دلجویی در حضور مدیر جنجالی
یك مدیر محترم!
انتخاب محمد آفریده، به‌دلیل سابقه مدیریتی در حوزه سینمای جوان و فیلم كوتاه و عرصه سینمای مستند، با فضای داوری بخش نگاه نو و بخش فیلم مستند، ظاهرا سنخیت و مطابقت دارد و این كارگردان، فیلمنامه‌نویس و تهیه‌كننده، می‌تواند نظرات و آرای صائب و دقیقی درباره فیلم‌های حاضر در این رقابت داشته باشد. چراكه بسیاری از فیلمسازان فیلم اولی حاضر در بخش نگاه نو، پیشینه‌هایی در فیلم‌های كوتاه و مستند دارند.
او مسؤولیت‌هایی چون مدیر تولید و مدیرعامل انجمن سینمای جوان ایران و مدیرعامل مركز گسترش سینمای مستند و تجربی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، كارشناس فرهنگی سینما در بنیاد سینمایی فارابی و مسؤولیت تأمین فیلم و سریال اداره كل تأمین برنامه خارجی سیما را به‌عهده داشته است. آفریده همچنین عضو هیات انتخاب و داوری چندین دوره جشنواره‌های فیلم فجر، كودك و نوجوان، دفاع مقدس و... بوده است. او همین‌طور سال گذشته همراه حبیب احمدزاده و فرهاد مهرانفر، عضو هیات انتخاب فیلم‌های مستند بخش سودای سیمرغ بود.
با این همه او با تهیه‌كنندگی فیلم پرحاشیه و جنجالی «یك خانواده محترم» كه اشاره‌های جهت دار و تندی به جامعه امروز ایران و برخی از وقایع مهم تاریخ معاصر داشت، جایگاه و اعتبار خود را زیر سوال برد. نكته جالب‌تر اما حضور كارگردان همان فیلم حرف و حدیث دار در بخش نگاه نو است؛ یعنی مسعود بخشی در این دوره با فیلم یلدا به تهیه‌كنندگی علی‌مصفا در این بخش حاضر است. البته همین كه چطور یك كارگردانی كه قبلا فیلمی بلند و ظاهرا سینمایی ساخته، می‌تواند باز هم در بخش نگاه نو و فیلم اولی‌ها حاضر باشد، نكته و سوالی است، اما ظاهرا اعلام شده بود آن فیلم اول، یعنی یك خانواده محترم، پروانه ویدئویی داشت و نه سینمایی یا این‌كه تولید سیما بود و از این‌رو یلدا، درواقع اولین فیلم سینمایی مسعود بخشی است.
به عبارت دیگر گرچه محمد آفریده، ظاهرا هیچ ارتباطی با فیلم یلدا ندارد، اما به هرحال همكاری پیشین و جنجالی او و مسعود بخشی در یك خانواده محترم، سایه سنگینی دارد و كمی شائبه برانگیز است. با این حال اجازه دهید و گمان بد نبریم اگر در مراسم اختتامیه، سیمرغی به یلدا رسید، آن را بی ارتباط با این سابقه
بدانیم!
رئیس دارالفنون وارد می‌شود
مازیار میری، یكی از داوران بخش نگاه نو را با ساخت فیلم‌هایی چون سارا و آیدا، حوض نقاشی، سعادت آباد، كتاب قانون و پاداش سكوت می‌شناسیم. ربط میری به داوری بخش نگاه نو می‌تواند با مسؤولیت چند سال اخیر او به‌عنوان مدیر دارالفنون جشنواره جهانی فیلم فجر ارتباط داشته باشد. دارالفنون بخشی در جشنواره جهانی فیلم فجر است كه طبق آنچه در فراخوان این رویداد قید شده و مسؤولان آن جشنواره هم روی آن مانور تبلیغی می‌دهند، با اهدافی چون آشنایی فیلمسازان جوان با ابعاد مختلف سینمای نوین ایران، گسترش و تاثیر آموزش برای پرورش فیلمسازان آینده، توسعه روابط سینمایی فیلمسازان و ارتباط آنها با چهره‌های تاثیرگذار سینمای حرفه‌ای و همچنین استعدادیابی نسل‌های جوان در منطقه و جهان ایجاد شده است. از این رو حشر و نشر میری با جوانان علاقه‌مند فیلمسازی، پیوند و قرابتی هم با حضور او به‌عنوان داور در بخش نگاه نو پیدا می‌كند كه اولین قدم جدی فیلمسازان جوان در سینمای حرفه‌ای است. البته مسؤولیت‌های اجرایی او در برخی جشن‌های خانه سینما هم می‌تواند پشتوانه و از دلایل انتخاب میری به‌عنوان یكی از داوران نگاه نو باشد.
نماینده زنان
گرچه بخش نگاه نو امسال كاملا مردانه است و هیچ كارگردان زنی در آن حضور ندارد؛ اما در بخش‌های فیلم مستند و كوتاه، تعدادی كارگردان زن حاضر هستند؛ زینب تبریزی با كارگردانی و تهیه‌كنندگی فیلم تمام چیزهایی كه جایشان خالی است و الهه نوبخت با تهیه‌كنندگی فیلم دلبند در بخش فیلم‌های مستند و سوگل رضوانی هم با كارگردانی فیلم رورانس و فاطمه احمدی هم با كارگردانی فیلم دریای تلخ در بخش فیلم‌های كوتاه جشنواره امسال حضور دارند.
بنابراین انتخاب آیدا پناهنده، به‌عنوان یكی از كارگردان‌های جوان و مستعد سینمای ایران در بخش نگاه نو، موجه و شایسته به نظر می‌رسد و به نوعی باعث قوت قلب خانم‌های كارگردان در این بخش و بخش‌های كوتاه و مستند خواهد شد.
پناهنده را با ساخت دو فیلم خوب ناهید و اسرافیل می‌شناسیم. فیلم ناهید او در بخش نوعی نگاه جشنواره كن (لابد همان نگاه نوی فرانسوی‌ها!) حضور موفق و تحسین آمیزی داشت. او همچنین سابقه داوری در جشنواره فیلم كوتاه تهران را هم دارد. ضمن این‌كه می‌توان فارغ از جنسیت و نگاه زنانه، روی حضور پناهنده به‌عنوان نگاهی نزدیك به نگاه جوان و خلاقانه كارگردان‌های نگاه نو حساب ویژه‌ای باز كرد. او خود به نوعی، هم‌سن و سال و همگام همین فیلمسازان است.
در اهمیت داستان
حبیب احمدزاده، به نوعی نماینده آن نگاه رسمی است كه معمولا و علی القاعده در هیات‌های داوری و انتخاب‌های جشنواره‌هایی چون فیلم فجر حضور دارند. احمدزاده در این زمینه یك انتخاب موجه و شایسته است؛ ضمن این‌كه مهم‌تر از این ملاحظه ضروری، سابقه رمان‌نویسی و فیلمنامه‌نویسی احمدزاده، سوپاپ اطمینانی برای بررسی علمی و فنی قصه‌های فیلم‌های بخش نگاه نوست. همچنین سابقه قابل اعتنای او در حوزه سینمای مستند هم كمك حال گروه داوری نگاه نو و به‌ویژه درباره بخش مستند خواهد بود.
احمدزاده، كارگردانی مستندهایی چون بهترین مجسمه دنیا و آخرین تیر آرش و فیلمنامه‌نویسی آثاری چون اتوبوس شب و
50 قدم آخر (هر دو به كارگردانی كیومرث پوراحمد) را در كارنامه دارد. داستان‌های شهر جنگی و شطرنج با ماشین قیامت هم از كتاب‌های او هستند. احمدزاده در دوره گذشته جشنواره فیلم فجر، یكی از اعضای هیات انتخاب فیلم‌های مستند بود.
انتخاب محمد آفریده، به‌دلیل سابقه مدیریتی در حوزه سینمای جوان و فیلم كوتاه و عرصه سینمای مستند، با فضای داوری بخش نگاه نو و بخش فیلم مستند، ظاهرا سنخیت و مطابقت دارد و این كارگردان، فیلمنامه‌نویس و تهیه‌كننده، می‌تواند نظرات و آرای صائب و دقیقی درباره فیلم‌های حاضر در این رقابت داشته باشد. چراكه بسیاری از فیلمسازان فیلم اولی حاضر در بخش نگاه نو، پیشینه‌هایی در فیلم‌های كوتاه و مستند دارند.
او مسؤولیت‌هایی چون مدیر تولید و مدیرعامل انجمن سینمای جوان ایران و مدیرعامل مركز گسترش سینمای مستند و تجربی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، كارشناس فرهنگی سینما در بنیاد سینمایی فارابی و مسؤولیت تأمین فیلم و سریال اداره كل تأمین برنامه خارجی سیما را به‌عهده داشته است. آفریده همچنین عضو هیات انتخاب و داوری چندین دوره جشنواره‌های فیلم فجر، كودك و نوجوان، دفاع مقدس و... بوده است. او همین‌طور سال گذشته همراه حبیب احمدزاده و فرهاد مهرانفر، عضو هیات انتخاب فیلم‌های مستند بخش سودای سیمرغ بود.
با این همه او با تهیه‌كنندگی فیلم پرحاشیه و جنجالی «یك خانواده محترم» كه اشاره‌های جهت دار و تندی به جامعه امروز ایران و برخی از وقایع مهم تاریخ معاصر داشت، جایگاه و اعتبار خود را زیر سوال برد. نكته جالب‌تر اما حضور كارگردان همان فیلم حرف و حدیث دار در بخش نگاه نو است؛ یعنی مسعود بخشی در این دوره با فیلم یلدا به تهیه‌كنندگی علی‌مصفا در این بخش حاضر است. البته همین كه چطور یك كارگردانی كه قبلا فیلمی بلند و ظاهرا سینمایی ساخته، می‌تواند باز هم در بخش نگاه نو و فیلم اولی‌ها حاضر باشد، نكته و سوالی است، اما ظاهرا اعلام شده بود آن فیلم اول، یعنی یك خانواده محترم، پروانه ویدئویی داشت و نه سینمایی یا این‌كه تولید سیما بود و از این‌رو یلدا، درواقع اولین فیلم سینمایی مسعود بخشی است.
به عبارت دیگر گرچه محمد آفریده، ظاهرا هیچ ارتباطی با فیلم یلدا ندارد، اما به هرحال همكاری پیشین و جنجالی او و مسعود بخشی در یك خانواده محترم، سایه سنگینی دارد و كمی شائبه برانگیز است. با این حال اجازه دهید و گمان بد نبریم اگر در مراسم اختتامیه، سیمرغی به یلدا رسید، آن را بی ارتباط با این سابقه
بدانیم!
رئیس دارالفنون وارد می‌شود
مازیار میری، یكی از داوران بخش نگاه نو را با ساخت فیلم‌هایی چون سارا و آیدا، حوض نقاشی، سعادت آباد، كتاب قانون و پاداش سكوت می‌شناسیم. ربط میری به داوری بخش نگاه نو می‌تواند با مسؤولیت چند سال اخیر او به‌عنوان مدیر دارالفنون جشنواره جهانی فیلم فجر ارتباط داشته باشد. دارالفنون بخشی در جشنواره جهانی فیلم فجر است كه طبق آنچه در فراخوان این رویداد قید شده و مسؤولان آن جشنواره هم روی آن مانور تبلیغی می‌دهند، با اهدافی چون آشنایی فیلمسازان جوان با ابعاد مختلف سینمای نوین ایران، گسترش و تاثیر آموزش برای پرورش فیلمسازان آینده، توسعه روابط سینمایی فیلمسازان و ارتباط آنها با چهره‌های تاثیرگذار سینمای حرفه‌ای و همچنین استعدادیابی نسل‌های جوان در منطقه و جهان ایجاد شده است. از این رو حشر و نشر میری با جوانان علاقه‌مند فیلمسازی، پیوند و قرابتی هم با حضور او به‌عنوان داور در بخش نگاه نو پیدا می‌كند كه اولین قدم جدی فیلمسازان جوان در سینمای حرفه‌ای است. البته مسؤولیت‌های اجرایی او در برخی جشن‌های خانه سینما هم می‌تواند پشتوانه و از دلایل انتخاب میری به‌عنوان یكی از داوران نگاه نو باشد.
نماینده زنان
گرچه بخش نگاه نو امسال كاملا مردانه است و هیچ كارگردان زنی در آن حضور ندارد؛ اما در بخش‌های فیلم مستند و كوتاه، تعدادی كارگردان زن حاضر هستند؛ زینب تبریزی با كارگردانی و تهیه‌كنندگی فیلم تمام چیزهایی كه جایشان خالی است و الهه نوبخت با تهیه‌كنندگی فیلم دلبند در بخش فیلم‌های مستند و سوگل رضوانی هم با كارگردانی فیلم رورانس و فاطمه احمدی هم با كارگردانی فیلم دریای تلخ در بخش فیلم‌های كوتاه جشنواره امسال حضور دارند.
بنابراین انتخاب آیدا پناهنده، به‌عنوان یكی از كارگردان‌های جوان و مستعد سینمای ایران در بخش نگاه نو، موجه و شایسته به نظر می‌رسد و به نوعی باعث قوت قلب خانم‌های كارگردان در این بخش و بخش‌های كوتاه و مستند خواهد شد.
پناهنده را با ساخت دو فیلم خوب ناهید و اسرافیل می‌شناسیم. فیلم ناهید او در بخش نوعی نگاه جشنواره كن (لابد همان نگاه نوی فرانسوی‌ها!) حضور موفق و تحسین آمیزی داشت. او همچنین سابقه داوری در جشنواره فیلم كوتاه تهران را هم دارد. ضمن این‌كه می‌توان فارغ از جنسیت و نگاه زنانه، روی حضور پناهنده به‌عنوان نگاهی نزدیك به نگاه جوان و خلاقانه كارگردان‌های نگاه نو حساب ویژه‌ای باز كرد. او خود به نوعی، هم‌سن و سال و همگام همین فیلمسازان است.
در اهمیت داستان
حبیب احمدزاده، به نوعی نماینده آن نگاه رسمی است كه معمولا و علی القاعده در هیات‌های داوری و انتخاب‌های جشنواره‌هایی چون فیلم فجر حضور دارند. احمدزاده در این زمینه یك انتخاب موجه و شایسته است؛ ضمن این‌كه مهم‌تر از این ملاحظه ضروری، سابقه رمان‌نویسی و فیلمنامه‌نویسی احمدزاده، سوپاپ اطمینانی برای بررسی علمی و فنی قصه‌های فیلم‌های بخش نگاه نوست. همچنین سابقه قابل اعتنای او در حوزه سینمای مستند هم كمك حال گروه داوری نگاه نو و به‌ویژه درباره بخش مستند خواهد بود.
احمدزاده، كارگردانی مستندهایی چون بهترین مجسمه دنیا و آخرین تیر آرش و فیلمنامه‌نویسی آثاری چون اتوبوس شب و
50 قدم آخر (هر دو به كارگردانی كیومرث پوراحمد) را در كارنامه دارد. داستان‌های شهر جنگی و شطرنج با ماشین قیامت هم از كتاب‌های او هستند. احمدزاده در دوره گذشته جشنواره فیلم فجر، یكی از اعضای هیات انتخاب فیلم‌های مستند بود.
ضمیمه قاب کوچک
