عید امسال به سیل گذشت. آنها كه گرفتار خشم طبیعت بودند با جان و مال خود درگیر با این سیل خروشان شدند و آنها كه گرفتار نبودند هم دل‌نگران از طریق رسانه‌ها پیگیر اخبار بودند. از همان آغاز سیل و ویرانی هم اخبار حاشیه‌ای در خواب تعطیلات رسانه‌های چاپی از طریق شبكه‌های اجتماعی دست به دست می‌شد،‌ از تعطیلات نوروزی خارج از كشور استاندار گلستان گرفته تا موج موج ویدئو و عكس‌هایی كه هیچ ارتباطی به سیل گمیشان و آق قلا و شیراز و لرستان نداشتند و به اشتباه از طریق همان شبكه‌ها از طریق تلفن‌های همراه به روان مردم ایران نفوذ و زخمی تازه از جنس دروغ به مردم مصیبت زده وارد می‌كردند. البته كه در این میان عكس‌هایی هم منتشر شدند كه مورد توجه كاربران فضای مجازی قرار گرفتند، عكس‌هایی كه تفاوت‌شان با دیگر تصاویر منتشر شده تنها در واقعیتی بود كه خیلی خوب به چشم می‌آمد. اولین سوالم هم در همین گزارش جمع و جور از عكاسان همین بود كه چقدر تصویر منتشر شده با آنچه در آن منطقه روی داده منطبق است؟ كم بوده است كه عكس‌های خبری از یك وضعیت بحرانی و مصیبت آلود بتواند از درد و رنج مردمان آن منطقه بكاهد اما از شما چه پنهان كه در میان این سیل و ویرانی و مصیبت بودند عكس‌هایی كه امید می‌بخشیدند هر‌چند نمی‌توان كتمان كرد كه آن امید چقدر تنیده به غم است.