رمضان یک فرصت طلایی بود...
از هر طرف که به ماه مبارک رمضان نگاه کنیم، می‌توانیم متوجه شویم که این ماه سراسر لطف و رحمت الهی است و باید ایام پرنشاطی برای مسلمانان باشد. ضیافت الهی است و درهای بخشش و نعمت روی خلق باز است. حتی با مشاهده وضعیت سایر مسلمانان جهان نیز می‌توان این موضوع را
به روشنی دریافت کرد. بسیاری از شرکت‌های تولیدکننده کالا و خدمات در جهان اقلام تبلیغاتی مخصوصی برای ماه مبارک رمضان تولید می‌کنند و در ویدئوها، پوسترها و پویش‌های تبلیغاتی خود حال‌وهوایی مثبت و شاد ارائه می‌دهند. حتی آنهایی که متعلق به کشورهای مسلمان نیستند هم با تاکید بر وجه ضیافت الهی بودن این ماه، بر محور خانواده و همسایه توجه ویژه دارند و سعی می‌کنند محصولات خود را در این حال و هوای مثبت ارائه دهند.
موسیقی‌ها و ویدئوکلیپ‌های تولید شده توسط خوانندگان مسلمان نیز سرشار از رنگ و نور و حال خوب و شادی است. کلیپ «رمضان جانا» از ماهر زین، هنرمند مسلمان سوئدی یا کلیپی که یوسف اسلام خواننده و نوازنده انگلیسی برای کودکان تولید کرده و در آن نشانه‌های بسیار مثبتی از حال و هوای مسلمانان در ماه مبارک رمضان را توصیف کرده موید این ادعا
می‌تواند باشد.
اما در کمال تاسف باید اعتراف کنیم که حال و هوای این ماه مبارک در کشور ما، با ایام شادی و سرور فاصله‌ای جدی را مشاهده می‌کند و بدون تردید تولیدات رسانه‌ای در این وضعیت سهم عمده دارد. حتی با در‌نظر گرفتن ایام سوگواری حضرت امیرالمومنین(ع) و شب‌های قدر و وفات حضرت خدیجه(س)، باز هم سایر روزهای این ماه دلیل و مستندی برای مغموم بودن ندارد. اما با وجود تلاش‌ها، آنچه در این ماه به مخاطبان عرضه شد، عمدتا روایتی غم‌آلود و تلخ بود. برنامه‌های پیش از افطار عمدتا روی تلخی‌ها و ناکامی‌ها تاکید داشتند و لحظات مثبت و امیدبخش در آنها به ندرت یافت می‌شد. نباید از یاد ببریم که عمده این برنامه‌ها در طراحی و اجرا، نسخه‌های ضعیف‌تری از ماه عسل احسان علیخانی است؛ برنامه‌ای که علی‌رغم شهرتش به نان در اشک مردم زدن اما لحظات شورانگیز و مثبت در آن کم نبوده ولی ظاهرا در گرته‌برداری از آن فرم برنامه‌سازی این لحظات مثبت کمتر مورد‌توجه قرار گرفته‌اند.
در کنار برنامه‌های پیش از افطار، سریال‌ها و مجموعه‌های نمایشی در رمضان امسال نیز ماتم‌زده بودند. یاور، بچه مهندس4 و احضار تلخ بودند و ظاهرا تدبیری برای خلق لحظات مفرح در مجموعه‌های نمایشی رمضان‌المبارک امسال اندیشیده نشد. این در حالی است که در رمضان سال گذشته پخش فصل اول سریال زیرخاکی با اقبال بسیار خوبی مواجه شد و دیگر مجموعه‌های تلویزیونی آن سال نظیر سریال پدرپسری شبکه پنج و سرباز شبکه سه هم روایتی شیرین داشتند. مرور تاریخچه سریال‌های رمضانی نیز نشان می‌دهد که پذیرش و اقبال عمومی نسبت به سریال‌های طنز در این ایام بسیار بالاست و هنوز هم سریال‌های متهم گریخت، خانه به دوش و ترش و شیرین در بازپخش‌هایشان به صورت گسترده دیده می‌شوند.
وضعیت سایر برنامه‌ها و شبکه‌های ملی نیز تفاوت چندانی با آنچه تا اینجا گفته شد، ندارد. شبکه نسیم با دست خالی به رمضان 1400 وارد شد و فصل جدید دورهمی که قرار است در شکل‌وشمایلی متفاوت در قالب مسابقه تلویزیونی باشد به این ماه نرسید.
به هر صورت رمضان 1400 با همه اقتضائاتش به انتها رسید. دومین ماه رمضان کرونایی و ایام سخت پیک چهارم دست به دست هم داده بودند تا روزهای سختی را برای مردم بیافرینند و رسانه نیز در این مسیر باری از دوش جامعه برنداشت. حالا در آستانه جدی‌تر شدن بحث‌های پیرامون انتخابات ریاست جمهوری، دوباره بحث و برنامه برای ایجاد نشاط و شور در جامعه بالا می‌گیرد اما آنچه که از دست رفته، فرصت طلایی ماه رمضان بود.
به روشنی دریافت کرد. بسیاری از شرکت‌های تولیدکننده کالا و خدمات در جهان اقلام تبلیغاتی مخصوصی برای ماه مبارک رمضان تولید می‌کنند و در ویدئوها، پوسترها و پویش‌های تبلیغاتی خود حال‌وهوایی مثبت و شاد ارائه می‌دهند. حتی آنهایی که متعلق به کشورهای مسلمان نیستند هم با تاکید بر وجه ضیافت الهی بودن این ماه، بر محور خانواده و همسایه توجه ویژه دارند و سعی می‌کنند محصولات خود را در این حال و هوای مثبت ارائه دهند.
موسیقی‌ها و ویدئوکلیپ‌های تولید شده توسط خوانندگان مسلمان نیز سرشار از رنگ و نور و حال خوب و شادی است. کلیپ «رمضان جانا» از ماهر زین، هنرمند مسلمان سوئدی یا کلیپی که یوسف اسلام خواننده و نوازنده انگلیسی برای کودکان تولید کرده و در آن نشانه‌های بسیار مثبتی از حال و هوای مسلمانان در ماه مبارک رمضان را توصیف کرده موید این ادعا
می‌تواند باشد.
اما در کمال تاسف باید اعتراف کنیم که حال و هوای این ماه مبارک در کشور ما، با ایام شادی و سرور فاصله‌ای جدی را مشاهده می‌کند و بدون تردید تولیدات رسانه‌ای در این وضعیت سهم عمده دارد. حتی با در‌نظر گرفتن ایام سوگواری حضرت امیرالمومنین(ع) و شب‌های قدر و وفات حضرت خدیجه(س)، باز هم سایر روزهای این ماه دلیل و مستندی برای مغموم بودن ندارد. اما با وجود تلاش‌ها، آنچه در این ماه به مخاطبان عرضه شد، عمدتا روایتی غم‌آلود و تلخ بود. برنامه‌های پیش از افطار عمدتا روی تلخی‌ها و ناکامی‌ها تاکید داشتند و لحظات مثبت و امیدبخش در آنها به ندرت یافت می‌شد. نباید از یاد ببریم که عمده این برنامه‌ها در طراحی و اجرا، نسخه‌های ضعیف‌تری از ماه عسل احسان علیخانی است؛ برنامه‌ای که علی‌رغم شهرتش به نان در اشک مردم زدن اما لحظات شورانگیز و مثبت در آن کم نبوده ولی ظاهرا در گرته‌برداری از آن فرم برنامه‌سازی این لحظات مثبت کمتر مورد‌توجه قرار گرفته‌اند.
در کنار برنامه‌های پیش از افطار، سریال‌ها و مجموعه‌های نمایشی در رمضان امسال نیز ماتم‌زده بودند. یاور، بچه مهندس4 و احضار تلخ بودند و ظاهرا تدبیری برای خلق لحظات مفرح در مجموعه‌های نمایشی رمضان‌المبارک امسال اندیشیده نشد. این در حالی است که در رمضان سال گذشته پخش فصل اول سریال زیرخاکی با اقبال بسیار خوبی مواجه شد و دیگر مجموعه‌های تلویزیونی آن سال نظیر سریال پدرپسری شبکه پنج و سرباز شبکه سه هم روایتی شیرین داشتند. مرور تاریخچه سریال‌های رمضانی نیز نشان می‌دهد که پذیرش و اقبال عمومی نسبت به سریال‌های طنز در این ایام بسیار بالاست و هنوز هم سریال‌های متهم گریخت، خانه به دوش و ترش و شیرین در بازپخش‌هایشان به صورت گسترده دیده می‌شوند.
وضعیت سایر برنامه‌ها و شبکه‌های ملی نیز تفاوت چندانی با آنچه تا اینجا گفته شد، ندارد. شبکه نسیم با دست خالی به رمضان 1400 وارد شد و فصل جدید دورهمی که قرار است در شکل‌وشمایلی متفاوت در قالب مسابقه تلویزیونی باشد به این ماه نرسید.
به هر صورت رمضان 1400 با همه اقتضائاتش به انتها رسید. دومین ماه رمضان کرونایی و ایام سخت پیک چهارم دست به دست هم داده بودند تا روزهای سختی را برای مردم بیافرینند و رسانه نیز در این مسیر باری از دوش جامعه برنداشت. حالا در آستانه جدی‌تر شدن بحث‌های پیرامون انتخابات ریاست جمهوری، دوباره بحث و برنامه برای ایجاد نشاط و شور در جامعه بالا می‌گیرد اما آنچه که از دست رفته، فرصت طلایی ماه رمضان بود.
