آلودگی نوری یعنی وجود انبوه چراغ‌ها و نورهای مصنوعی و مزاحمی که شب‌های ما را روشن می‌کنند اما سیاهی شب و آسمان پرستاره را از ما گرفته‌اند.  
آلودگی نوری علاوه بر این‌كه نمی‌گذارد ما ستاره‌ها را ببینیم (كه این حداقل ضرر و پیامد منفی آن است)، به عقیده محققان و دانشمندان، چرخه بیولوژیكی ما، جانوران، گیاهان، حتی پرندگان و حشرات را نیز بر هم زده. یعنی ما علاوه بر این‌كه یك ضرر روحی (محروم شدن از زیبایی آسمان) به خود وارد كرده‌ایم، یك آسیب جسمی و مادی و طبیعی هم به خودمان زده‌ایم.
یك سری از هورمون‌ها هست كه در تاریكی كامل در بدن ترشح می‌شود و ما امروز كه این تاریكی كامل شب را از بین برده‌ایم، درواقع در فیزیولوژی بدن خود هم خلل وارد كرده‌ایم كه این اتفاق برای طبیعت و جاندارانش هم افتاده است.
البته در سایر نقاط دنیا فکری برای کاهش این آلودگی نوری شده، به این ترتیب که در دنیا جاهایی قرار دارد به نام پارك‌های ملی آسمانِ تاریك. یعنی یك بخش‌هایی از طبیعت را از آلودگی نوری پاك می‌كنند و همان‌طور كه زمینش را از هر آلودگی محافظت می‌كنند، آسمانش را هم پاك نگه می‌دارند.