چیزهایی كه جا می‌مانند

تركمن‌هااین روزها گرفتار سیل شده اند، درباره فرهنگ و ادبیات آنهاچه می‌دانیم؟

چیزهایی كه جا می‌مانند

اتفاقات نوروز 98 تلخ‌ترین درس ایران‌شناسی بود. یكی از دوستان روزنامه‌نگار كه اتفاقا روزگاری در جام‌جم مشغول به كار بوده، سال 98 را این‌طور توصیف كرده است. او می‌گوید همراه با موج بلایای طبیعی و غیرطبیعی یك دوره كامل ایران‌شناسی گذرانده و با مناطقی مثل آق‌قلا، گمیشان، معمولان، سمیرم، سرپل‌ذهاب، هفت تپه، ورزقان و ... آشنا شده كه زمانی حتی نمی‌دانسته كجای نقشه ایران قرار دارند. شاید این گفته برای بسیاری از ما مصداق داشته باشد و شاید اگر نام این مناطق را شنیده یا حتی جایشان را روی نقشه می‌دانستیم درباره فرهنگ و زبان و مردمش كمتر می‌دانستیم و می‌دانیم. سیل هیچ خیری ندارد برای هیچ‌كس اما شاید بهانه بدی نباشد برای كنجكاوی درباره شهرها و مردمانی كه كمتر می‌شناسیم. برای همین است كه اشاره‌ای كرده‌ایم به داستان‌هایی درباره تركمن‌ها و نویسنده‌ای كه همواره بر تركمن بودن و بومی نوشتن اصرار داشته است.