیو طی سال‌های ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۳ مسؤول میز ایران در شورای امنیت ملی (NSC) بوده‌است.
فراتر از آن، مسؤول توسعه و اجرای استراتژی تحریم‌های ایالات متحده نسبت به ایران و همچنین مذاکرات هسته‌ای بود. مذاکراتی که به برجام ختم شد. نفیو از سال ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۱ نیز در دفتر امنیت بین‌المللی و منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای در وزارت خارجه، به‌عنوان اولین مقام افسر هسته‌ای ایران حضور داشته‌است.
 کسی که سن و سالش را نمی‌گوید!
بسیاری از منابع خبری و تحلیلی در آمریکا، از ریچارد نفیو به عنوان دیپلمات و سیاستمداری پیچیده یاد می‌کنند. وی نزدیک به یک دهه فعالیت‌های اولیه خود را در عرصه امنیتی آمریکا و خصوصا در شورای امنیت ملی این کشور تجربه کرد. نکته جالب توجه این که اطلاعات شخصی زیادی از نفیو در دست نیست! تنها به قرینه‌ سال فارغ‌التحصیلی او در مقطع کارشناسی، می‌توان حدس زد که اکنون او باید حدودا 40 سال داشته باشد. نفیو بارها سوالات خبرنگاران آمریکایی در خصوص زندگی شخصی خود و خانواده‌اش را بی‌پاسخ گذاشته است.
بازگشت رسمی ریچارد نفیو به صحنه قدرت در آمریکا، پرده از نیت واقعی دولت بایدن در قبال جمهوری اسلامی ایران برمی‌دارد. ریچارد نفیو بارها عنوان کرده که تحریم‌های نظام‌مند و ساختاری ایالات متحده علیه کشورمان هرگز در عمل لغو نمی‌شوند.
 نفیو در کتاب هنر تحریم‌ها چه می‌گوید؟
نفیو در کتاب جنجالی و مشهور خود تحت عنوان هنر تحریم‌ها، با ترسیم چارچوبی مشخص برای بهینه‌کردن اعمال تحریم‌ها از آنها سلاحی برای تحت فشار قرار دادن موثر کشورهای دیگر استفاده کند. ریچارد نفیو صراحتا عنوان کرده که هدف تحریم اعمال رنج به کشوری دیگر است با این هدف که کشور مورد نظر رفتار مد نظر تحریم‌کننده را ترک کند سپس تحلیل می‌کند که چالش‌ها و خطرات و روش‌های اعمال درست تحریم چیست. سایر افرادی که در پنل حضور دارند به نکات عملی تحریم‌ها و چالش‌هایی که پیاده‌سازی آن به همراه دارند می‌پردازند و از نقطه نظر موسسات مالی و بخش انرژی تحریم‌ها و اثرات آن را تحلیل می‌کنند. نفیو صراحتا در این کتاب اذعان کرده که هدف از اعمال تحریم‌های ضدایرانی آمریکا، اعمال رنج و مشقت برای مردم است. وی در این خصوص می نویسد: «اعمال درد و فشار در یک کشور هدف، در تحریم‌ها اگر بخواهد فارغ از آثار آن، درد و ... انجام شود، هیچ نتیجه‌ خاصی دربرنخواهد داشت. »
نگارش این کتاب با استقبال گسترده‌ای از سوی لابی‌های صهیونیستی و طرفداران تحریم ایران در آمریکا و کشورهای اروپایی همراه بود. رابرت اینهورن، مشاور ارشد سابق دفتر عدم اشاعه در وزارت خارجه آمریکا و عضو برجسته مؤسسه بروکینگز می‌نویسد: «نفیو با استفاده از تجربه دست اول خود به‌عنوان یک مذاکره‌کننده و سیاستگذار آمریکایی توانسته راهنمای بسیار خوبی را در حوزه ایجاد و اجرای تحریم‌ها تدوین کند، تحریم‌هایی که به ابزاری جالب و بسیار مهم از سیاست دولت آمریکا تبدیل شده‌است، این کتاب حتما باید توسط مقامات و کارشناسان حوزه کره شمالی، ایران و روسیه خوانده شده و در مورد بقیه چالش‌های مهم امنیت ملی آمریکا نیز به‌کار گرفته شود».


اگرچه برخی افراد تصور می‌کردند انتصاب رابرت مالی به عنوان نماینده ویژه امور ایران در وزارت خارجه آمریکا نشانه‌ای مثبت در دولت بایدن محسوب می‌شود، اما انتصاب ریچارد نفیو به عنوان معاون رابرت مالی به وضوح نشان داد که دموکرات‌ها نه‌تنها قصد لغو تحریم‌های ضد ایرانی را در عمل ندارند، بلکه به دنبال تحکیم ساختار تحریم‌های یکجانبه و غیرقانونی خود علیه کشورمان هستند. ریچارد نفیو در 24 خرداد 99 و در گفت‌وگوی اختصاصی خود با روزنامه جام‌جم تاکید کرده بود: «تحریم‌ها می‌تواند بخش مفیدی از سیاست خارجی باشد، اما تنها در صورت ادغام در یک استراتژی کامل و آن هم با در نظر قرار گرفتن جنبه‌های دیپلماسی، همکاری بین‌المللی و تقویت فشار. متاسفانه دولت ترامپ این‌گونه از تحریم‌ها ( علیه ایران ) استفاده نمی‌کند. تحریم‌ها نباید به عنوان یک ابزار اصلی در حوزه سیاست خارجی آمریکا مورد استفاده قرار‌گیرد، اما ترامپ ابزار دیگری در این حوزه ندارد.»
به عبارت بهتر، انتقاد اصلی ریچارد نفیو به ترامپ معطوف به تحریم ایران نبود، بلکه وی معتقد بود که پروژه تحریم ایران از سوی دولت جمهوریخواه ترامپ به نحوه‌ای موثر انجام نمی شود! ریچارد نفیو معتقد است که استراتژی فشار حداکثری دولت ترامپ علیه ایران باید در دوران ریاست جمهوری بایدن به استراتژی فشار حداکثری تغییر پیدا کند؛ دقیقا همان نکته‌ای که بایدن نیز در مبارزات انتخابات ریاست جمهوری سال 2020 به آن اشاره کرد.

ریچارد نفیو، معمار تحریم‌های ایران و معاون جدید نماینده ویژه آمریکا در امور کشورمان، در تاریخ 24 خرداد ماه امسال( سال 1399)   در گفت و گو با روزنامه جام جم به نکاتی در خصوص تحریم‌های اعمال شده علیه ایران اشاره کرد.در اینجا به مرور برخی جملات وی می پردازیم:
اهداف آمریکا در قبال ایران در دوران ریاست جمهوری ترامپ متناقض و متعدد است. اگرچه اکنون آمریکا مدعی است که قصد دارد با اعمال تحریم های همه جانبه علیه ایران، استراتژی «حمایت از مذاکرات» را دنبال کند اما به نظر می رسد قصد آن تغییر رژیم در ایران باشد. من تصور نمی کنم این تحریم ها بتواند منتج به تغییر رژیم در ایران شود.   اگر هدف از اعمال این تحریم ها شروع مذاکرات باشد، آنها می توانند مفید باشند؛ بنابراین، ارزیابی ماجرا باید معطوف به هدفی باشد که  در قبال ایران تعریف شده است.  به لحاظ قانونی،  رئیس جمهور آینده آمریکا می تواند تصمیمات و اقدامات ترامپ را خنثی کند. مشکلی که پیش می آید این است که برخی تحریم‌ها در قالب تحریم علیه تروریسم وضع می شود و همین مساله رفع آنها را در آینده پیچیده‌تر می کند. کانال‌های تجارت بشردوستانه با ایران  کارآمد نیستند و شکست می خورند زیرا آمریکا سرمایه گذاری و تضمینی برای ایجاد و استمرار آنها در نظر نگرفته است. در ضمن  نگرانی  و ترس بانک ها و شرکت‌هایی که باید در این زمینه با ایران تجارت کنند در قبال تحریم ها و محدودیت های آتی از سوی آمریکا به قوت خود باقی است. در حقیقت  تجارت بشردوستانه (دارو و اقلام پزشکی) تحت تحریم قرار نگرفته است. با این حال از آنجا که بانک‌ها وکانال های اعتباری مورد نیاز برای شرکت ها در چنین مبادله ای وجود ندارد،  مشارکت آنها در مبادلات بشردوستانه با ایران دشوار است. معتقدم برای مدیریت این شرایط و انجام مبادلات بشردوستانه نیاز به تعریف مکانیسم هایی خواهیم داشت.
نکته اصلی  برای ما( ایالات متحده آمریکا) دستیابی به یک توافق نامه منصفانه و معقول به نفع منافع ملی آمریکاست.