تماشاگران و منتقدان می‌گویند «گریه کن ماچو» فاجعه‌ای برای کلینت ایستوود و مدیران برادران وارنر است
پیرمرد سرانجام پیر شد
کلینت ایستوود به‌هرحال برای خودش اعتبار و آبرویی دارد و طی چند دهه فعالیت بازیگری و فیلمسازی، نام نیکی برای خودش فراهم کرده است. حالا با چنین پس‌زمینه‌ای به این فکر کنیم که بازی در فیلمی را قبول کرده که قبل از او قرار بوده آرنولد شوارتزنگر، قهرمان اکشن دهه 80میلادی بازیگرش باشد. البته تهیه‌کنندگان «گریه کن ماچو» در کمپانی برادران وارنر زمان تولید فیلم و در دوران تبلیغات برای اکران عمومی آن، تلاش زیادی کردند تا در این رابطه صحبت نکنند و نگذارند توجهات به این سمت برود اما واقعیت این است که این نئووسترن درام در اصل قرار بود با بازی آرنولد در نقش شخصیت گاوچران بازنشسته و حقوق‌بگیر وارد مرحله تولید شود. در حقیقت از سال 1975 که رمان ان ریچاردنش راهش را روی پیشخوان کتابفروشی‌ها باز کرد و منتقدان و اهالی کتابخوان استقبال خیلی خوبی از آن کردند، صنعت سینما و گروهی از هنرمندان به دنبال تولید نسخه‌ای سینمایی از آن بودند.
شاید اسم بردن از کسانی که می‌خواستند نقش اصلی نسخه سینمایی گریه کن ماچو را به عهده بگیرند از حوصله بحث خارج باشد اما آرنولد شوارتزنگر یکی از معروف‌ترین آنها‌ست که سال 2011 کار تولید فیلم را تا یک قدمی فیلمبرداری هم پیش برد اما مسائلی که در پشت‌صحنه رخ داد، عملا مانع اجرایی شدن این پروژه شد. آرنولد چند بار دیگر هم تلاش‌های ناموفقی برای تولید فیلم کرد که همگی به بن‌بست خوردند. اما تاریخ ساخت فیلم به زمانی دورتر و دهه 70میلادی برمی‌گردد. مدیران کمپانی فوکس قرن بیستم در آن ایام دو بار فیلمنامه‌ای را که ان ریچارد نش نوشته بود رد کردند. نش بعد از این‌که دید فیلمنامه‌اش در هالیوود خریداری ندارد،تصمیم گرفت آن را به‌صورت یک داستان درآورده و منتشر کند. با استقبال عمومی از رمان، نش دوباره آن را به‌صورت فیلمنامه نوشت و مدعی شد برداشت دقیقی از داستان کتابش کرده و حتی یک کلمه آن‌را هم تغییر نداده است. این بار مدیران فوکس، پول خوبی هم به نش پرداختند و امتیاز فیلمنامه را خریداری کردند. جالب است که نش قبل از مرگش این فیلمنامه را به چند کمپانی دیگر فیلمسازی هم فروخت.
تلاش چندباره
رابرت اس رودی، تهیه‌کننده قدیمی سینما می‌گوید چند بار تلاش کرد تا فیلمنامه‌ای اقتباسی براساس داستان فیلم آماده کند. در سال 1988 او حتی کلینت ایستوود را برای بازی در نقش اصلی فیلم رویایی خود انتخاب کرد اما ایستوود ترجیح داد سراغ نقش موردعلاقه‌اش به‌عنوان هری کثیف در فیلم «استخر مردگان» برود. ظاهرا ایستوود به رودی پیشنهاد داد وظیفه کارگردانی گریه کن ماچو را به او بسپارد و نقش اصلی را به رابرت میچم بدهد. این موضوع اخیرا و بعد از اعلام خبر تولید فیلم با بازی ایستوود رسانه‌ای شد. بعد از آن بود که سروکله برت لنکستر و پیرس برازنان پیدا شد تا نقش اصلی فیلم را بازی کنند. آرنولد هم در سال 2003 به تهیه‌کنندگان فیلم پیشنهاد کرد یا نقش اصلی نسخه دوباره‌سازی شده «وست وورلد» را به او بدهند یا گریه کن ماچو را. بعد از آن‌که آرنولد به‌عنوان فرماندار کالیفرنیا انتخاب شد، رودی به او نصیحت کرد قید بازی در گریه کن ماچو را بزند و روی فعالیت‌های سیاسی خود تمرکز کند اما بازیگر عضلانی سینما این درخواست را رد کرد و براد فورمن برای کارگردانی فیلم معرفی شد. باوجود این و در حالی که همه شرایط برای شروع کار فیلمبرداری مهیا شده بود، رسوایی مربوط به جدایی میرا شیور، همسر آرنولد از او کار ساخت فیلم را متوقف کرد.
هم بازی، هم کارگردانی و هم ...!
بالاخره اکتبر2020 اعلام شد ایستوود نه‌فقط نقش اصلی گریه کن ماچو را بازی می‌کند، بلکه کارگردان و یکی از تهیه‌کنندگانش هم هست.
او همان فیلمنامه‌ای را که نش نوشته بود به‌عنوان منبع اصلی فیلم مورداستفاده قرارداد. البته نیک شنک که چند فیلمنامه برای ایستوود نوشته بود، سرودستی روی فیلمنامه نش کشید. کار فیلمبرداری که دسامبر همین سال در نیومکزیکو آغاز شد، با شیوع کووید ـــ 19 همراه و گروه سازنده مجبور به رعایت دقیق پروتکل‌های بهداشتی شد. ایستوود فیلمش را با هزینه‌ای 33میلیون دلاری ساخت. او در مصاحبه‌ای از سختی‌های فراوان کار ساخت فیلم گفت. او از یک‌سو مجبور به تعویض چند بازیگر فیلم شد که به کرونا مبتلا شده بودند و از سوی دیگر، باید سروکله زیادی با خروس داستان (که نقش مهمی در ماجراها بازی می‌کرد) می‌زد. نقش این خروس را در جلوی دوربین، 11خروس متفاوت بازی کردند. سوارکاری با اسب هم از مشکلات دیگر این بازیگر بود. او که آخرین بار در سال 1992 در «نابخشوده» سوار بر اسب شده بود،در 90سالگی نمی‌توانست به‌راحتی اسب‌سواری کند. وقتی از او پرسیده شد چرا در سال 1988 بازی در این نقش را رد و در سال2020 آن را بازی کرد، چنین گفت: «همیشه با خودم فکر می‌کردم یک روز برمی‌گردم و نگاه دوباره‌ای به این داستان و نقش می‌کنم. نقشی بود که باید در آن رشد می‌کردم. یک روز صبح که از خواب بیدار شدم، احساس کردم زمان آن فرارسیده و باید با این نقش تجدیددیدار کنم. خیلی جالب و بانمک است که وقتی نقشی مناسب سن توست نمی‌توانی در آن بازی کنی و باید زمان بگذرد و در دوران پیری‌ات آن را به عهده بگیری.»
گریه کن ماچو، داستان مایک میلو (ایستوود) سوارکاری تنها و پیر را در سال 1978 تعریف می‌کند. او که بیکار شده و آهی در بساط ندارد، قبول می‌کند راهی مکزیک شود تا رافائل (ادواردو مینت) پسر نوجوان رئیس سابقش را نزد او بیاورد. در طول راه، صمیمیتی بین گاوچران بازنشسته (که همسر و فرزندش را طی حادثه‌ای از دست داده) و نوجوان برقرار می‌شود. در همین سفر پرچالش است که مایک به تحولی دست پیداکرده و بازندگی و آدم‌ها آشتی می‌کند. اکران عمومی فیلم که با پخش همزمان اینترنتی همراه بود برای مدیران کمپانی برادران وارنر حکم فاجعه‌ای سخت را داشت. افتتاحیه این نئووسترن درام در سطح جهانی (آمریکا و دیگر کشورهای دنیا) به پنج میلیون دلار هم نرسید.
شاید اسم بردن از کسانی که می‌خواستند نقش اصلی نسخه سینمایی گریه کن ماچو را به عهده بگیرند از حوصله بحث خارج باشد اما آرنولد شوارتزنگر یکی از معروف‌ترین آنها‌ست که سال 2011 کار تولید فیلم را تا یک قدمی فیلمبرداری هم پیش برد اما مسائلی که در پشت‌صحنه رخ داد، عملا مانع اجرایی شدن این پروژه شد. آرنولد چند بار دیگر هم تلاش‌های ناموفقی برای تولید فیلم کرد که همگی به بن‌بست خوردند. اما تاریخ ساخت فیلم به زمانی دورتر و دهه 70میلادی برمی‌گردد. مدیران کمپانی فوکس قرن بیستم در آن ایام دو بار فیلمنامه‌ای را که ان ریچارد نش نوشته بود رد کردند. نش بعد از این‌که دید فیلمنامه‌اش در هالیوود خریداری ندارد،تصمیم گرفت آن را به‌صورت یک داستان درآورده و منتشر کند. با استقبال عمومی از رمان، نش دوباره آن را به‌صورت فیلمنامه نوشت و مدعی شد برداشت دقیقی از داستان کتابش کرده و حتی یک کلمه آن‌را هم تغییر نداده است. این بار مدیران فوکس، پول خوبی هم به نش پرداختند و امتیاز فیلمنامه را خریداری کردند. جالب است که نش قبل از مرگش این فیلمنامه را به چند کمپانی دیگر فیلمسازی هم فروخت.
تلاش چندباره
رابرت اس رودی، تهیه‌کننده قدیمی سینما می‌گوید چند بار تلاش کرد تا فیلمنامه‌ای اقتباسی براساس داستان فیلم آماده کند. در سال 1988 او حتی کلینت ایستوود را برای بازی در نقش اصلی فیلم رویایی خود انتخاب کرد اما ایستوود ترجیح داد سراغ نقش موردعلاقه‌اش به‌عنوان هری کثیف در فیلم «استخر مردگان» برود. ظاهرا ایستوود به رودی پیشنهاد داد وظیفه کارگردانی گریه کن ماچو را به او بسپارد و نقش اصلی را به رابرت میچم بدهد. این موضوع اخیرا و بعد از اعلام خبر تولید فیلم با بازی ایستوود رسانه‌ای شد. بعد از آن بود که سروکله برت لنکستر و پیرس برازنان پیدا شد تا نقش اصلی فیلم را بازی کنند. آرنولد هم در سال 2003 به تهیه‌کنندگان فیلم پیشنهاد کرد یا نقش اصلی نسخه دوباره‌سازی شده «وست وورلد» را به او بدهند یا گریه کن ماچو را. بعد از آن‌که آرنولد به‌عنوان فرماندار کالیفرنیا انتخاب شد، رودی به او نصیحت کرد قید بازی در گریه کن ماچو را بزند و روی فعالیت‌های سیاسی خود تمرکز کند اما بازیگر عضلانی سینما این درخواست را رد کرد و براد فورمن برای کارگردانی فیلم معرفی شد. باوجود این و در حالی که همه شرایط برای شروع کار فیلمبرداری مهیا شده بود، رسوایی مربوط به جدایی میرا شیور، همسر آرنولد از او کار ساخت فیلم را متوقف کرد.
هم بازی، هم کارگردانی و هم ...!
بالاخره اکتبر2020 اعلام شد ایستوود نه‌فقط نقش اصلی گریه کن ماچو را بازی می‌کند، بلکه کارگردان و یکی از تهیه‌کنندگانش هم هست.
او همان فیلمنامه‌ای را که نش نوشته بود به‌عنوان منبع اصلی فیلم مورداستفاده قرارداد. البته نیک شنک که چند فیلمنامه برای ایستوود نوشته بود، سرودستی روی فیلمنامه نش کشید. کار فیلمبرداری که دسامبر همین سال در نیومکزیکو آغاز شد، با شیوع کووید ـــ 19 همراه و گروه سازنده مجبور به رعایت دقیق پروتکل‌های بهداشتی شد. ایستوود فیلمش را با هزینه‌ای 33میلیون دلاری ساخت. او در مصاحبه‌ای از سختی‌های فراوان کار ساخت فیلم گفت. او از یک‌سو مجبور به تعویض چند بازیگر فیلم شد که به کرونا مبتلا شده بودند و از سوی دیگر، باید سروکله زیادی با خروس داستان (که نقش مهمی در ماجراها بازی می‌کرد) می‌زد. نقش این خروس را در جلوی دوربین، 11خروس متفاوت بازی کردند. سوارکاری با اسب هم از مشکلات دیگر این بازیگر بود. او که آخرین بار در سال 1992 در «نابخشوده» سوار بر اسب شده بود،در 90سالگی نمی‌توانست به‌راحتی اسب‌سواری کند. وقتی از او پرسیده شد چرا در سال 1988 بازی در این نقش را رد و در سال2020 آن را بازی کرد، چنین گفت: «همیشه با خودم فکر می‌کردم یک روز برمی‌گردم و نگاه دوباره‌ای به این داستان و نقش می‌کنم. نقشی بود که باید در آن رشد می‌کردم. یک روز صبح که از خواب بیدار شدم، احساس کردم زمان آن فرارسیده و باید با این نقش تجدیددیدار کنم. خیلی جالب و بانمک است که وقتی نقشی مناسب سن توست نمی‌توانی در آن بازی کنی و باید زمان بگذرد و در دوران پیری‌ات آن را به عهده بگیری.»
گریه کن ماچو، داستان مایک میلو (ایستوود) سوارکاری تنها و پیر را در سال 1978 تعریف می‌کند. او که بیکار شده و آهی در بساط ندارد، قبول می‌کند راهی مکزیک شود تا رافائل (ادواردو مینت) پسر نوجوان رئیس سابقش را نزد او بیاورد. در طول راه، صمیمیتی بین گاوچران بازنشسته (که همسر و فرزندش را طی حادثه‌ای از دست داده) و نوجوان برقرار می‌شود. در همین سفر پرچالش است که مایک به تحولی دست پیداکرده و بازندگی و آدم‌ها آشتی می‌کند. اکران عمومی فیلم که با پخش همزمان اینترنتی همراه بود برای مدیران کمپانی برادران وارنر حکم فاجعه‌ای سخت را داشت. افتتاحیه این نئووسترن درام در سطح جهانی (آمریکا و دیگر کشورهای دنیا) به پنج میلیون دلار هم نرسید.
