وقتی رباط پاره می‌كنی!
باط‌های صلیبی در فضای بین‌مفصلی زانو میان دو استخوان ساق و ران قرار دارند و باعث كنترل حركت این
دو استخوان نسبت به هم می‌شوند.
در ورزش‌های پربرخورد مانند فوتبال، بسكتبال و ورزش‌های رزمی و در تصادفات و زمین خوردن‌ها این رباط‌ها و خصوصا رباط جلویی به‌طور شایع دچار كشیدگی و پارگی می‌شوند. صدای تلق تلق، درد، تورم سریع، بی‌ثباتی و ناتوانی در تحمل وزن از علائم آسیب این رباط است. بیمار هنگام ایستادن و وزن اندازی روی پای آسیب دیده احساس درد می‌كند و در حالت نشسته و خوابیده راحت است. خالی كردن زانو هنگام قدم برداشتن یا از پله بالا و پایین رفتن هم از دیگر نشانه‌های آسیب رباط صلیبی قدامی است.
ام آرآی بهترین ابزار تشخیص این آسیب است. در مراحل اولیه این آسیب بی حركتی با استفاده از بریس، استفاده از یخ،
بالا نگه‌داشتن اندام وبستن باندكشی می‌تواند بهترین درمان باشد.
در این زمان بهتر است از عصاهای زیر بغل استفاده شود و وزن روی زانوی آسیب‌دیده وارد نشود.
بعد از دو سه هفته بی‌حركتی و كاهش درد و التهاب، فیزیوتراپی با استفاده از مدالیتی‌های ضد درد و التهاب مانند اولتراسوند، لیزر، رادیوفریكوئنسی و تمرین درمانی آغاز می‌شود. از بیمار می‌خواهیم در حالت طاقباز خوابیده به‌صورت متناوب عضله جلوی ران خود را منقبض و شل كند. همچنین برای برگشت
هر چه سریع‌تر دامنه حركتی خم و راست شدن زانو، بیمار باید در همین حالت پاشنه خود را روی تخت به جلو و عقب حركت دهد.
در هفته دوم فیزیوتراپی تمرینات تعادلی با استفاده از توپ فیزیوتراپی شروع می‌شود و به مرور استفاده از دوچرخه ثابت و تمرینات مقاومتی با كش‌های لاستیكی به درمان اضافه می‌شود. انجام تمرین جلوی پا با وزنه در مراحل اول ممنوع است و در عوض تقویت عضله پشت ران در حالت روی شكم خوابیده و
خم كردن زانو برای كمك به بهبود رباط صلیبی جلویی می‌تواند بسیار كمك‌كننده باشد.
با پیشرفت درمان، استفاده از تردمیل، دویدن و از پله بالارفتن هم به تمرینات اضافه خواهد شد. زیگزاگ دویدن، عقب عقب دویدن و استارت زدن هم از ورزش‌های مفیدی است كه در مراحل پایانی درمان به فرد داده می‌شود. پارگی درجه 3 این رباط بعید است كه با فیزیوتراپی بهبود یابد و نیاز به جراحی دارد كه امروزه به‌صورت آرتروسكوپی و بسته انجام می‌شود.
دو استخوان نسبت به هم می‌شوند.
در ورزش‌های پربرخورد مانند فوتبال، بسكتبال و ورزش‌های رزمی و در تصادفات و زمین خوردن‌ها این رباط‌ها و خصوصا رباط جلویی به‌طور شایع دچار كشیدگی و پارگی می‌شوند. صدای تلق تلق، درد، تورم سریع، بی‌ثباتی و ناتوانی در تحمل وزن از علائم آسیب این رباط است. بیمار هنگام ایستادن و وزن اندازی روی پای آسیب دیده احساس درد می‌كند و در حالت نشسته و خوابیده راحت است. خالی كردن زانو هنگام قدم برداشتن یا از پله بالا و پایین رفتن هم از دیگر نشانه‌های آسیب رباط صلیبی قدامی است.
ام آرآی بهترین ابزار تشخیص این آسیب است. در مراحل اولیه این آسیب بی حركتی با استفاده از بریس، استفاده از یخ،
بالا نگه‌داشتن اندام وبستن باندكشی می‌تواند بهترین درمان باشد.
در این زمان بهتر است از عصاهای زیر بغل استفاده شود و وزن روی زانوی آسیب‌دیده وارد نشود.
بعد از دو سه هفته بی‌حركتی و كاهش درد و التهاب، فیزیوتراپی با استفاده از مدالیتی‌های ضد درد و التهاب مانند اولتراسوند، لیزر، رادیوفریكوئنسی و تمرین درمانی آغاز می‌شود. از بیمار می‌خواهیم در حالت طاقباز خوابیده به‌صورت متناوب عضله جلوی ران خود را منقبض و شل كند. همچنین برای برگشت
هر چه سریع‌تر دامنه حركتی خم و راست شدن زانو، بیمار باید در همین حالت پاشنه خود را روی تخت به جلو و عقب حركت دهد.
در هفته دوم فیزیوتراپی تمرینات تعادلی با استفاده از توپ فیزیوتراپی شروع می‌شود و به مرور استفاده از دوچرخه ثابت و تمرینات مقاومتی با كش‌های لاستیكی به درمان اضافه می‌شود. انجام تمرین جلوی پا با وزنه در مراحل اول ممنوع است و در عوض تقویت عضله پشت ران در حالت روی شكم خوابیده و
خم كردن زانو برای كمك به بهبود رباط صلیبی جلویی می‌تواند بسیار كمك‌كننده باشد.
با پیشرفت درمان، استفاده از تردمیل، دویدن و از پله بالارفتن هم به تمرینات اضافه خواهد شد. زیگزاگ دویدن، عقب عقب دویدن و استارت زدن هم از ورزش‌های مفیدی است كه در مراحل پایانی درمان به فرد داده می‌شود. پارگی درجه 3 این رباط بعید است كه با فیزیوتراپی بهبود یابد و نیاز به جراحی دارد كه امروزه به‌صورت آرتروسكوپی و بسته انجام می‌شود.
