ساخت آثار خارج شهری سختی‌های خودش را دارد، چون باید از خانواده‌ها دور بود؛ ضمن این‌كه تجهیزات فنی در كار كم است، اما به هر حال فیلمسازان باید همت كنند و از كارهای آپارتمانی كمی فاصله بگیرند. علاوه‌ بر این باید قصه‌ها به‌گونه‌ای نوشته شود كه كار در شهرستان تولید شود.
به همین دلیل همه مسائل به سمت كارگردان و تهیه‌كننده معطوف نمی‌شود، بلكه باید فیلمنامه‌نویسان هم به این سمت گرایش داشته باشند.
البته كارگردانان به این سمت رفته‌اند كه قصه سریال‌ها را در شمال ایران روایت می‌كنند، زیرا خوش آب و رنگ است. من هم برای ساخت جاده چالوس به سراغ شمال ایران رفتم.
به هر حال جاده چالوس برای همه ما نوستالژیك است و می‌توانم بگویم كه همه ما ایرانی‌ها یك‌بار هم  که شده و از آن عبور كرده‌ایم و از این جاده خاطرات بسیاری داریم.  حتی گردشگرها نیز كه به ایران می‌آیند، وصف این جاده زیبا را شنیده‌اند و حتما سفری به شهر‌های شمالی از طریق این جاده دارند. بنابراین ما هم تصمیم گرفتیم تا محل اصلی‌مان را به این جاده زیبا اختصاص بدهیم.
من به دنبال كسب تجربیات جدید و فضاهای متفاوت هستم؛ به دنبال فضاهایی كه كمتر در سریال‌ها دیده شده است. به همین دلیل به عنوان کارگردان درصدد ساخت کارهای غیرآپارتمانی در کنار دیگر کارهایم هستم.