نکته جالب حمایت همه‌جانبه هنرمندان هالیوودی از کاندیداتوری راک است. از آنجلینا جولی و اپرا وینفری گرفته تا تام هنکس و جاستین تیمبرلیک، مدافع نامزدی بازیگر/ ورزشکار موفق این روزهای آمریکا در انتخابات بعدی ریاست‌جمهوری هستند. در نظرخواهی نشریه پیپ پلی، راک پیشتاز منتخبان بود. این نشریه در مطلبی جنجالی از مردم آمریکا پرسید برای دور بعدی انتخابات آمریکا بیشتر دوست دارند کدام سلبریتی، زمام امور را در کاخ سفید در دست بگیرد و در کمال تعجب نزدیک به 50‌درصد شرکت‌کنندگان در این نظر‌خواهی، نام راک را به زبان آوردند. به این ترتیب، مشخص شد ستاره مجموعه اکشن و پرفروش «جومانجی» محبوب‌ترین چهره در بین سلبریتی‌ها برای ورود به کاخ سفید است.
نکته‌ای که در این نظرخواهی آشکار شد، این بود که از قرار معلوم بسیاری از شهروندان آمریکایی بر این باورند که یک چهره هالیوودی خیلی بهتر از خود سیاستمداران می‌تواند مسائل و مشکلات سیاسی، اجتماعی و اقتصادی مردم را حل کند. ظاهرا توانایی بالای ستارگان سینما برای حل مشکلات مختلفی که در داستان‌های فیلم‌هایشان با آنها روبه‌رو می‌شوند (و با حمایت و کمک کارگردانان و فیلمنامه‌نویسان تمام آنها را به‌خوبی و به خیر و خوشی حل می‌کنند!) این باور را در دل تماشاگران و مردم عادی انداخته که آنها می‌توانند در عالم واقعیت هم حلال تمام مشکلات کوچک و بزرگ‌شان باشند.
نظردهندگان روی این موضوع تاکید کرده‌اند که سلبریتی‌ها به شرطی می‌توانند بهتر از سیاستمداران در عالم سیاست موفق شوند که دو نکته مهم را نادیده نگیرند. در وهله اول آنها باید از کمک یک تیم درست بهره ببرند که بتواند درک درستی از مشکلات عمومی داشته باشد و دوم، از رفتار سیاسی موجهی برخوردار باشند که به نظر رای‌دهندگان راک هر دو  
این حالات را دارد.
رسانه‌های گروهی بعد از انتشار نتیجه نظرخواهی، در این باره بحث کرده‌اند که خود راک هم چندان بی‌میل نیست وارد عالم سیاست شود و به همین دلیل انتخاب اصلی و اول رای‌دهندگان بوده است. در حقیقت  او همین یک ماه قبل  در مصاحبه‌ای از علاقه‌اش برای ورود به کاخ سفید صحبت کرد و رسما گفت اگر مردم دوست داشته باشند او را روانه کاخ سفید کنند، حتما در دور بعدی انتخابات خودش را نامزد خواهد کرد. به نظر می‌رسد نتیجه آن نظرخواهی، واکنش و پاسخ مردم عادی به این اظهارات راک بوده است. بازیگر با نشریه یو‌اس‌ای تودی گفته بود: «واقعا من در مقامی نیستم که در این رابطه اظهارنظر کنم و همه چیز بستگی به نظر و خواست مردم دارد. پاسخ این پرسش را نه از من که از آنها بپرسید. پس من فعلا صبر می‌کنم تا ببینم نتیجه چه می‌شود.»
به‌دنبال انتشار نتیجه نظرخواهی، راک از آن استقبال کرد و گفت به این ترتیب، از حالا خودش را آماده دور بعدی رقابت‌های انتخابات می‌کند. اهل فن با اشاره به تمایل راک برای رئیس‌جمهور شدن، به این موضوع پرداخته‌اند که در بین ستارگان سینما و اهالی دنیای سرگرمی علاقه فراوانی برای سیاستمدار شدن و ورود به کاخ سفید وجود دارد. این علاقه و اشتیاق هم از دیرباز بوده و ربطی به زمان معاصر ندارد. حافظه جمعی مردم هنوز حضور
رونالد ریگان، گاوچران گونه وسترن در کاخ سفید را از یاد نبرده‌اند. او در دهه 80 میلادی و در اوج رقابت‌های هسته‌ای دو بلوک شرق و غرب، جهان را تا آستانه یک جنگ جهانی پیش برد. سه دهه بعد از او، دونالد ترامپ  مجری موقرمز رسانه تلویزیون همان راه ریگان را رفت و با خروج از بسیاری از معاهدات و پیمان‌های مهم بین‌المللی، جهان را با مشکلات بسیار زیادی روبه‌رو کرد. در این میان شاید آرنولد شوارتزنگر، بازیگر عاقل‌تری بود که بعد از فرمانداری ایالت کالیفرنیا، عطای دنیای سیاست را به لقای آن بخشید و سراغ آن نرفت.