رضایت به اكران یك هفته‌ای «خرس»
خسرو معصومی، كارگردان قدیمی سینما با بیان این‌كه رده بندی سنی در سینما بیشتر برای تنبیه فیلم‌های سخیف است، گفت: من حاضرم فیلم خرس حتی برای یك هفته روی پرده سینماها باشد، اما بالاخره به
اكران برسد.
این كارگردان در گفت‌وگو با ایسنا در پاسخ به این‌كه آیا با توجه به اعمال رده‌بندی سنی در فیلم‌ها و این گمانه‌زنی كه شاید برخی فیلم‌های مساله دار با اكران محدودتر شرایط نمایش پیدا كنند، تمایل به اكران فیلم خرس دارد، بیان كرد: واقعیت این است كه به نظر من رده‌بندی سنی برای فیلم‌های زرد و سخیف است تا اگر فیلمی از نظر مدیران به درد مخاطب نمی‌خورد، كنترل شود.
البته این رده‌بندی سنی موضوع تازه‌ای در سینما نیست و من هم موافقم كه تماشای یك فیلم به خاطر برخی حرف‌های ركیك و نامناسب برای بچه‌ها محدود شود، اما اگر فیلمی كه بار اجتماعی دارد مجبور به محدودیت در اكران باشد، اتفاق خوبی نیست.
او با اشاره به این‌كه هشت سال از ساخت فیلم خرس گذشته و هنوز فرصت نمایش پیدا نكرده است، درباره این‌كه آیا با اعمال محدودیت سنی امكان نمایش خرس فراهم می‌شود، ادامه داد: من حاضرم فیلم خرس دو یا حتی یك هفته اكران شود. اما آیا واقعا آن را اكران می‌كنند؟ چون در این سال‌ها به دلایل واهی جلوی نمایش فیلم را گرفته‌اند.
اصلا حالا كه خودشان صاحب فیلم هستند و آن را خریده‌اند، حاضرند فیلم را محدود اكران كنند و یك بار هم خودشان ضرر كنند؟
معصومی گفت: بعضی وقت‌ها در سینما اتفاقاتی می‌افتد كه بن‌بست سرگیجی است و برای من سؤال است كه چطور فیلمی مثل خرس كه پروانه ساخت داشته در جشنواره فیلم فجر، سیمرغ گرفته و در چند جشنواره خارجی، برگزیده جایزه بهترین فیلم یا كارگردانی شده، امكان اكران پیدا نكرده است؟
او افزود: من حاضرم اگر فیلم زرد ساختم كه در آن فقط منافع مالی در نظر گرفته شده بود، جلویش گرفته شود، اما به عنوان كارگردان برای فیلم‌های اجتماعی كه باعث اعتبار سینمای ایران هستند، چنین وضعی را نمی‌پذیرم. الان ببینید جایگاه فیلم طعم گیلاس عباس كیارستمی كجاست؟ در حالی كه یادم می‌آید وقتی در سینماها اكران شد بسیاری از تماشاگران راضی نبودند، ولی این از سلیقه تماشاچی است كه فقط می‌خواهد بخندد و ما هستیم كه باید آن را تغییر دهیم تا هم تماشاگر از فیلم لذت ببرد و هم دچار فكر و دگرگونی شود. وظیفه سینما فقط تفریح نیست، بلكه نقش مهمی در فكر و اندیشه مخاطب هم دارد.
این كارگردان كه این روزها در حال نگارش فیلمنامه‌ای جدید است تا احتمالا زمستان آن را جلوی دوربین ببرد، درباره وضعیت اكران فیلم‌ها در ماه رمضان با اشاره به تبلیغات نامناسب طرح افطار تا سحر هم گفت: ماه رمضان برای اكران فیلم‌های سینمایی یك زمان مرده است و خیلی سخت است كسانی را كه روزه هستند، پس از افطار به سینماها بكشانیم. ضمن این‌كه مشكلات اقتصادی خانواده‌ها به حدی است كه پدر یك خانواده مجبور به داشتن چند شغل است و وقتی شب به خانه بر‌می‌گردد بهترین تفریح برایش خواب است. در این بین ممكن است یك عده از جوان‌ها به سینما بروند كه آنها هم ترجیح می‌دهند فیلم كمدی ببینند.
معصومی افزود: به نظرم در شرایط فعلی یك راه مناسب این است كه در اكران عید فطر اگر چند فیلم گردن‌كلفت نمایش داده می‌شود فیلمی كه احتمال می‌رود فروش كمی داشته باشد هم در كنار آنها روی پرده برود، چون قرار است چند فیلمی كه حدس زده می‌شود فروش خوبی خواهند داشت همه در كنار هم و همزمان باهم اكران شوند و هیچ توازنی در این میان وجود ندارد. در حالی‌كه یك زمانی در دهه ۶۰ و در زمان مدیریت آقای انوار، جدولی برای اكران فیلم‌ها مشخص شده بود و از همان ابتدای بهار بر اساس پروانه نمایش‌ها مشخص بود چه فیلم‌هایی و چه زمانی اكران می‌شوند، اما بعدها با برداشته شدن این جدول، سینما زیر چرخ مافیا رفت و در این چرخه فیلم‌های اجتماعی وضعیت سخت‌تری پیدا كرد.
او تاكید كرد: ما تماشاچیانی داریم كه نگاهشان به سینما خوب است و منتظر دیدن فیلم‌های خوب هستند، اما اتفاقا همین‌ها با سینما قهر كرده‌اند چون احساس می‌كنند سینما زیر چرخ یكسری فیلم زرد رفته كه تلاشی برای ساخت آنها نشده است.
اكران برسد.
این كارگردان در گفت‌وگو با ایسنا در پاسخ به این‌كه آیا با توجه به اعمال رده‌بندی سنی در فیلم‌ها و این گمانه‌زنی كه شاید برخی فیلم‌های مساله دار با اكران محدودتر شرایط نمایش پیدا كنند، تمایل به اكران فیلم خرس دارد، بیان كرد: واقعیت این است كه به نظر من رده‌بندی سنی برای فیلم‌های زرد و سخیف است تا اگر فیلمی از نظر مدیران به درد مخاطب نمی‌خورد، كنترل شود.
البته این رده‌بندی سنی موضوع تازه‌ای در سینما نیست و من هم موافقم كه تماشای یك فیلم به خاطر برخی حرف‌های ركیك و نامناسب برای بچه‌ها محدود شود، اما اگر فیلمی كه بار اجتماعی دارد مجبور به محدودیت در اكران باشد، اتفاق خوبی نیست.
او با اشاره به این‌كه هشت سال از ساخت فیلم خرس گذشته و هنوز فرصت نمایش پیدا نكرده است، درباره این‌كه آیا با اعمال محدودیت سنی امكان نمایش خرس فراهم می‌شود، ادامه داد: من حاضرم فیلم خرس دو یا حتی یك هفته اكران شود. اما آیا واقعا آن را اكران می‌كنند؟ چون در این سال‌ها به دلایل واهی جلوی نمایش فیلم را گرفته‌اند.
اصلا حالا كه خودشان صاحب فیلم هستند و آن را خریده‌اند، حاضرند فیلم را محدود اكران كنند و یك بار هم خودشان ضرر كنند؟
معصومی گفت: بعضی وقت‌ها در سینما اتفاقاتی می‌افتد كه بن‌بست سرگیجی است و برای من سؤال است كه چطور فیلمی مثل خرس كه پروانه ساخت داشته در جشنواره فیلم فجر، سیمرغ گرفته و در چند جشنواره خارجی، برگزیده جایزه بهترین فیلم یا كارگردانی شده، امكان اكران پیدا نكرده است؟
او افزود: من حاضرم اگر فیلم زرد ساختم كه در آن فقط منافع مالی در نظر گرفته شده بود، جلویش گرفته شود، اما به عنوان كارگردان برای فیلم‌های اجتماعی كه باعث اعتبار سینمای ایران هستند، چنین وضعی را نمی‌پذیرم. الان ببینید جایگاه فیلم طعم گیلاس عباس كیارستمی كجاست؟ در حالی كه یادم می‌آید وقتی در سینماها اكران شد بسیاری از تماشاگران راضی نبودند، ولی این از سلیقه تماشاچی است كه فقط می‌خواهد بخندد و ما هستیم كه باید آن را تغییر دهیم تا هم تماشاگر از فیلم لذت ببرد و هم دچار فكر و دگرگونی شود. وظیفه سینما فقط تفریح نیست، بلكه نقش مهمی در فكر و اندیشه مخاطب هم دارد.
این كارگردان كه این روزها در حال نگارش فیلمنامه‌ای جدید است تا احتمالا زمستان آن را جلوی دوربین ببرد، درباره وضعیت اكران فیلم‌ها در ماه رمضان با اشاره به تبلیغات نامناسب طرح افطار تا سحر هم گفت: ماه رمضان برای اكران فیلم‌های سینمایی یك زمان مرده است و خیلی سخت است كسانی را كه روزه هستند، پس از افطار به سینماها بكشانیم. ضمن این‌كه مشكلات اقتصادی خانواده‌ها به حدی است كه پدر یك خانواده مجبور به داشتن چند شغل است و وقتی شب به خانه بر‌می‌گردد بهترین تفریح برایش خواب است. در این بین ممكن است یك عده از جوان‌ها به سینما بروند كه آنها هم ترجیح می‌دهند فیلم كمدی ببینند.
معصومی افزود: به نظرم در شرایط فعلی یك راه مناسب این است كه در اكران عید فطر اگر چند فیلم گردن‌كلفت نمایش داده می‌شود فیلمی كه احتمال می‌رود فروش كمی داشته باشد هم در كنار آنها روی پرده برود، چون قرار است چند فیلمی كه حدس زده می‌شود فروش خوبی خواهند داشت همه در كنار هم و همزمان باهم اكران شوند و هیچ توازنی در این میان وجود ندارد. در حالی‌كه یك زمانی در دهه ۶۰ و در زمان مدیریت آقای انوار، جدولی برای اكران فیلم‌ها مشخص شده بود و از همان ابتدای بهار بر اساس پروانه نمایش‌ها مشخص بود چه فیلم‌هایی و چه زمانی اكران می‌شوند، اما بعدها با برداشته شدن این جدول، سینما زیر چرخ مافیا رفت و در این چرخه فیلم‌های اجتماعی وضعیت سخت‌تری پیدا كرد.
او تاكید كرد: ما تماشاچیانی داریم كه نگاهشان به سینما خوب است و منتظر دیدن فیلم‌های خوب هستند، اما اتفاقا همین‌ها با سینما قهر كرده‌اند چون احساس می‌كنند سینما زیر چرخ یكسری فیلم زرد رفته كه تلاشی برای ساخت آنها نشده است.
