طی سال‌های گذشته، گزارش‌های مختلفی در مورد پیری و ناتوانی اعضای گروهك منافقین منتشر شده كه تقریبا در بیشتر آنها اذعان شده هیچ عضو جوانی در بدنه وجود ندارد.
هسته مركزی این گروه بیشتر در آمریكا و فرانسه مستقر هستند كه همگی آنها بدون استثنا از افرادی هستند كه در دهه‌های۶۰ و اكثرا ۷۰ و ۸۰ زندگی خود به سر می‌برند.
بقیه اعضا هم كه در اردوگاه‌هایی در كشورهای آلبانی، آلمان، هلند، مركز عكاظ در عربستان سعودی و رژیم صهیونیستی زندگی می‌كنند به همین صورت در حال دست و پنجه نرم كردن با بیماری‌هایی هستند كه ناشی از كهولت سن است، لذا شاید بتوان گفت تعداد اعضای جوان این گروهك كه بعضاً طی سال‌های پس از ۱۳۸۸ فریب خورده و جذب شده‌اند چند درصد بیشتر نیست كه همان‌ها هم بیشتر به عنوان سمپات و كارگر و كارمند جزء مشغول فعالیتند و هیچ جایی در رده‌های بالاتر ندارند.
برای نمونه، تابستان پارسال، گزارشگر شبكه چهار تلویزیون انگلیس، موفق شد به كمپ گروهك تروریستی منافقین در آلبانی نزدیك شود و تا حد ممكن داخل این اردوگاه نظامی شود.او در بخشی از گزارشش این طور آورده بود كه اعضای این گروه، پیر می‌شوند و به این دلیل كه اجازه فرزندآوری در این سال‌ها را نداشته‌اند از نسل جدید اعضا خبری نیست.
اما علت این افزایش میانگین سنی، ممكن است به دو چیز مربوط باشد: اول عنصر آگاهی كه نسل جوان ایرانی از آن در سطح بالایی برخوردار است و تسلط به دانش‌های روز، تحلیل‌های روزآمد و حضور فعالانه و غیرمنفعلانه در فضای مجازی و عنصر دوم زندگی در زیست‌بوم ایران و مشاهده تحولات از نزدیك است.
عناصر نفاق، هم به خاطر فضای خفقان شدید و قوانین وحشتناك داخل كمپ، از تحولات و تحلیل‌های دست اول محرومند و هم روزانه علیه كشورشان شست‌وشوی مغزی داده می‌شوند و نیز از زندگی در داخل كشورشان محرومند كه باعث شده لذت و حلاوت استقلال، سربلندی و آزادگی، پیشرفت‌های روزمره علمی و تحقیقاتی، عزت و اقتدار در حوزه‌های نظامی و استراتژیك و زندگی در امنیت و آرامش را از نزدیك لمس نكنند.