گفت و گو با بهروز رضوی، گوینده رادیو درباره بخشش و طلب بخشایش آرامش را از خودمان دریغ نکنیم
آرامش را از خودمان دریغ نکنیم
همه چیز از درون خود آدم شروع می‌شود،همه چیز از آن لحظه‌ای شروع می‌شود که تصمیم می‌گیری درونت را عمیق کنی و روحت را گسترش دهی و آنقدر این روح را که ریشه‌اش در ذات الهی و منشا همه خوبی‌هاست بالا ببری که دیگر آنچه در بیرون و پیرامونت آزار دهنده است، اذیتت نکند.آنقدر بالا بروی و بر‌گنجایش و ظرفیتت را اضافه کنی که هیچ کس نتواند عصبانی‌ات کند و تو را به واکنش‌های آنی و لحظه‌ای وادارد. اگر قرار است روحت عمیق شود و درونت وسیع باید عبور کنی، باید نگاه کنی، درک کنی و بعد از همه اتفاقات خُرد و بی‌مایه که دیگران را شاید بیازارد و به واکنش وادارد، رد شوی مثل ابری سبکبار که از کویر خشک و بیابان برهوت عبور می‌کند بدون این‌که داغی و خشکی و بیهودگی آن سرزمین اذیتش کند. انسان‌شناسان و اهالی معرفت به تقویت درون می‌گویند رشد شخصی. حالا هر آدمی به وسیله‌ای رشد می‌کند و بالا می‌رود و ایمانش را ارتقا می‌دهد و وصل می‌شود به ذات بی‌نهایت و دیگر اتفاقات ریز و درشت کمتر تکانش می‌دهد.
یکی از خصلت‌‌هایی که در صدر رشد شخصی قرار دارد، بخشیدن و طلب بخشایش است؛ اتفاقی که صلح و آرامش را در دنیای پر تنش، بیشتر کرده و آشتی و دوستی را حاکم بر دنیا می‌کند.
آدمیزاد ذاتا به دنبال دوستی است، دشمنی و نفرت قلب آدمی را کدر می‌کند و با فطرت انسان همخوانی ندارد.همه آنهایی که کینه‌ای هستند یا بذر کینه می‌کارند و دلیلی می‌شوند برای دلخوری، می‌دانند که عذابی همیشگی را همراه خود به همه جا می‌برند.شاید برای گریز از این حجم تلخی است که روز هفتم ژوئن (دیروز) رابه نام روز جهانی بخشیدن و طلب بخشایش نامگذاری کرده‌اند.
بیشتر ما این گفته را شنیده‌ایم که کینه و نبخشیدن دیگران مانند گوی آتشینی است که در دست داریم و هر لحظه آماده‌ایم آن آتش را به سمت دیگری که دوستش نداریم، ما را آزار داده یا حقمان را خورده، پرتاب کنیم اما واقعیت این است که آن گوی آتشین بیشتر دست خود ما را می‌سوزاند تا آن شخص را ! برای همین است در قرآن خداوند بارها تاکید کرده که انتقام حق شماست اما بهتر است که ببخشید که خداوند، بخشندگان را دوست دارد.
بارها در کتاب آسمانی تاکید شده که مانند پروردگار خود بخشنده و بخشایش گر باشید.برای جلوگیری از گرفتاری خود ماست که ائمه معصومین (ع) تاکید زیادی بر بخشیدن دارند و در احادیث خود از ما می‌‌خواهند که ببخشیم همان گونه که دوست داریم اگر ما خطایی کردیم دیگران ما را ببخشند.
از تکثیر کینه پرهیز کنیم
بهروز رضوی مجری تلویزیون و رادیو، بخشیدن را یکی از بهترین حس‌هایی می‌داند که آدمی می‌تواند آن را تجربه کند.یکی از مهارت‌هایی که اگر بیاموزیم راحت‌تر زندگی خواهیم کرد. این گوینده می‌گوید: وقتی می‌توانم ببخشم و خودم را از زیر بار کینه راحت کنم، چرا نبخشیدن را انتخاب کنم و زیر بار سنگین آن له شوم.کینه مثل ویروس است، تکثیر می‌شود و اگر به آن توجه کنی و مدام به آن فکر کنی روزی به خودت می‌‌آیی و می‌بینی، تمام شبانه روزت را تباه کرده است.پس برای نجات خودمان هم که شده ببخشیم.طلب بخشیدن و عذرخواهی هم که یکی از اصلی‌ترین مهارت‌هایی است که هر کسی باید از همان بچگی بیاموزد.وقتی اشتباه می‌کنیم، باید جرات این را هم داشته باشیم که به آن اقرار کرده و طلب بخشش کنیم.
البته عذرخواهی هم مراتبی دارد که باید به آن توجه کرد.این که اشتباهی کنیم و فقط با یک عذرخواهی ساده، توقع داشته باشیم، بخشیده شویم، خواسته نادرستی است.بعد از عذرخواهی اولین نکته این است که آن اشتباه را دیگر تکرار نکنیم و برای جبرانش هم کارهایی انجام بدهیم که طرف مقابل مطمئن شود ما دقیقا می‌دانیم کجای کار و رفتارمان اشتباه بوده است.
بهروز رضوی معتقد است، بخشیدن از این بابت خوب است که حس قدرت به ما می‌دهد، قدرت از این بابت که اجازه نداده‌ایم دیگری ما را آزار دهد و آرامش ما را خراب کند.
رفتار دیگران ربطی به ما ندارد
از این گوینده و مجری می‌پرسم آیا با بخشیدن، آدمی که مرتکب اشتباه شده ، جری‌تر نمی‌شود و به کار اشتباهش ادامه نمی‌دهد؟
می‌گوید: آدمهای دیگر و رفتار و سبک زندگیشان به ما ربطی ندارد. ما مسئول زندگی خودمان هستیم نه زندگی دیگران ! بگذار آنها به کارهای غلطشان ادامه دهند.به‌هرحال یک روز به اصطلاح چوب کارهای اشتباه خود را خواهند خورد.بهترین راه در مقابل آدمهای شرور بی‌تفاوتی نسبت به آنها و رفتار اشتباهشان است.قبول کنیم که ما مصلح جامعه نیستیم و فقط می‌توانیم خودمان را اصلاح کنیم.مسلما اگر تک تک ما رفتار و گفتارمان را اصلاح کنیم به مرور با جامعه‌ای سالم مواجه خواهیم بود که مردمانش ذغدغه اصلاح خودشان را دارند نه دیگران.
به رضوی می‌گویم، فرهنگ بخشش در جامعه ما سابقه زیادی دارد، پندهای اجتماعی و احادیث مذهبی زیادی داریم که به ما خصلت بخشیدن را یادآوری میکنند اما چرا مردم بخصوص این روزها کمتر می‌بخشند و برخی از جامعه‌شناسان حتی نسبت به کمرنگ شدن فرهنگ عذرخواهی هشدار می‌دهند؟
می‌گوید: شرایط سخت اقتصادی باعث کمرنگ شدن ویژگی‌های انسانی شده است.مردم آنقدر در مضیقه اقتصادی و فشارهای مالی قرار دارند که فرصتی پیدا نمی‌‌کنند به رشد شخصی و صفات انسانی فکر کنند.هر کسی تلاش می‌کند گلیم خودش را از آب بیرون بکشد و زندگی‌اش را سر و سامان بدهد.اما این روش به سرانجام خوبی منتهی نخواهد شد.رسانه‌ها،سینما و آثار نمایشی تلویزیون و برنامه‌‌های رادیویی می‌توانند مدام درباره خصلت بخشیدن و طلب بخشایش صحبت کنند ، وقتی مردم به صورت مداوم در معرض این اطلاع رسانی قرار گیرند به آن فکر میکنند، تبدیل به دغدغه‌شان می‌شود و از فکر به عمل تبدیل می‌شود.فقط نباید در یک روز یا به مناسبتی خاص روی این موضوع کار شود، باید به رویکرد رسانه‌ای تبدیل شده و به آثار فرهنگی و هنری کشورمان راه پیدا کند.آثار تاثیر‌گذار به دور از نصیحت تولید شود تا مردم بخشیدن را وارد سبک زندگی خود کنند.
یکی از خصلت‌‌هایی که در صدر رشد شخصی قرار دارد، بخشیدن و طلب بخشایش است؛ اتفاقی که صلح و آرامش را در دنیای پر تنش، بیشتر کرده و آشتی و دوستی را حاکم بر دنیا می‌کند.
آدمیزاد ذاتا به دنبال دوستی است، دشمنی و نفرت قلب آدمی را کدر می‌کند و با فطرت انسان همخوانی ندارد.همه آنهایی که کینه‌ای هستند یا بذر کینه می‌کارند و دلیلی می‌شوند برای دلخوری، می‌دانند که عذابی همیشگی را همراه خود به همه جا می‌برند.شاید برای گریز از این حجم تلخی است که روز هفتم ژوئن (دیروز) رابه نام روز جهانی بخشیدن و طلب بخشایش نامگذاری کرده‌اند.
بیشتر ما این گفته را شنیده‌ایم که کینه و نبخشیدن دیگران مانند گوی آتشینی است که در دست داریم و هر لحظه آماده‌ایم آن آتش را به سمت دیگری که دوستش نداریم، ما را آزار داده یا حقمان را خورده، پرتاب کنیم اما واقعیت این است که آن گوی آتشین بیشتر دست خود ما را می‌سوزاند تا آن شخص را ! برای همین است در قرآن خداوند بارها تاکید کرده که انتقام حق شماست اما بهتر است که ببخشید که خداوند، بخشندگان را دوست دارد.
بارها در کتاب آسمانی تاکید شده که مانند پروردگار خود بخشنده و بخشایش گر باشید.برای جلوگیری از گرفتاری خود ماست که ائمه معصومین (ع) تاکید زیادی بر بخشیدن دارند و در احادیث خود از ما می‌‌خواهند که ببخشیم همان گونه که دوست داریم اگر ما خطایی کردیم دیگران ما را ببخشند.
از تکثیر کینه پرهیز کنیم
بهروز رضوی مجری تلویزیون و رادیو، بخشیدن را یکی از بهترین حس‌هایی می‌داند که آدمی می‌تواند آن را تجربه کند.یکی از مهارت‌هایی که اگر بیاموزیم راحت‌تر زندگی خواهیم کرد. این گوینده می‌گوید: وقتی می‌توانم ببخشم و خودم را از زیر بار کینه راحت کنم، چرا نبخشیدن را انتخاب کنم و زیر بار سنگین آن له شوم.کینه مثل ویروس است، تکثیر می‌شود و اگر به آن توجه کنی و مدام به آن فکر کنی روزی به خودت می‌‌آیی و می‌بینی، تمام شبانه روزت را تباه کرده است.پس برای نجات خودمان هم که شده ببخشیم.طلب بخشیدن و عذرخواهی هم که یکی از اصلی‌ترین مهارت‌هایی است که هر کسی باید از همان بچگی بیاموزد.وقتی اشتباه می‌کنیم، باید جرات این را هم داشته باشیم که به آن اقرار کرده و طلب بخشش کنیم.
البته عذرخواهی هم مراتبی دارد که باید به آن توجه کرد.این که اشتباهی کنیم و فقط با یک عذرخواهی ساده، توقع داشته باشیم، بخشیده شویم، خواسته نادرستی است.بعد از عذرخواهی اولین نکته این است که آن اشتباه را دیگر تکرار نکنیم و برای جبرانش هم کارهایی انجام بدهیم که طرف مقابل مطمئن شود ما دقیقا می‌دانیم کجای کار و رفتارمان اشتباه بوده است.
بهروز رضوی معتقد است، بخشیدن از این بابت خوب است که حس قدرت به ما می‌دهد، قدرت از این بابت که اجازه نداده‌ایم دیگری ما را آزار دهد و آرامش ما را خراب کند.
رفتار دیگران ربطی به ما ندارد
از این گوینده و مجری می‌پرسم آیا با بخشیدن، آدمی که مرتکب اشتباه شده ، جری‌تر نمی‌شود و به کار اشتباهش ادامه نمی‌دهد؟
می‌گوید: آدمهای دیگر و رفتار و سبک زندگیشان به ما ربطی ندارد. ما مسئول زندگی خودمان هستیم نه زندگی دیگران ! بگذار آنها به کارهای غلطشان ادامه دهند.به‌هرحال یک روز به اصطلاح چوب کارهای اشتباه خود را خواهند خورد.بهترین راه در مقابل آدمهای شرور بی‌تفاوتی نسبت به آنها و رفتار اشتباهشان است.قبول کنیم که ما مصلح جامعه نیستیم و فقط می‌توانیم خودمان را اصلاح کنیم.مسلما اگر تک تک ما رفتار و گفتارمان را اصلاح کنیم به مرور با جامعه‌ای سالم مواجه خواهیم بود که مردمانش ذغدغه اصلاح خودشان را دارند نه دیگران.
به رضوی می‌گویم، فرهنگ بخشش در جامعه ما سابقه زیادی دارد، پندهای اجتماعی و احادیث مذهبی زیادی داریم که به ما خصلت بخشیدن را یادآوری میکنند اما چرا مردم بخصوص این روزها کمتر می‌بخشند و برخی از جامعه‌شناسان حتی نسبت به کمرنگ شدن فرهنگ عذرخواهی هشدار می‌دهند؟
می‌گوید: شرایط سخت اقتصادی باعث کمرنگ شدن ویژگی‌های انسانی شده است.مردم آنقدر در مضیقه اقتصادی و فشارهای مالی قرار دارند که فرصتی پیدا نمی‌‌کنند به رشد شخصی و صفات انسانی فکر کنند.هر کسی تلاش می‌کند گلیم خودش را از آب بیرون بکشد و زندگی‌اش را سر و سامان بدهد.اما این روش به سرانجام خوبی منتهی نخواهد شد.رسانه‌ها،سینما و آثار نمایشی تلویزیون و برنامه‌‌های رادیویی می‌توانند مدام درباره خصلت بخشیدن و طلب بخشایش صحبت کنند ، وقتی مردم به صورت مداوم در معرض این اطلاع رسانی قرار گیرند به آن فکر میکنند، تبدیل به دغدغه‌شان می‌شود و از فکر به عمل تبدیل می‌شود.فقط نباید در یک روز یا به مناسبتی خاص روی این موضوع کار شود، باید به رویکرد رسانه‌ای تبدیل شده و به آثار فرهنگی و هنری کشورمان راه پیدا کند.آثار تاثیر‌گذار به دور از نصیحت تولید شود تا مردم بخشیدن را وارد سبک زندگی خود کنند.
