درباره قوت‌های تلویزیون و محصولاتش در ماه اخیر همین قدر كه هم سریال‌های نمایشی و هم برنامه‌های سرگرم‌كننده توانسته‌اند شرایطی را فراهم كنند كه با نزدیكی بیشتر به علایق مخاطب، اسباب بحث و بررسی تكه‌هایی از خود در فضای مجازی را فراهم كنند؛ همین كه سازندگان دریافته‌اند بدنه مخاطب در فضای مجازی غوطه‌ور است و سعی می‌كنند طوری تولید كنند كه عرضه در این فضا، بیشتر شود یعنی آن كه می‌خواهند مطلوب مخاطب باشند، ولی این تازه ابتدای راه است و باید حالا حالاها بر نقاط قوت مان تمركز كنیم تا حاصل كار بهتر شود.
در تولید یك محصول تلویزیونی خوب فارغ از آن كه نمایشی باشد یا مثلا یك مسابقه، زیربنای كار متن یا همان سناریو است. 50 درصد موفقیت یك فیلم یا سریال مرهون فیلمنامه‌اش است، 25درصد مرهون كارگردان و 25درصد بقیه به كیفیت عوامل فنی و بازیگران برمی‌گردد. در تولید مسابقات سرگرم‌كننده هم ابتدا باید متن خوبی داشته باشید و بعد كارگردانی و اجرای موثری.
اگر می‌بینیم برخی محصولات بیش از حد ضعیف هستند به خاطر این است كه زیربنای موفقیت كه كیفیت متن است را نادیده گرفته‌اند. یكی از ضعف‌های ما در تلویزیون این است كه سفارشی‌ساز شده‌اند و خیلی اصرار دارند كه در یك پروسه زمانی كوتاه یك سریال را به انتها برسانند؛ اینجاست كه نویسنده درحال نوشتن است و كارگردان در حال ساختن سریال و آن‌ اتفاقی كه باید بعد از نوشتن مورد تحلیل قرار می‌گرفت، نمی‌افتد. پیش آمده است كه حتی عوامل اصلی هم نمی‌دانند انتهای سریال چه می‌شود و این مسأله به‌شدت بر حس و حال داستان اثر گذاشته و جلب مخاطب را كم می‌كند.
در سریال‌های موفق خارجی تازه بعد از 20 یا 30 قسمت سریال كه پخش می‌شود از مخاطبان خودشان نظرسنجی می‌كنند و می‌پرسند از كدام بازیگر یا قسمت راضی هستید و این نقش ادامه پیدا می‌كند و كدام نقش ضعیف است و آن نقش ضعیف،
كم كم حذف می‌شود و گاهی شده كه حتی به خاطر جذب مخاطب، واقعیات تاریخی را به گونه‌ای متفاوت عرضه می‌كنند ولی در ایران ما موقعی نظرسنجی می‌كنیم كه سریال به پایان رسیده است در حالی كه نظرسنجی از مردم همزمان با پخش قسمت‌های ابتدایی به‌شدت به نویسنده كمك می‌كند.  اگر می‌بینیم در رسانه‌های رقیب تلویزیون این قدر سعی دارند بر رنگ‌آمیزی بصری تأكید كنند یا سعی دارند حتما شخصیت‌هایی را وارد داستان كنند كه با زبان روز جوانان حرف می‌زنند، یقینا به‌خاطر استقبال مخاطب است. مخاطب فقط مخاطب میانسال نیست. ما مخاطب كودك و نوجوان و بیش از همه مخاطب جوان داریم. مخاطب جوان را هم باید با داستان جذاب جلب كرد و هم با زبان ملموس و هم با رنگ‌بندی دلنشین.