چند نكته در رابطه با استعفای آقای بطحایی از وزارت آموزش و پرورش مطرح است. گفته می‌شود عمده دلیل این استعفا همكاری نکردن دولت با وزارت آموزش و پرورش بوده است. مطالبات فرهنگیان مدت‌هاست روی زمین مانده، از سال گذشته هنوز بخشی از مطالبات حق التدریس‌ها پرداخت
نشده است و در بخش سرانه مدارس گرفتاری‌های بسیاری وجود دارد؛ این وضعیت كنونی آموزش و پرورش است. از سوی دیگر در بحث استخدام معلم‌ها دولت همكاری نكرده است. می‌دانیم كه خیلی زود نزدیك به 400 هزار معلم بازنشسته می‌شوند و نمی‌دانیم در این رابطه می‌خواهیم چه كار كنیم. همین الان هم به واسطه كمبود معلم آموزش و پرورش رفته است سراغ بخشی از افرادی كه توان تدریس ندارند! در حالی كه كلاس‌داری یك فن است. یك معلم می‌فهمد چالش‌های یك كلاس چیست و چگونه باید از پس آن برآید. از سوی دیگر بسیاری از اخبار و نوع تعامل‌ها از داخل دولت به بیرون درز پیدا می‌كند. این بحث دلیل استعفای وزیر برای شركت در انتخابات هم شبیه یك شوخی است! تا به حال سابقه نداشته وزیری استعفا كند برای این‌كه نماینده مجلس شود. این مساله شبیه یك شوخی است، چرا كه امكان خدمت به مردم در پست وزارت بسیار بیشتر از نمایندگی مجلس است. هم بودجه و امكانات دارد و هم از لحاظ نیروی در اختیار قابل مقایسه با بحث وكالت نیست. آن هم وزارت آموزش و پرورش با در اختیار داشتن یك‌میلیون جمعیت معلم و 14 میلیون دانش آموز. ضمن این‌كه بالاترین بودجه مملكت در اختیار وزارت آموزش و پرورش است. همزمانی توییت سخنگوی وزارت كشور مبنی بر آخرین مهلت پذیرش استعفای مقامات برای نامزدی در انتخابات مجلس با استعفای وزیر شكل بیرونی این ماجراست، اما اشاره من به این اتفاقات به نوعی ماهیت این ماجرا را نشان می‌دهد. بسیار روشن است كه این یك بهانه است. دولت محترم اجازه بدهد مذاكرات هیات دولت كه هفته‌ای دو روز است به صورت علنی منتشر شود. چرا این اجازه از سوی دولت صادر نمی‌شود؟ چرا خبرنگاران در این مورد باید از دور تماشا كنند كه برای چنین مواردی حاشیه‌سازی صورت بگیرد. وقتی مذاكرات علنی باشد، بحث اختلافات و موارد اختلافی خیلی روشن می‌شود. آن وقت مردم بی‌واسطه متوجه می‌شوند بحث اختلافات صحیح است یا نه. رویكرد دولت در این زمینه باید تغییر كند، وگرنه تغییر آقای بطحایی و جایگزینی فرد دیگری بدون همكاری دولت كاری از پیش نمی‌‌برد. دولت باید برای وزارت آموزش و پرورش اصالتی قائل شود و باید به این آگاهی برسند كه آموزش و پرورش هزینه نیست، سرمایه است.