سال دور از صحنه

رحمت امینی به زودی جامع‌ترین کتاب جشنواره تئاتر آوینیون را منتشر می‌کند

سال دور از صحنه




 اهالی تئاتر سال سختی را پشت سر گذاشته‌اند و هنوز در انتظار روزهای پسا کرونا هستند که شاید بتوانند نمایشی را با آرامش به صحنه ببرند مانند رحمت امینی که بارها خیز برداشته که «تیاتر کمدی» را به صحنه ببرد اما ترس از ابتلای خودش و گروهش به ویروس کرونا سبب شد قید اجرا را بزند. این کارگردان تئاتر و مدیر گروه هنرهای نمایشی دانشکده هنرهای زیبا یک سال گذشته را با تدریس آنلاین گذرانده و درباره این تجربه با هنرآنلاین گفت‌وگو کرده‌است.
امینی می‌گوید تدریس آنلاین بسیار وقت‌گیر است و به جز ساعت‌های رسمی تدریس هم در فضای مجازی حضور دارد و با دانشجویان جلسه پرسش و پاسخ برگزار می‌کند. او با بیان این‌که عادتی نسبت به کلاس‌های آنلاین به وجود آمده، ادامه داد: کلاس آنلاین پدیده‌ای است که در حال عادی شدن است. یک مقطع زمانی فضای مجازی برای تدریس نقش کمک آموزشی را داشت اما اکنون خودش تبدیل به یک پدیده رایج شده. من فکر می‌کنم کسانی که الان دانشجو هستند واقعا دارند، دانشجویی می‌کنند. قبلا برخی دانشجوها به دلیل حضور و غیاب سر کلاس حاضر می‌شدند ولی الان فقط کسانی که علاقه دارند کارشان را انجام دهند، توجه می‌کنند. در کلاس مجازی دانشجوها می‌توانند به کلاس توجه نکنند. فایده کلاس مجازی برای دانشجویانی که اهل این کار هستند زیاد است اما کسانی که علاقه ندارند ممکن است درس‌هایشان را پاس کنند ولی دانشی به دست نمی‌آورند.
امینی درباره سایر فعالیت پژوهشی خود عنوان کرد: من یک کتاب درباره جشنواره آوینیون آماده چاپ کرده‌ام. پس از آن که سال گذشته در دانشگاه آوینیون بودم، با همکاری بهروز سروعلیشاهی این کتاب را ترجمه و تألیف کردم. این کتاب که تا یکی دو هفته دیگر توسط نشر افراز منتشر می‌شود، اولین و جامع‌ترین کتاب درباره جشنواره آوینیون در ایران است.
این نویسنده افزود: در خصوص ل‍ِکچر پرفورمنس که نام آن را «اجرا گفتار» گذاشته‌ایم نیز در حال فعالیت‌هایی هستیم چراکه این در جهان مقوله مهمی است و روی آن کار می‌کنند. ما اگر دقت کنیم نوعی از پدیده‌های شبیه آن را از دیرباز در ایران داشتیم.
رحمت امینی که قرار بود سال گذشته نمایش تیاتر کمدی را در سالن مولوی اجرا کند، در پایان درباره  این اجرا گفت: آن نمایش، اثر پر پرسوناژی است. هر دفعه که خیز برداشتم به سمت آن بروم، ترسیدم. البته نه به خاطر خودم، بلکه به خاطر کسانی که در معرض این بیماری قرار می‌گرفتند چون به هر حال نمایش پر پرسوناژ است. فعلا منتظریم ببینیم اوضاع چطور می‌شود.